از نظر دفاع ضد هوایی، ابزارهای مورد استفاده بسته به منابع و همچنین دکترین ارتش ها به طور قابل توجهی متفاوت است. با این حال، دو دکترین اصلی از زمان ظهور موشک های ضد هوایی در اواسط دهه 50، دکترین شوروی که امروزه توسط روسیه اعمال می شود، روبرو شده اند بلکه توسط چین، متکی به یک دفاع چند لایه 5 سطحی، با قابلیت ضد بالستیک در ارتفاع بسیار بالا، که توسط S-300 PMU2 و توسط S-500 جدید در راه استیک قابلیت ضد هوایی دوربرد و ضد بالستیک در ارتفاع پایین (کمتر از 50 کیلومتر) که توسط S-400 نشان داده شده است، یک دفاع در ارتفاع متوسط و برد متوسط منتسب به سیستم های Buk و S-350 جدید، یک پدافند کوتاه برد با TOR و Pantsir و در نهایت یک پدافند بسیار کوتاه در ارتفاع پایین متشکل از موشک های ضد هوایی پیاده نظام و توپ های ضد هوایی. این رویکرد از نظر تئوری این امکان را فراهم می کند که فضای هوایی را در مقابل تعداد زیادی از تهدیدات از جمله تهدیدات اشباع ناشفاف کند.
ارتش ایالات متحده به نوبه خود بر ساختار سه سطحی بسیار سبک تر متکی است که از سیستم ضد بالستیک THAAD در ارتفاع بالا، سیستم ضد هوایی و ضد بالستیک دوربرد پاتریوت و سیستم های SHORAD (کوتاه) تشکیل شده است. Range Air Defense) و MANPADS (MAN-Protable Air Defense System) برای حفاظت بسیار کوتاه برد، عمدتاً در اطراف موشک استینگر. در واقع، در طول جنگ سرد، و حتی پس از آن، ارتش های آمریکا و همراه با آنها متحدانشان معتقد بودند که دفاع هوایی عمدتاً در اختیار نیروهای هوایی و به ویژه جنگنده ها قرار می گیرد و برای این کار بر هواپیماهای بسیار کارآمد موجود در مقادیری مانند F-3 و بعداً F-15. واقعیت این است که در طول جنگ های پس از جنگ سرد، به ویژه در عراق و یوگسلاوی سابق، برتری نیروی هوایی ایالات متحده و متحدانش در آسمان مورد تردید نبود، تا جایی که دفاع ضد هوایی، اگر نگوییم زائد، به نظر می رسید. به طور قابل توجهی کمتر از سایر کشورها بحرانی است.
برای روسیه، و تا حدودی برای چین، چینی که برای اجرای یک دکترین میانی تلاش می کند، برتری هوایی در واقع پیش نیاز اقدام نظامی نیست، زیرا قدرت آتش قبل از آن به دلیل توپخانه بود. در واقع، دکترین آن چنان هدفی ندارد که برتری هوایی را تصرف کند که مانع از انجام آن دشمن شود. به طرز متناقضی، کاربرد این دکترین نه توسط ارتش های روسیه، بلکه توسط مخالفان اوکراینی آنها که از آغاز درگیری، توانستند مانع از تصرف برتری هوایی بر این سرزمین توسط نیروهای هوایی روسیه، هر چند بسیار قدرتمندتر، شوند، نشان داده شد. با تکیه تقریباً انحصاری بر سیستم‌های ساخت شوروی مانند S-300، Buk و Tor، و تنها با استفاده از شکار به عنوان آخرین راه‌حل، تطبیق با این عنوان گمانه‌زنی‌ها در مورد ناکارآمدی فرضی سیستم‌های ضد هوایی روسیه را تضعیف می‌کند. . آیا این موفقیت های اوکراینی بود که الهام بخش استراتژیست های ارتش ایالات متحده بود؟ واقعیت این است که به عنوان بخشی از برنامه بودجه سال 2023، از کنگره درخواست تخصیص اعتبار کرد، به ویژه برای ایجاد لایه چهارم در دفاع ضد هوایی خود، لایه ای که امروزه توسط سیستم Buk در روسیه و اوکراین برای مقابله با رسانه ها ارائه می شود. - تهدیدات برد و ارتفاع متوسط در پایگاه گوام.
75 درصد از این مقاله برای خواندن باقی مانده است،
برای دسترسی به آن مشترک شوید!
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
مقالات در نسخه کامل خود، و بدون تبلیغات,
از 6,90 €.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی
[…]