کانبرا، لندن و واشنگتن استراتژی محکمی برای تجهیز استرالیا به زیردریایی های حمله هسته ای ارائه کردند

دستیابی به زیردریایی های تهاجمی هسته ای (SSN) توسط نیروی دریایی سلطنتی استرالیا (RAN) که 18 ماه پیش به عنوان بخشی از ایجاد اتحاد AUKUS بین استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده اعلام شد، سؤالات زیادی را در مورد واقعی بودن ایجاد کرده است. امکان‌پذیری چنین برنامه‌ای، بلکه در مورد هزینه‌هایی که بدون کوچک‌ترین شک و تردید، بسیار مهم است تا به RAN اجازه دهد از 6 زیردریایی معمولی از کلاس Collins به 8 SSN طراحی آمریکایی یا انگلیسی حرکت کند، حتی اگر کشور این کار را انجام دهد. صنعت هسته ای غیر نظامی ندارند. بنابراین، ارائه طرحی که برای دستیابی به این هدف اعمال خواهد شد، به مناسبت رویداد AUKUS در 13 مارس در سن دیگو با حضور آنتونی آلبانیز، نخست وزیر استرالیا، ریچی سوناک، نخست وزیر بریتانیا، و جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا انجام شد. بسیار مورد انتظار، به ویژه در فرانسه که هنوز از لغو 12 زیردریایی کلاس Attack در شرایطی که در واقع بسیار بی احترامی به شریک و متحد است، عصبانی است. با این حال، طرح ارائه شده دیروز احتمالا محکم ترین و متعادل ترین گزینه ای است که می تواند توسط 3 کشور دنبال شود تا اثربخشی این توافق در بهترین شرایط تضمین شود.

طرح رسمی ارائه شده بسیار نزدیک است کسی که چند روز پیش مورد بی احتیاطی قرار گرفته بود. استرالیا برای طراحی کلاس جدیدی از SSN با نام SSN AUKUS که تقریباً به طور مشترک با نیروی دریایی سلطنتی در اواخر دهه 2030 وارد خدمت خواهد شد تا جایگزینی SSN کلاس Astute و در سال 2040 در استرالیا را آغاز کند، به بریتانیا نگاه خواهد کرد. علاوه بر این، 8 کشتی در نظر گرفته شده برای نیروی دریایی سلطنتی در استرالیا ساخته خواهد شد و مجهز به فناوری های ایالات متحده خواهد بود که از کشتی های کلاس ویرجینیا به امانت گرفته شده است. برای اطمینان از انتقال زیردریایی‌های کلاس کالینز که فراتر از اوایل دهه 2030 نخواهد بود، کانبرا می‌تواند 3 فروند SSN کلاس ویرجینیا را از نیروی دریایی ایالات متحده خریداری کند، بخشی دست دوم و تا حدی نو. علاوه بر این، استرالیا این فرصت را خواهد داشت که 2 کشتی دیگر از این نوع را در صورت تاخیر اضافی برای تاخیر در تحویل SSNهای استرالیا به دست آورد. در نهایت، برای اطمینان از حفاظت از استرالیا، تقویت حضور متفقین در اقیانوس آرام، و همچنین برای بهبود مهارت های خدمه و پرسنل تعمیر و نگهداری نیروی دریایی سلطنتی استرالیا، 5 SSN متحد، 4 آمریکایی و 1 انگلیسی، به سرعت از منطقه مستقر خواهند شد. پایگاه دریایی پرث، در جنوب غربی کشور در ساحل هم مرز با اقیانوس هند.

واضح است که رویکرد ارائه شده منطقی است و به بسیاری از پرسش ها و نگرانی ها و گاه حتی به برخی انتقادات پاسخ می دهد. با روی آوردن به بریتانیای کبیر، استرالیا به خود اجازه می دهد تا نقشی فزاینده در طراحی کلاس جدید SSN برای جایگزینی Astute ایفا کند، در حالی که سفارش مشترک نه تنها هزینه های توسعه مربوط به یک واحد را کاهش می دهد، بلکه به اشتراک گذاری نیز کمک می کند. بخشی از هزینه های ساخت در سری های بزرگتر. در عین حال، این راه حل باعث می شود تا تأثیر این طرح بر ظهور نیروی دریایی آمریکا کاهش یابد که نوسازی و گسترش ناوگان زیردریایی آن را در اولویت اول برای مهار تهدید چین قرار می دهد. با این حال، واشنگتن با واگذاری 3 فروند ویرجینیا در آغاز دهه آینده موافقت می کند، از جمله احتمالاً 1 کشتی جدید، که محدودیت های تلاش نیروی دریایی ایالات متحده را محدود می کند، احتمالاً با استقرار 4 زیردریایی آن جبران می شود. ملوانان در پرث، یک مکان ایده آل. برای کنترل اقیانوس آرام جنوبی و اقیانوس هند، تا روزها از استقرار ناوگان زیردریایی خود در ترانزیت از سن دیگو یا پرل هاربر به این دو اقیانوس صرفه جویی کند. حضور SSN بریتانیا نیز تأثیر این اقدامات را در مورد تئاتر اقیانوس آرام که دغدغه اصلی پنتاگون است، خنثی می کند.

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه