چگونه تکامل دکترین در اختیار داشتن تجهیزات می تواند گسترش قالب ارتش ها را ممکن سازد؟

در حالی که فرمت ارتش ها در طول LPM بعدی به دلایل بودجه بدون تغییر باقی می ماند، یک مدل جدید در اختیار داشتن تجهیزات دفاعی به طور بالقوه به چالش های آینده پاسخ خواهد داد.

در پایان دهه 60 و آغاز سیستم های الکترونیکی روی برد، تجهیزات نظامی رشد بسیار سریعی را در عملکرد و قابلیت های خود تجربه کردند. در همان زمان، هزینه های اکتساب و اجرای آنها نیز افزایشی را تجربه کرد که بسیار بیشتر از افزایش بودجه نظامی بود.

برای تلاش برای حفظ فرمت ها و به ویژه قابلیت های عملیاتی، نظامیان و صنعتگران متعهد شدند که بر دو ویژگی که به لطف کمک های الکترونیک و محاسبات امکان پذیر شده است، تکیه کنند، یعنی تطبیق پذیری تجهیزات، و مقیاس پذیری آنها برای افزایش عمر مفید نیروها.

Un Rafale برای جایگزینی همه آنها

اینگونه است که Rafale فرانسوی، طراحی شده از ابتدای دهه 80، این امکان را فراهم کرد جایگزین، به تنهایی، هشت مدل جنگنده در خدمت در ارتش فرانسه، این هواپیما هم جنگنده برتری هوایی مانند Mirage 2000C و Crusader، یک هواپیمای تهاجمی مانند جگوار، F1CT، 2000D و Super Étendard، یک هواپیمای شناسایی مانند F1CR و Étendard IVP، و یک هواپیمای ضربتی استراتژیک مانند Mirage 2000N.

از نظر مقیاس پذیری، هواپیمای داسو که بیش از 20 سال پس از وارد شدن به خدمت به سفارشات صادراتی خود ادامه می دهد، تا به امروز کمتر از 5 استاندارد تکراری را تجربه کرده است، از F1 برای برتری هوایی روی هواپیما تا F-3R. چند منظوره همه کاره است و با استانداردهای بعدی F4 و F5 تکامل بیشتری خواهد یافت و دستگاه را به آستانه نسل پنجم خواهد رساند.

افزایش طول عمر تجهیزات، به لطف مقیاس پذیری و همچنین تطبیق پذیری آن، به برنامه ریزان نظامی این امکان را داد که به مسائل قالب و ظرفیت تحت محدودیت های بودجه ای پاسخ دهند، که با «مزایای صلح» معروف پس از فروپاشی بلوک شوروی، بیشتر تقویت شد.

نیروی هوایی فرانسه، مانند نیروهای بریتانیایی یا آمریکایی، کاهش شدیدی را تجربه کرد و به 65 درصد برای این سه کشور و بیشتر برای کشورهایی مانند آلمان و بلژیک رسید.

با این حال، آنچه پاسخی به یک مشکل فوری بود، با گذشت زمان به یک پارادایم حاکم نه تنها قالب‌ها، بلکه همچنین سیاست‌های مالکیت تجهیزات تبدیل شد. بنابراین، هواپیمای نسل Rafaleمانند Typhoon گريپن اروپايي يا سوئدي، قرار است پس از سال 2060، بيش از 60 سال پس از ورود به خدمت، همچنان در خدمت بماند.

در مورد جانشینان آنها، مانند NGF برنامه FCAS، Tempest یا NGAD، آنها باید خط را تا سال 2100 حفظ کنند، در حالی که از سال 2035 یا 2040 وارد خدمت خواهند شد. و تا حدی کمتر، در زمینه کشتی های جنگی، همه اکنون به لطف مقیاس پذیری پیشرفته برای عمر عملیاتی طولانی طراحی شده اند.

حدود دکترین مالکیت فعلی

به طور شهودی، این استراتژی منطقی است. هزینه یک تکامل بسیار کمتر از به دست آوردن و در نتیجه توسعه یک دستگاه جدید است، هر چه به لطف پیشرفت های متوالی طول عمر تجهیزات را افزایش دهیم، اجرای آن مقرون به صرفه تر خواهد بود.

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه