چرا فرانسه تمایلی به «حمایت مالی» برخی از صادرات تجهیزات دفاعی خود دارد؟

در سال 2018، آتن سفارش 84 کیت مدرنیزاسیون را برای رساندن بخشی از F-16 C/D Block 52 به استاندارد Block 72 اعلام کرد تا توانایی های بازدارندگی یونان را در برابر قدرت رو به رشد هوایی و ضد ترکیه بهبود بخشد. - تفنگ هواپیما این قرارداد به ارزش 1,6 میلیارد دلار، مونتاژ دستگاه های جدید در یونان توسط HAI و تحویل کلیه قطعات توسط ایالات متحده مانند رادار AESA AN/APG-80، مجموعه جدید جنگ الکترونیک و همچنین یک مجموعه جدید را ارائه می کرد. IRST (جستجو و ردیابی مادون قرمز)، به این جنگنده های به دست آمده در دهه 90 قابلیت های جدید و کاملاً مدرنی می دهد. آنچه کمتر شناخته شده است این است که همزمان با این قرارداد، پنتاگون به آتن کمک بودجه نظامی 650 میلیون دلاری اعطا کرد تا تامین مالی برنامه را تسهیل کند. این استراتژی حمایت از صادرات تجهیزات دفاعی اغلب توسط ایالات متحده استفاده می شود که سالانه 4 تا 5 میلیارد دلار برای کمک به کشورهای متحد برای نوسازی تجهیزات دفاعی خود اختصاص می دهد، اما همچنین توسط سایر کشورها مانند روسیه، چین و ترکیه، به ویژه به کشورهای آفریقایی. .

در اروپا و به‌ویژه در فرانسه، مدت‌ها پیش، چنین فرآیندی کنار گذاشته شد، در پویایی پس از جنگ سرد که تمایل چندانی به حمایت از صادرات دفاعی نداشت، به‌ویژه به سمت برخی از کشورهای آفریقایی که با احترام به حقوق بشر نمی‌درخشیدند احکام دموکراتیک از آن زمان، وضعیت ژئوپلیتیکی و امنیتی به طور قابل توجهی تغییر کرده است، در حالی که بسیاری از کشورهای متحد، از جمله در اروپا، در تلاش هستند تا تامین مالی برخی از برنامه‌های تجهیزات خود را تکمیل کنند و ژئوپلیتیک بازار تسلیحات در حال تحول کامل با ظهور است از بازیکنان جدیدی که تجهیزات کارآمد و اقتصادی را ارائه می دهند، همانطور که کره جنوبی می تواند انجام دهد، ترکیه، اسرائیل و همچنین چین، گاهی اوقات با شرایط بسیار جذابی از نظر تامین مالی و همچنین تولید داخلی و انتقال فناوری همراه است. در این زمینه آیا فرانسه نیز می تواند چنین سیستمی را برای حمایت از صادرات صنایع دفاعی خود پیاده کند؟ برای پاسخ به این سوال، بررسی چندین جنبه از جمله پایداری بودجه، کاربرد سیاسی و قانونی و همچنین ارزیابی مزایای صنعتی و سیاسی برای پاریس ضروری است.

بدیهی است که جنبه بودجه تعیین کننده ترین عامل است، زیرا طبیعتاً غیر شهودی است. در واقع، حمایت از صادرات تجهیزات دفاعی که دقیقاً برای تقویت پویایی های صنعتی به نفع ارتش ها است، از طریق اعتبارات عمومی که به خوبی می تواند مستقیماً به سمت ارتش ها هدایت شود، پوچ به نظر می رسد. با این حال، هنگامی که به جزئیات چنین سیستمی که مثلاً توسط واشنگتن اعمال می‌شود وارد می‌شویم، به نظر می‌رسد که این جنبه‌ها بسیار متعادل‌تر از آن چیزی هستند که به نظر می‌رسند. در واقع، در ایالات متحده، با توجه به ویژگی های مالی و اجتماعی این کشور، بازده بودجه برای دارایی های عمومی (فدرال و ایالتی) یک سرمایه گذاری در صنایع دفاعی، خواه برای صادرات در نظر گرفته شده باشد یا نباشد، بالغ بر 35 درصد است. از مبالغ سرمایه گذاری شده با این حال، 35 درصد دقیقاً مبلغی است که پنتاگون به عنوان بخشی از قرارداد یونانی F-16V به آتن بازگردانده است. به عبارت دیگر، برای واشنگتن، این یک عملیات "سفید" از نقطه نظر بودجه، در مقیاس ملی است.

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه