آیا ارتش فرانسه با خروج از آفریقا با یک فاجعه مواجه است؟

عقب نشینی از جدایی نیجر و فرانسه در آفریقا مانند زنگ خطری برای ارتشی به نظر می رسد که تا آن زمان کاملاً بر طرح قدرت و عملیات خارجی متمرکز شده بود. هنگامی که چشم اندازهای عملیاتی تنها در چند سال به طور اساسی تغییر کرده است، چه پیامدهای قابل پیش‌بینی یا ضروری بر سازمان و همچنین برنامه‌های اصلی تجهیزات فعلی آن وجود دارد؟

بنابراین از پشت در است که نیروهای فرانسوی باید نیجر را ترک کنند و با آن، حضور خود در آفریقا را به میزان قابل توجهی کاهش دهند و بیش از یک قرن حضور بی وقفه را که تا حد زیادی آن را شکل داده است، شکست دهند.

پس از جمهوری آفریقای مرکزی در سال 2015، مالی در سال 2022 و بورکینافاسو در سال 2023، نیروهای مسلح فرانسه در سال 2024 نیجر را ترک خواهند کرد. همانطور که رئیس جمهور مکرون به تازگی اعلام کرده استدر پایان یک دهه مبارزه فشرده با تهدید جهادی در منطقه ساحل-صحرا.

فراتر از زمینه سیاسی و عملیاتی خاص این عقب نشینی های پی در پی، آنها همچنین پایان دورانی را نشان می دهند که طی آن ارتش های فرانسوی مهارت های زیادی برای مداخله در این تئاتر از نقطه نظر تاکتیکی و لجستیکی ایجاد کرده بودند و هاله ای از آنها را به آنها می بخشید. قدرت حرفه ای چاشنی و موثر در جهان و به ویژه در اروپا.

تأثیر مبارزات آفریقایی بر ارتش امروزی

با این حال، این موفقیت‌های نظامی، به دلیل اینکه سیاسی نبودند، بدون انصراف مشخص به دست نیامدند. بنابراین، ارتش فرانسه امروز دارای یک نیروی متشکل از چهار تیپ متوسط ​​یا سبک است که برای این نوع ماموریت ها آموزش دیده و مجهز شده اند و تنها دو تیپ سنگین برای درگیری های متقارن مناسب تر است.

این نمایش بیش از حد نیروهای سبک، مانند پیاده نظام دریایی، لژیون، شکارچیان آلپ یا چتربازان نیز در بالای سلسله مراتب آن دیده می شود.

80 درصد از رهبران ارتش از سال 2010 از نیروهای سبک هستند

در واقع، از 2010 رئیس ستاد و سرلشکر ارتش منصوب شده از سال 2011، تنها دو نفر، ژنرال راکت مادوکس (CEMAT 2014-2010) و ژنرال مارگورون (MGAT 2014-XNUMX) از آن نبودند و به ترتیب متعلق به ارتش بودند. سواره نظام زرهی و توپخانه.

این تخصص عملی ارتش که در مواقع لزوم مداخله در افغانستان، شام و منطقه جنوب صحرا بسیار مفید بود، اکنون ثابت می‌کند که در مواجهه با نیازها در مرکز اروپایی ناتو یک نقص است.

80 درصد خودروهای زرهی فرانسه در سال 2030 کمتر از 24 تن وزن خواهند داشت.

بنابراین، اگر ارتش است، و پس از سال 2030 باقی خواهد ماند، ارتشی که بیشترین تعداد خودروهای زرهی جنگی را در اروپا خواهد داشت، با 200 تانک Leclerc، بیش از 600 VBCI، و مهمتر از همه تقریباً 1900 VBMR Griffon، 300 EBRC Jaguar و بیش از 2000 Serval، همچنین یکی از سبک ترین ها خواهد بود، با تنها 200 خودروی زرهی ردیابی با وزن بیش از 32 تن، Leclerc، در حالی که وزن اکثر ناوگان آن بین 16 تا 24 تن خواهد بود.

با این حال، همانطور که AMX-10RC ارسال شده به اوکراین بدون تعجب نشان داد، وسایل نقلیه زرهی سبک، هر چقدر هم که متحرک باشند، به طور قابل توجهی نسبت به خودروهای سنگین‌تر و محافظت‌شده‌تر در درگیری با شدت بالا آسیب‌پذیرتر هستند.

علاوه بر این، زره فرانسوی گاهی اوقات علاوه بر عدم حفاظت، از کمبود قدرت آتش نیز رنج می برد. این مورد به ویژه در مورد VBCI، خودروی جنگی پیاده نظام ارتش، که تسلیح اصلی آن بر اساس یک توپ 25 میلی متری است که در مقایسه با خودروهای زرهی متوسط ​​مانند IFV یا تانک های سبک، سبک و در برابر تانک های جنگی نامناسب است. حتی قدیمی ها

75 درصد از این مقاله برای خواندن باقی مانده است،
برای دسترسی به آن مشترک شوید!

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
مقالات در نسخه کامل خود، و بدون تبلیغات,
از 6,90 €.

اشتراک خبرنامه