پس از دو دهه ناوبری بصری در مه غلیظ، برنامه ریزی صنعت دریایی ایالات متحده جنبه های استراتژیک برای نیروی دریایی ایالات متحده به خود می گیرد، به ویژه در بن بست که با نیروی دریایی چین در حال گسترش و تحول کامل است.
صنعت نیروی دریایی آمریکا البته در قلب این تلاش قرار دارد، در حالی که پنتاگون انتظار دارد که نرخ تحویل برخی کشتی‌های کلیدی مانند ناوشکن‌های آرلی برک، زیردریایی‌های هسته‌ای حمله ویرجینیا و ناوچه‌های Constellation را تسریع بخشد.
با این حال، امروز برای برآوردن برنامه‌های تحویل با مشکل مواجه است. برای درک این مسائل، وزیر نیروی دریایی، کارلوس د تورو، در اواسط ژانویه اعلام کرد که دستور داده است. نوشتن گزارش خلاصه، در مورد مسائل و مشکلاتی که برنامه ریزی صنعتی نیروی دریایی ایالات متحده با آن مواجه شده است، و 45 روز مهلت برای نگارش آن داده است.
این گزارشی است که در ابتدای هفته به وزیر نیروی دریایی ارائه شد و تا حدودی علنی شد. حداقل چیزی که می‌توانیم بگوییم این است که در شرایط بین‌المللی کنونی به آرامش دعوت نمی‌کند.
خلاصه
تأخیرهای بزرگ بر برنامه های اصلی نیروی دریایی ایالات متحده تأثیر می گذارد
در واقع، اگر برخی برنامه‌ها، یعنی ناوشکن‌های کلاس Arleigh Burke، کشتی‌های آبی خاکی بزرگ کلاس آمریکا و سن آنتونیو، و تانکرهای تکمیلی «در حالت تعلیق» باقی بمانند. بسیاری دیگر تاخیرهای بسیار قابل توجهی را نشان می دهند، خیلی ها چیزهای زیادی خواهند گفت.
این مورد مربوط به بخش های IV و V زیردریایی های تهاجمی اتمی کلاس ویرجینیا بسیار حساس است که به ویژه با برنامه SSN AUKUS نظارت می شود که فروش 3 تا 5 فروند از آنها را به استرالیا در سال های آینده فراهم می کند. کشتی‌های Block IV 36 ماه عقب‌تر از برنامه هستند، در حالی که Block Vs در حال حاضر 24 ماه از برنامه نیروی دریایی ایالات متحده عقب‌تر هستند.
زیردریایی‌های موشک‌های بالستیک هسته‌ای جدید کلاس کلمبیا که قرار است جایگزین ۱۲ فروند SSBN کلاس اوهایو شوند، علی‌رغم ماهیت بسیار استراتژیک این برنامه، از تأخیرهای مشکل‌ساز ۱۲ تا ۱۶ ماهه رنج می‌برند.
بر اساس این گزارش، سومین ناو هواپیمابر هسته‌ای کلاس جرالد فورد، USS Enterprise، نیز 18 تا 26 ماه از برنامه عقب افتاده است، در حالی که باید در سال 2029، USS Carl Vinson را جایگزین کند، که پس از آن ناو متعارف را در اختیار خواهد داشت. سن 47 سال سابقه خدمت
در نهایت، ناوچه های کلاس Constellation که برای ایفای نقش محوری در نوسازی ناوگان سطحی آمریکا، به ویژه در زمینه جنگ ضد زیردریایی فراخوانده شده اند، 36 ماه قابل توجهی از برنامه عقب مانده است.
یک گزارش خلاصه نادر در ایالات متحده به دستور وزیر نیروی دریایی کارلوس دل تورو.
گزارش نیروی دریایی ایالات متحده برای بسیاری از بازیگران آمریکایی در این زمینه شوکه کننده است. در واقع، اگر قبلاً به تأخیرهای این برنامه ها اشاره شده بود، به ویژه در هنگام تهیه پیش نویس بودجه سالانه نیروی دریایی ایالات متحده، یک چشم انداز کلی نگران کننده و گاه ناخوشایند از آنچه که یکی از افتخارات بزرگ صنعت دفاعی آمریکا را تشکیل می دهد ارائه می دهد. .
برای نیروی دریایی ایالات متحده، این گزارش مطمئناً ابزار ارزشمندی در مذاکرات با کنگره برای به دست آوردن تمدید بودجه در سال 2025 خواهد بود، نه برای ساخت کشتی های بیشتر، هیچ درخواستی وجود ندارد، بلکه برای تأمین مالی تحول صنعت نیروی دریایی ارتش آمریکا.
در واقع ، همانطور که در مقاله قبلی ذکر شد، نیروی دریایی آمریکا این پرونده را محور پرونده پروژه های بدون بودجه خود قرار داده است که به عنوان بخشی از بودجه سال 2025 به کنگره ارسال شده است و درخواست تمدید بودجه 2.2 میلیارد دلاری برای این منظور کرده است.
ما وزن افشاگری های صورت گرفته در این گزارش جدید را درک می کنیم و سناتورها و نمایندگان آمریکایی را با آنها روبرو می کنیم.واقعیت های بسیار ملموس و ترکیبی، با توجه به پیامدهای مشکلات پیش روی نیروی دریایی ایالات متحده در برنامه ریزی صنعتی خود.
استخدام، زنجیره تامین، زیرساخت... صنعت نیروی دریایی ایالات متحده در تلاش است تا خود را بازسازی کند
بدیهی است که صنعت دریایی آمریکا تا حد زیادی مقصر تاخیرهای ذکر شده در این گزارش است. اما این مطلب با هدف تقسیم امتیازات و مجازات های خوب برای این صنعت گران نوشته نشده است. برعکس، این در مورد شناسایی مشکلات پیش آمده، علل آنها و همچنین بحث در مورد راه های تلاش برای حل آنها بود.
این مشکلات متعدد هستند و بسیاری از آنها به بحران کووید و پیامدهای آن برمی‌گردد. در واقع، در این مناسبت، کارخانه‌های کشتی‌سازی آمریکایی تعداد زیادی از منابع انسانی خود را از دست دادند و از آن زمان نتوانسته‌اند آنها را دوباره پر کنند.
فاصله گرفتن افکار عمومی از کار صنعتی، برای کارکردهای کمتر محدودکننده، از یک سو، و نرخ بیکاری استثنایی پایین در ایالات متحده، از سوی دیگر، به طور جدی کارخانه های کشتی سازی بزرگ آمریکایی را که در تلاش برای تثبیت تعداد خود هستند، با مشکل مواجه کرده است. و نتواند آنها را افزایش دهد تا به افزایش سفارشات و انتظارات نیروی دریایی ایالات متحده پاسخ دهد.
این تولیدکنندگان بزرگ مانند HII، Bath Iron Work و Marinette Shipbuildings نیز با مشکلاتی در تغییر زیرساخت های خود به منظور انطباق با تقاضاهای در حال تغییر روبرو هستند، در حالی که الزامات تحویل نیروی دریایی ایالات متحده را برآورده می کنند.
اگر مشکل برای این کارخانه‌های بزرگ کشتی‌سازی مهم است، برای زنجیره پیمانکاری فرعی این بخش که در گزارش به‌عنوان بحرانی‌ترین نقطه این پویایی تولید شناخته شده است و در ماهیت مشابه با مشکلاتی مواجه می‌شود، بیشتر است. غول های صنعتی
مدیریت صنعتی نیروی دریایی ایالات متحده نیز زیر سوال رفت
مدیریت صنعتی نیروی دریایی ایالات متحده نیز در این گزارش به طور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر این، این نیروی دریایی ایالات متحده نیست که در اینجا مورد سوال قرار می گیرد، بلکه محدودیت های تحمیل شده توسط کنگره، که آن را ناتوان می کند، بلکه خود صنعت گران نیز در تلاش برای فرار از بلاتکلیفی هستند که در آن قرار دارند.
در واقع، جدا از کشتی‌های بسیار بزرگ، مانند ناوهای هواپیمابر، نیروی دریایی ایالات متحده واحدهای دریایی خود را به صورت متوالی، هر سال و نه گروهی فرماندهی می‌کند. بنابراین، هر سال، کارخانه های کشتی سازی تعداد و ماهیت کشتی های سفارش داده شده را کشف می کنند و باید ابزار تولید و همچنین نیروی کار خود را با این برنامه جدید تطبیق دهند.
در نهایت، فقدان یک مسیر ثابت و پایدار برای استراتژی صنعتی نیروی دریایی ایالات متحده نیز به عنوان یک عامل تشدید کننده که غیرقابل پیش بینی بودن را در سطح صنعتی و زنجیره تامین تقویت می کند، شناسایی می شود.
در این رابطه به یاد بیاوریم که برنامه ریزی نیروی دریایی ایالات متحده در هشت سال گذشته به طرز استثنایی آشفته بوده است و باعث شده است که هر سال نه یک، بلکه چندین طرح ساخت و ساز دریایی بلندمدت را پیشنهاد کند، بدون اینکه هیچکدام هرگز تنظیم نشده باشند. در سنگ، نه توسط مجریه و نه توسط کنگره.
این غیرقابل پیش‌بینی ساختاری یک نقص جدی است که در این گزارش شناسایی شده است، در تلاش برای اجرای اقدامات اصلاحی مؤثر برای اصلاح صنعت دریایی آمریکا و قادر ساختن آن به برآورده کردن انتظارات نیروی دریایی ایالات متحده.
نتیجه
در این زمینه، دامنه و ارتباط گزارش ارائه شده به کارلوس دل تورو در این هفته را درک می کنیم. این در واقع پشتیبانی بسیار مؤثری در مذاکراتی خواهد بود که رئیس غیرنظامی نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین تفنگداران دریایی ایالات متحده و گارد ساحلی ایالات متحده قصد دارند با کنگره، شاید حتی با دولت خود، انجام دهند.
اگر سؤالات بودجه در قلب این مذاکرات قرار گیرد، موضوعات فنی بیشتر، اما نه کمتر کلیدی، مانند تصویب قراردادهای چند ساله جهانی که چندین واحد دریایی را در بر می گیرد، به جای قراردادهای فردی تکراری، قطعاً در تحولات تعیین کننده خواهد بود. این پوشه
باید دید آیا این چنین خواهد بود یا خیر. کنگره آمریکا به ویژه از اختیارات خود محافظت می کند و قصد دارد در درازمدت بر تصمیمات بودجه نظامی، که جنبه های محلی و اجتماعی کلیدی برای نمایندگان مجلس آمریکا دارد، که اغلب بیشتر از نیازهای نیروی دریایی ایالات متحده است، نظارت داشته باشد.
در حالی که چین درگیر تلاشی بزرگ است که به طور بسیار موثری نیز انجام شده است تا خود را به ناوگان دریای آزاد مجهز کند که قرار است در عرض بیست سال با نیروی دریایی ایالات متحده برابری کند، در وزیر نیروی دریایی لازم است که بسیار عمل کند. متقاعد کننده، فراتر از این محاسبات سیاسی داخلی حرکت کند و نمایندگان پارلمان آمریکا را به تغییر دیدگاه خود برای مقابله با این چالش سوق دهد.
مقاله از 3 آوریل در نسخه کامل تا 12 می