ناوهای هواپیمابر NG، FCAS، MGCS...: آیا فرانسه خیلی بالا هدف گرفته است؟

همین دو سال پیش، فلورانس پارلی، وزیر نیروهای مسلح، رسمی شد آغاز کار مطالعاتی برای ساخت یک ناو هواپیمابر جدید قرار است از سال 2038 جایگزین شارل دوگل شود.

از آن زمان، اطلاعات زیادی در مورد این برنامه فیلتر شده است، برنامه ای که باید مانند شارل دوگل، دارای انرژی هسته ای باشد و به 75.000 تن جابجایی برسد، به ویژه برای اینکه بتواند منجنیق های الکترومغناطیسی 90 متری جدید را که برای پرتاب لازم است پیاده سازی کند. جنگنده نسل بعدی جدید از برنامه FCAS، خود بسیار با ابهت تر از برنامه FCAS Rafale M.

بسیار قابل پیش بینی است که هزینه های طراحی و ساخت کشتی نیز در مقایسه با 2 میلیارد یورویی که چارلز دوگل در دهه 90 ساخته بود، افزایش قابل توجهی داشته است.

در واقع، در حالی که در ابتدا ناو هواپیمابر جدید بین 5 تا 6 میلیارد یورو تخمین زده می شد، اکنون بحث هزینه طراحی و ساخت حدود 8 میلیارد یورو یا حتی بیشتر است. و در چارچوب تهیه قانون برنامه‌ریزی نظامی بعدی 2024-3020 که با این وجود حدود 400 میلیارد یورو یا 100 میلیارد یورو بیشتر از قانون قبلی اختصاص خواهد یافت، این هزینه مشکل ایجاد می‌کند.

در واقع، برنامه PANG برای ناوهای هواپیمابر نسل جدید، برنامه FCAS برای هواپیماهای جنگی نسل ششم، برنامه MGCS برای تانک های جنگی آینده، و همچنین برنامه زیردریایی موشک بالستیک نسل سوم SSBN3G برای بازدارندگی فرانسوی‌ها ضروری است، و همگی قول می‌دهند که در اعتبارات حریص باشند، تا جایی که بازسازی برخی از قابلیت‌های ارتش‌ها، مانند نیروی زرهی سنگین یا توپخانه دوربرد، را با مشکل مواجه می‌کند.

واقعیت این است که FCAS، MGCS یا PANG، به نظر می‌رسد که هدف هر یک از این برنامه‌ها توسعه تجهیزات بسیار گران‌تر و گران‌تر از آن‌هایی است که جایگزین خواهند شد، نه تنها به دلیل افزایش هزینه‌های فناوری و تورم، بلکه همچنین به دلیل جاه طلبی های بسیار بالاتر، نزدیک کردن تولید دفاع صنعتی فرانسه به تجهیزات تولید شده توسط ایالات متحده و دور شدن از آنچه که به طور سنتی موفقیت عملیاتی و همچنین تجاری تجهیزات دفاعی فرانسه از دهه 60 بوده است.

در واقع، اگر فرانسه در آغاز دهه 4 بیش از 60 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به تلاش های دفاعی خود اختصاص می داد، اقتصاد فرانسه به سختی از زخم های جنگ جهانی دوم بهبود می یافت و این کشور را مجبور می کرد برای طراحی کارآمد و کارآمد مبتکر باشد. تجهیزات جذاب، اما بسیار ارزان تر از سیستم های تسلیحاتی آمریکایی که خود را در بازار تثبیت کردند.

اینگونه بود که سازنده هواپیمای فرانسوی Dassault Aviation، Mirage III را طراحی کرد، یک جنگنده رهگیر که نصف وزن F-4 Phantom II با ابهت است و تقریباً در همه زمینه ها از F-104 بهتر عمل می کند، در حالی که به طور قابل توجهی ارزان تر از این دو دستگاه است.

در همان زمان، با تکیه بر موفقیت AMX-13، AMX تانک متوسط ​​30 تنی AMX-36 را طراحی کرد، زمانی که ایالات متحده در حال تولید M-60 با وزن بیش از 52 تن بود. در مورد دو ناو هواپیمابر فرانسوی، کلمانسو و فوچ، آنها به سختی از 32.000 تن با بار کامل برای طول 265 متر فراتر رفتند، در حالی که Forrestal آمریکایی با 80.000 تن در طول 326 متر معاشقه کرد.

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه