در آغاز دهه 2000، صنعت دفاعی کره جنوبی هنوز در مراحل اولیه خود بود، حتی اگر قبلاً خودروهای زرهی خاصی مانند تانک سنگین K1، خودروی جنگی زرهی K200 و ناوهای سبک Donghae را طراحی کرده بود. از آن زمان، سئول با تکیه بر انتقال فناوری قابل توجه مرتبط با اکتساب و برنامه های تولید محلی، و همچنین بر عدم تحرک جهانی سازندگان تسلیحات غربی بین پایان جنگ سرد و اواسط دهه 2010، به جایگاه طراحان و تولیدکنندگان تسلیحات رسید. تجهیزات نظامی پیشرفته، مانند در زمینه نبرد زمینی با خانواده ای از خودروهای زرهی ردگیری سنگین، از تانک K2 Black Panther به خودروی جنگی پیاده نظام AS21 Redback، در میدان دریایی زیردریایی AIP دوسان آن چنگو به ناوشکن سنگین سجونگ بزرگ، در موشک موشک بالستیک با تغییر متوسط هیونمو 4-4 به موشک ضد بالستیک L-SAM و در هوانوردی جنگی با هواپیمای آموزشی و تهاجمی FA-50 و جنگنده متوسط جدید KF-21 Boramae، و اکنون به عنوان یک رقیب سرسخت، به ویژه برای سازندگان اروپایی، در بسیاری از مناطق و از جمله تا اروپا قرار گرفته است.
امروزه، با 22 زیردریایی تهاجمی یا AIP با موتور معمولی، 13 ناوشکن و ناوچه، 21 ناوگروه و همچنین 2 ناو هلیکوپتربر آبی خاکی و 8 کشتی بزرگ فرود، نیروی دریایی کره جنوبی نه تنها به یکی از با شکوه ترین در تئاتر اقیانوس آرام تبدیل شده است. اما همچنین یکی از قدرتمندترین جنگنده ها، 3 ناوشکن کلاس Sejong the Great، با 128 سیلو عمودی، به عنوان مثال فقط به رزمناوهای کلاس کیروف در این منطقه تسلیم می شود. اما برنامه ای وجود دارد که جنجال های زیادی را در این کشور برانگیخته است، برنامه ای که هدف آن ارائه یک یا چند ناو هواپیمابر یا ناو هواپیمابر برای نیروی دریایی کره جنوبی است که قادر به عملیات هواپیماهای جنگی هستند.
درست است که این برنامه که هنوز به طور رسمی شروع نشده است، از اولین باری که ستاد کل کره جنوبی به آن اشاره کرد، پیچ و خم های زیادی را تجربه کرد. در جولای 2019 در قالب دو فروند هلیکوپتربر تهاجمی 30.000 تنی از کلاس دوکو، قصد داشت 20 فروند F-35B را با برخاست و فرود عمودی یا کوتاه که نیروی هوایی هنوز سفارش نداده بود، پیاده کند. برای سئول، این موضوع پاسخ به ورود آتی به خدمت دومین ناو هواپیمابر چینی، شاندونگ بود که در آوریل 2017 راه اندازی شد و در دسامبر 2019 به خدمت فعال در نیروی دریایی PLA پیوست.
فرضیه اتخاذ شده توسط سئول سپس بسیار الهام گرفته شده از تبدیل دو ناو هلیکوپتربر کلاس ایزومو از نیروهای دفاع شخصی نیروی دریایی ژاپن بود که چند هفته قبل اعلام شد، دوباره برای اجرای ناوگان حدود 35 F-XNUMXB سفارش توکیو، هر دو به پاسخ به تهدید چین و راضی کردن دونالد ترامپ که بسیار اصرار دارد تراز تجاری آمریکا با ژاپن را متعادل کند.
با این حال، به سرعت برنامه رشد کرد و در اکتبر 2019، دیگر خبری از کشتی های 30.000 تنی نبود، بلکه دو گزینه مطرح بود.یکی از 41.000 تن برای 238 متر ناو هواپیمابر سبک و دیگری از 71.000 تن برای 298 متر ناو هواپیمابر متوسط تعیین شده است. در هر دو مورد، اینها کشتی‌هایی بودند که مجهز به سکوی پرش و بدون منجنیق یا خطوط مهار بودند، مانند ناوهای هواپیمابر بریتانیایی، ایتالیایی، اسپانیایی یا حتی ژاپنی، که برای پیاده‌سازی هلیکوپترها و هواپیماهایی با فرود عمودی و برخاست کوتاه، مانند هریر یا رعد و برق II. یک سال بعد، در آگوست 2020، مدل ناو هواپیمابر کره جنوبی تنها 40.000 تن بارگیری شد.و سکوی پرشی خود را برای پیکربندی نزدیک به LHA کلاس آمریکا نیروی دریایی ایالات متحده از دست داده بود.
بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی
واکنش‌پذیر بودن و انعکاس «اخبار تازه» جالب است، اما متوجه شدم که خط تحریریه فاقد ثبات است. به عنوان مثال در مورد جنگنده های سبک تکامل می یابد که زمانی جالب به نظر می رسید، سپس کمی بعد محکوم می شد. (در حالی که داشتن یک جنگنده سبک ارزان قیمت برای آموزش، ماندگاری عملیاتی، پیش‌فرض در خارج از سرزمین اصلی فرانسه یا عملیات‌های با شدت کم، به منابع با کارایی بالا اجازه می‌دهد تا در جایی که واقعاً مورد نیاز هستند متمرکز شوند). در اینجا برای ناوهای هواپیمابر هم همینطور است: یک روز ما از تشکیلات دفاعی هسته‌ای حمایت می‌کنیم، اما بعداً در نظر می‌گیریم که پروژه کره‌ای (که تا به امروز همگی نظری بوده) مناسب‌تر خواهد بود، تنها بر اساس معیارهای بسیار جزئی مرتبط با صادرات. این مقاله بیش از همه نشان می‌دهد که کره‌ای‌ها نمی‌دانند چه می‌خواهند، حتی اگر به یک بازیگر رقابتی در بازار تسلیحات تبدیل شده باشند.
هدف ارائه «حقایق» نیست، بلکه ارائه استدلال است، این توضیح می‌دهد که بسته به موضوع، می‌توان به نتایج متفاوتی رسید زیرا پارادایم‌های مورد توجه متفاوت هستند. هر کس می تواند ابزاری برای شکل دادن به نظر خود بیابد.
آیا جنگنده سبک محکوم به فناست؟ این امکان پذیر است، زیرا ما در واقع شاهد تغییر به سمت دستگاه های خرید سنگین تر هستیم. با این حال، آیا علاقه ای به توسعه جانشینی برای 2000 وجود دارد؟ بسیار محتمل اما مطمئناً سنگین تر از سال 2000 خواهد بود... سوال چشم انداز.
ناوهای هواپیمابر هم همینطور. آیا باید برنامه PANG را حفظ کنیم؟ بله غیر قابل انکار است آیا باید آن را به شکل فعلی نگه داشت؟ بسیار سوال برانگیزتر است باز هم، همه چیز به سوال پرسیده شده بستگی دارد.
[...] c 128 سیلوهای عمودی، به عنوان مثال فقط به رزمناوهای کلاس کیروف در این منطقه تسلیم می شوند. اما این برنامه ای است که جنجال های زیادی را در کشور برانگیخته است، […]
توسعه و تولید تسلیحات لازم برای دفاع برای خود بسیار مهم است. مایه تاسف است که ما ظرفیت تولید فعالی برای تانک های رزمی نداریم.
صنعت برای داشتن انبوه لازم نیاز به صادرات دارد. با این حال، نیازهای اروپا به اندازه کافی برای تولید انبوه سلاح های ضروری و سیستم های تسلیحاتی است.
به نظر می رسد مردم فرانسه و مردم اروپا از مسائل اقتصادی و نظامی که برای بقای ما حیاتی است، آگاه نیستند. آیا رهبران سیاسی ما مانند نمایندگان منتخب ما تحت تأثیر ملاحظات انتخاباتی کوتاه مدت هستند؟
جنگ آغاز شده توسط روسیه چشمان ما را به روی خطرات جهان باز کرده است. اروپا همان چیزی است که هست، فرانسه باید ابتدا در تمام زمینه های کلیدی به خود تکیه کند. این کشور باید تلاش های خود را مضاعف کند و به هر کشور اروپایی این فرصت را بدهد که در این تلاش برای منافع مشترک شرکت کند.
آیا فرانسه به اندازه کافی برای متقاعد کردن خستگی ناپذیر هر کشور، اعم از عضو یا غیر اتحادیه اروپا، در مورد برنامه هایی که باید اجرا شود و برانگیختن علاقه دولت ها برای همکاری با ما به شیوه ای کارآمد، باز و محترمانه برای منافع مشترک انجام می دهد؟
برای متقاعد کردن، اعتماد به نفس را القا می کند. با 200 مخزن و صد لوله 155 میلی متری، ما به هیچ کس الهام نمی دهیم.
[…]