نیروی دریایی کره جنوبی در بحبوحه تهدید هسته ای در حال تحول کره شمالی نقش استراتژیک گسترده ای را بر عهده می گیرد

در مواجهه با ورود بردارهای هسته ای جدید کره شمالی، نیروی دریایی کره جنوبی در حال تجهیز خود به اولین قابلیت های حمله به سمت زمین است تا به طور کامل جای خود را در دکترین 3 محوری تضمین کند که تعادل استراتژیک در برابر پیونگ یانگ را تضمین کند.

تا پایان دهه 2010، تهدید سیستم های استراتژیک کره شمالی اساساً شامل موشک های بالستیک سطح به زمین با قابلیت هسته ای، با سیستم های کوتاه برد از خانواده SCUD بود، سپس از آغاز دهه 2000، ظاهر سیستم های صورتحساب صرفا ملی، مانند موشک بالستیک میان برد هواسونگ-7 یا نودونگ-1.

از نیمه دوم دهه 2010، سیستم های بومی جدید با کارایی بالا توسط پیونگ یانگ آزمایش شده است. موشک های بالستیک با مسیر نیمه بالستیک مانند KN-17، موشک های قاره پیما مانند هواسونگ-14 و حتی موشک های بالستیک تغییر دهنده رسانه و موشک با گلایدرهای مافوق صوت KN-23، همچنین مدل های جدید موشک کروز.

همزمان نیروی دریایی کره شمالی نیز متعهد به تجهیز خود شدکلاس جدیدی از زیردریایی ها که از کلاس رومئو شوروی گرفته شده و کلاس سینپو نامگذاری شده اند، قادر به اجرای موشک های بالستیک با تغییر SLBM متوسط، تهدید جدیدی برای همسایه خود و مهمتر از همه تضعیف دکترین "3 محور" اجرا شده توسط سئول است.

در واقع، برای رویارویی با تهدید هسته ای پیونگ یانگ، نیروهای مسلح کره جنوبی دکترینی را ایجاد کرده اند که قادر به مهار آن است، که بر اساس سه مولفه مکمل ساختار یافته است: استفاده از حملات پیشگیرانه علیه سایت ها و قابلیت های هسته ای کره جنوبی. شمالی، به محض تهدید. حمله هسته ای قریب الوقوع تلقی می شود، رهگیری بردارهای هسته ای به لطف شبکه بزرگی از سیستم های شناسایی و رهگیری با قابلیت ضد بالستیک، و مجموعه ای از حملات متعارف گسترده برای از بین بردن قابلیت های فرماندهی، ارتباطات و تدارکات دشمن.

در این زمینه، ظهور تهدیدات جدید، به ویژه زیردریایی‌های کره شمالی که قادر به اجرای سلاح‌های بالستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای هستند، به طور طبیعی توپولوژی تهدید را متحول کرده است، که تحول عمیقی که نیروی دریایی کره جنوبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به‌ویژه از طریق ایجاد آن نقش جدید در دکترین "3 محور".

برای دستیابی به این هدف، نیروی دریایی کره جنوبی تلاش بزرگی را برای دستیابی به ناوگان وسیعی از سامانه های خودمختار، از جمله پهپادهای نیروی دریایی سطحی و زیر آب و همچنین پهپادهای هوایی آغاز کرده است.

بنابراین، اگر امروزه سیستم‌های خودمختار، مانند پهپاد ضد زیردریایی زیردریایی ASWUV که از سال 2017 در حال توسعه است، تنها 1٪ از تجهیزات تراز شده توسط نیروی دریایی این کشور را تشکیل می دهد، هدف اکنون اعلام شده رسیدن به 9٪ تا سال 2025، تقریبا 30٪ است. تا سال 2030 و هدف نهایی حدود 45 درصد تا اوایل دهه 2040 خواهد بود.

عملکرد آنها دقیقاً این خواهد بود که قابلیت‌های دریایی کره شمالی را تحت کنترل دائمی نگه دارند، و به ویژه بتوانند کشتی‌ها و زیردریایی‌های مجهز به سیستم‌های دارای قابلیت هسته‌ای را که زیردریایی‌های مجهز به موشک‌های SLBM یا SLBM هستند، ردیابی کرده و در نتیجه آن‌ها را منهدم کنند. ناوها و ناوچه ها به طور بالقوه مجهز به موشک های کروز هستند و بنابراین اولین جنبه از دکترین را برآورده می کنند. اما نقش نیروی دریایی کره جنوبی به همین جا ختم نمی شود.

در واقع، به زودی، در طول سال آینده، اولین ناوشکن از سه ناوشکن کلاس Jeongjo the Great، تکامل یافته ناوشکن ضد هوایی بزرگ کلاس Sejong the Great، که مخصوصاً برای پاسخگویی به بخش دوم طراحی شده است، دریافت خواهد کرد. دکترین 3 محور.

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه