آبرامز، چلنجر 3، آرماتا...: تانک های سنگین مدرن چه ارزشی دارند؟ 2/3

پس از اینکه ناپدید شدن برنامه ریزی شده آنها با ظهور سیستم های تسلیحاتی جدید تقریباً اعلام شد، تانک های سنگین بار دیگر به نشانگر اصلی قدرت نظامی یک نیروی مسلح در همه تئاترها تبدیل می شوند. این مقاله دومین مقاله از مجموعه سه مقاله ای است که قصد دارد مدل های اصلی تانک های جنگی مدرن را که نیروهای مسلح سراسر جهان را تجهیز می کنند یا تجهیز می کنند، ارائه دهد.

مقاله اول ارائه شده است Leopard 2، چینی Type 99A، اسرائیلی Merkava Mk IV و Leclerc فرانسوی. این هواپیما M1A2C آبرامز آمریکایی، چلنجر 3 بریتانیا و T-90M و T-14 آرماتا روسی را ارائه می دهد. مقاله نهایی Atlay ترکیه، K2 Black را ارائه خواهد کرد Panther کره جنوبی، ژاپنی Type 10 و ایتالیایی C1 Ariete.

ایالات متحده: تانک های سنگین M1A2C آبرامز

در سال 1972، در پایان جنگ ویتنام، ارتش ایالات متحده به دلیل 10 سال سرمایه گذاری در یک تئاتر خاص، خسته شده بودند، و بسیاری از تجهیزات زمینی و هوایی آن دیگر ارزش افزوده قابل توجهی را در مقایسه با مشابه شوروی خود ارائه نمی کردند. این امر به ویژه در مورد تانک M60 Patton که از M48 مشتق شده بود و از سال 1960 در خدمت بود، اما در بسیاری از مناطق توسط T-64 شوروی و همچنین T-72 جدید که وارد خدمت خواهد شد از آن پیشی گرفت. در سال 1973

برای مقابله با این، و بدون مشکلات بزرگ، ارتش ایالات متحده یک برنامه فوق العاده را آغاز کرد که BIG 5 نامیده می شود و 6 مورد از کارآمدترین تجهیزات دهه 80 را ایجاد می کند: M2 / Infantry Combat Vehicle M3 Bradley. اسلحه خودکششی M108/109، سیستم ضد هوایی پاتریوت، بالگردهای AH-64 Apache و UH-60 Black Hawk و همچنین نمادین ترین آنها، تانک سنگین M1 Abrams.

آبرامز با شکستن دکترین سادگی که از M4 Sherman به ارث رسیده بود و توسط M48 و M60 تداوم یافت، در عین حال یک هیولای غلتان بود، متمرکزی از فناوری بود و قدرت آتشی برابر با تنها داشت. Leopard 2 آلمانی در آن زمان. او انجام داد نمایش این قدرت در طول جنگ اول خلیج فارسبا برتری بسیار واضح نسبت به T62 و T72 عراقی، اکثر تانک‌هایی را که با کمترین تلفات مواجه می‌شدند، که عمدتاً به شلیک‌های دیگر آبرامز یا موشک‌های HOT از M2 برادلی مربوط می‌شد، نابود کرد.

تانک آمریکایی چندین مرحله نوسازی متوالی را پشت سر گذاشت، اولین مرحله در سال 1984 که آن را به یک توپ 105 میلی متری طولانی تر و کارآمدتر تجهیز کرد، مرحله دوم در سال 1988 با توپ 120 میلی متری M256 برگرفته از L44 راین متال که لئوپارد 2 را مجهز کرد، تجهیز شد. استاندارد M1A1 (که در طول جنگ خلیج فارس جنگید) را به دنیا آورد.

چند سال بعد، نسخه M1A2 ظاهر شد که عمدتاً شامل تبدیل سیستم الکترونیکی داخلی برای یک نسخه کاملا دیجیتالی، شامل قابلیت‌های جدید تشخیص و تجسم، ادغام بومی موقعیت‌یابی GPS و پیاده‌سازی در محل اتوبوس دیجیتال بود. . این ساختار به M1A2 اجازه داد تا به سرعت از طریق بسته ارتقای سیستم (SEP) تکامل یابد که تا حد زیادی با توسعه نرم افزار و سیستم مطابقت دارد.

نسخه M1A2 SEP2 مجهز به گنبد مسلسل خودکار، صفحه نمایش جدید و رابط های جدید بود. آخرین نسخه، M1A2 SEPv3، که گاهی به آن M1A2C نیز گفته می‌شود، از سال 2017 وارد سرویس شد، شبکه و قابلیت‌های ارتباطی آن بسیار بهبود یافته، تولید برق آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته، قابلیت‌های FLIR آن بهبود یافته، و حفاظت آن با افزودن کاشی های زره ​​فعال جدید ARAT و بالاتر از همه امکان تجهیز به سیستم Hard-Kill Trophy به دستور ارتش آمریکا از رافائل اسرائیلی.

همه این اضافه‌ها بدون جبران انجام نشدند، وزن تانک به تدریج از 55 به 67 تن در طول سال‌ها افزایش یافت و محدودیت‌های قابل‌توجهی را به توربین گازی 1500 اسب بخاری Honeywell AGT 1500 اضافه کرد که زره را نیرو می‌دهد. قیمت آن نیز از 8,5 میلیون دلار (قیمت با تعدیل تورم) به بیش از 15 میلیون دلار برای نسخه M1A2 SEPv3 افزایش یافته است و آن را به یکی از گران ترین تانک های حال تبدیل کرده است. اما بزرگترین نقطه ضعف آبرامز مصرف زیاد آن است که با وجود باک 400 لیتری، استقلال آن را در جاده به 1900 کیلومتر محدود می کند یا مصرف دو برابر T90M یا Leclerc را محدود می کند.

بعلاوه، نگهداری از خودروی زرهی پیچیده است و برای استفاده از پتانسیل کامل خود به لجستیک سنگین و کاملاً مستقر نیاز دارد. از سوی دیگر، پس از برآورده شدن این شرایط، این تانک یکی از قدرتمندترین تانک‌های جنگی حال حاضر باقی می‌ماند که موفقیت‌های تجاری اخیر آن را توضیح می‌دهد. تایوان ou لهستان، دو کشور به ویژه در معرض.

بریتانیا: تانک چلنجر 3

از زمانی که Cheftan در پایان دهه 60 وارد خدمت شد، ارتش بریتانیا همیشه از تانک‌های جنگی سنگین، حتی بسیار سنگین، حمایت می‌کردند، حتی اگر تحرک آنها آسیب دیده باشد. بنابراین، Chefta تنها یک موتور 720 اسب بخاری برای حرکت 55 تن خود داشت، و چلنجر 2 که در سال 1998 وارد خدمت شد و تکامل ریشه ای چلنجر 1 که تنها 5 درصد از قطعات را با آن تقسیم می کرد، تنها با موتور 1200 داشت. موتور اسب بخار برای وزن رزمی از 65 تا بیش از 70 تن.

با این حال، تانک‌های بریتانیایی همیشه دشمنان سرسختی در میدان نبرد بوده‌اند، به‌ویژه به دلیل زره‌های کامپوزیتی بسیار پیشرفته Chobham سپس Dorchester و قدرت آتش بسیار زیادشان.

از سوی دیگر و مانند همتایان اروپایی فرانسوی یا آلمانی خود، ارتش بریتانیا شاهد کاهش چشمگیر ناوگان تانک های سنگین خود از سال 2000 بود، تا جایی که در طول کار مقدماتی مربوط به کتاب سفید 2021 در مورد دفاع، شایعات زیادی منتشر شد طبق آن، تقریباً 165 چلنجر 2 که امروزه 3 گردان کویراسیر ارتش بریتانیا را مسلح می کنند، صرفاً و به سادگی حذف خواهند شد.

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه