در ژوئیه گذشته، پس از اینکه کمیسیون اروپا به SENER Aeroespacial اسپانیایی با حمایت دیهل آلمان و چندین شرکت اروپایی دیگر، با طراحی برنامه EU HYDEF برای رهگیر دفاعی مافوق صوت اروپا اعطا کرد، بخش زیادی از بخش دفاعی فرانسه عصبانی نشدند. که باید امکان ایجاد سیستمی برای شناسایی و رهگیری موشک های مافوق صوت را فراهم کند، تهدیدی که اکنون از زمان استفاده از Kinzhals روسی در اوکراین بسیار دقیق تر شده است. در واقع، همه شرکت‌های انتخاب شده توسط بروکسل هیچ تجربه‌ای در زمینه رهگیری بالستیک یا سلاح‌های مافوق صوت ندارند. چیزی که برای شرکت های فرانسوی صدق نمی کندکه از یک طرف سیستم ضدهوایی و ضد بالستیک SAMP/T Mamba و نوع دریایی آن را در جوینت ونچر فرانسوی-ایتالیایی Eurosam تولید می کند که MBDA، Thales و Leonardo را گرد هم می آورد. همین شرکت‌های فرانسوی همچنین در طراحی موشک‌های مافوق صوت هسته‌ای آینده که قرار است جایگزین موشک مافوق صوت ASMPA شود، و در توسعه نمایشگر گلایدر مافوق صوت V-MAX با ONERA مشارکت دارند.
فراتر از این تصمیم که طرف «اروپایی» پروژه را بر جنبه عملیاتی آن ترجیح می دهد، در حالی که زمان احتمالاً چنین ملاحظاتی را نمی پذیرد، یکی دیگر از ویژگی های برنامه حداقل تعجب آور است: بودجه آن. در واقع، EDF قصد داشت 110 میلیون یورو را به این برنامه اختصاص دهد، مبلغی که قبلاً در آن زمان بسیار کم به نظر می رسید و امروز حتی بیشتر از آن. در واقع، به عنوان بخشی از آماده سازی بودجه نیروهای مسلح ایالات متحده در سال 2024، نیروی فضایی ایالات متحده، ارتش جدید اختصاص داده شده به فضای نیروهای آمریکایی ایجاد شده در دسامبر 2019 نیز ارائه شد. برنامه ای اختصاص داده شده به مهار تهدید مافوق صوت. با این حال، برای نیروی فضایی ایالات متحده، تنها موضوع حصول اطمینان از کشف و نظارت بر این موشک ها با ترکیبی از سرعت های بسیار بالا، مسیرهای غیر معمول و قابلیت های مانور قابل توجه است و نه رهگیری آنها. نیروی دریایی آمریکا از موشک های SM-6 استفاده می کند. با این حال، برای انجام این ماموریت، به بودجه ای بالغ بر 16 میلیارد دلار نیاز است که 130 برابر بیشتر از بودجه اختصاص داده شده توسط کمیسیون اروپا از طریق EDF است.
درست است که ارتش های ایالات متحده فرهنگ مصرف بودجه بسیار برتر از ارتش های اروپایی خود با برنامه مشابه دارند. بنابراین معمول است که برنامه‌های آمریکایی که ویژگی‌های صنعتی و تکنولوژیکی بسیار نزدیک به برنامه‌های اروپایی و همچنین کره جنوبی ارائه می‌دهند، چندین برابر برنامه‌های مشابه خود بودجه داشته باشند. به عنوان مثال، یک زیردریایی تهاجمی اتمی کلاس ویرجینیا، که مطمئناً با شکوه تر و دارای سیلوهای عمودی است، تقریباً 2,5 برابر بیشتر از هزینه SSN کلاس سوفرن نیروی دریایی برای مالیات دهندگان آمریکایی هزینه دارد. به همین ترتیب، مرحله طراحی جنگنده F-35A Lightning II، برای 3 نسخه از جمله آن با برخاست و فرود عمودی یا کوتاه، تقریباً 14 هزینه بیشتر از هزینه ای خواهد داشت که توسعه آن را ممکن ساخته است. Rafale در دو نسخه اصلی آن، زمینی و دریایی. با این حال، توضیح این شکاف را نمی توان در عملکرد بیش از حد احتمالی BITD اروپایی، بلکه در سطح جاه طلبی های دو برنامه، متضاد قطبی یکدیگر جستجو کرد.
بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی
[…]