آیا آلمان هم بعد از ایتالیا صاحب ابرناوشکن خواهد شد؟

نیروی دریایی، در طول جنگ سرد، رابطه ضعیف نیروهای مسلح جمهوری فدرال آلمان بود. از نظر بن، به همان اندازه که محدود کردن قابلیت‌های پیش‌بینی قدرت خود در ناوگان‌های دریای آزاد و در عین حال احترام به قانون اساسی آن، پاسخگویی به نیاز خاص ناتو، یعنی کنترل دریای بالتیک، بود، پس فقط FRG و دانمارک در آن زمان سواحل این دریا را داشت، در واقع، بوندسمارین از کشتی‌های نسبتا فشرده متناسب با نیازهای خاص دریای بالتیک و دریای شمال حمایت می‌کرد که بارزترین نمونه آن ناوگان زیردریایی آن بود که از 11 فروند تیپ 205 تشکیل شده بود. زیردریایی های معمولی با طول تنها 44 متر و 455 تن در هنگام غوطه ور شدن، توسط خدمه 22 نفره مسلح شده و با عملکرد محدود، به ویژه از نظر غواصی با حداکثر عمق 100 متر. با این حال، این زیردریایی‌ها مانند ناوهای کلاس Guépard، Albatros و Tiger که وزن آنها بیش از 500 تن نبود، برای مأموریت‌هایی که ناتو به این نیروی دریایی در دریای بالتیک اختصاص داده بود، مناسب بودند.

با این حال، Bundesmarine دارای چند کشتی اقیانوس پیما بود، مانند ناوشکن های کلاس هامبورگ 4000 تنی که در 4 دستگاه بین سال های 1959 تا 1964 تولید شد، یا ناوشکن های ضد هوایی کلاس 3 Lutjens که از سال 1969 وارد خدمت شدند. دیگر نیروی دریایی بزرگ اروپایی، مانند نیروی دریایی سلطنتی، نیروی دریایی ملی و مارینا میلیتاره، بوندسمارین به وضوح از نظر قابلیت‌های دریای آزاد عقب بود، اوضاع از زمان اتحاد مجدد آلمان و سقوط بلوک شوروی تا حدودی تغییر کرده است. در واقع، جایی که سواحل بالتیک بیش از همه توسط اتحاد جماهیر شوروی (روسیه، استونی، لیتوانی و لتونی)، توسط متحدان لهستانی و آلمان شرقی آن، و همچنین توسط دو کشور بی‌طرف، سوئد و فنلاند کنترل می‌شد، نقشه به شدت تغییر کرده است. از آن زمان، روسیه تنها 170 کیلومتر خط ساحلی در این دریا دارد که 10 برابر کمتر از آنچه در طول جنگ سرد کنترل می کرد. این تغییرات جغرافیایی و همچنین تکامل ژئوپلیتیک درک شده، منجر به دگرگونی عمیق نیروهای دریایی آلمان شد که 11 فروند تیپ 205 آن را جایگزین کرد. 6 زیردریایی AIP نوع 212 1830 تنیو پذیرفته است که به کشتی‌های بزرگ‌تر و مناسب‌تر برای دریاهای آزاد، مانند 3 ناوشکن ضدهوایی کلاس ساکسن 5800 تنی، ناوچه‌های 4 ناوچه براندنبورگ 4500 تنی و همچنین 4 ناوچه سنگین بیش از 7000 تن خدمات رسانی کند. از کلاس بادن-ورتنبرگ.

از سال 2028، بوندسمارین باید 4 ناوچه جدید F126 را دریافت کند که برای جایگزینی 4 ناوچه براندنبورگ که بین سال‌های 1994 و 1998 وارد خدمت شدند. 180 متر. با این حال، پیکربندی آنها موضوع بحث های زیادی در سراسر راین است. در واقع، با وجود تناژ زیاد، استقلال بسیار قابل توجه در دریا و افزایش بقا، F126 ها برای کشتی هایی با این تناژ به طرز قابل ملاحظه ای ضعیف هستندبا تنها 16 سیلو عمودی Mk41 که برای قرار دادن 64 موشک ضد هوایی میان برد ESSM، 8 موشک ضد کشتی NSM، 2 سامانه CIWS C-RAM و یک توپ 127 میلی متری در نظر گرفته شده است، به عنوان مثال، ناوشکن های آمریکایی آرلی. کلاس بورک با وزن 9700 تن و طول 155 متر، 96 سیلو عمودی را حمل می کند. با این حال، بر اساس اطلاعاتی که شبکه های اجتماعی تخصصی را برانگیخته است، به نظر می رسد بوندسمارین می خواهد وضعیت را با کلاس بعدی ناوچه F127 اصلاح کند که طول آن به 220 متر و 12.000 تن جابجایی می رسد که باید طی دهه آینده وارد خدمت شود. . آیا Bundesmarine نیز برای راه اندازی یک برنامه Super-Destroyer آماده می شود؟ دور از دستیابی است...

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه