Een artikel gepubliceerd op de Izvestia-website, waarin admiraal Valentin Selivanov, voormalig chef van de marinestaf, wordt geciteerd, geeft informatie over de organisatie van de Russische kustverdediging in de komende jaren. De Russische marine zal dus een aanzienlijk aantal ‘kleine schepen’ inzetten, zonder te specificeren of het bestuurde of onbemande schepen zijn, wier functie het zal zijn vijandige schepen te lokaliseren en vervolgens kustverdedigingsraketten naar deze doelen te leiden, waardoor wordt voorkomen dat batterijen moeten worden ingezet. hun eigen radars, waardoor ze veel moeilijker te herkennen en preventief te vernietigen zijn. Het is niets meer en niets minder dan een benadering van het type ‘coöperatieve betrokkenheid’.
In tegenstelling tot het Westen zet Rusland een aanzienlijke kustverdedigingsmacht in, bestaande uit langeafstands-anti-scheepsraketbatterijen van Bal en Bastion, waardoor de luchtbel wordt uitgebreid tot oppervlakteaanvallen. Kustbatterijen zijn echter van nature kwetsbaar voor luchtaanvallen, zoals kruisraketten die bijvoorbeeld vanuit onderzeeërs kunnen worden gelanceerd. Door het gebruik van kleine schepen, en zeer waarschijnlijk in de nabije toekomst, drones aan de oppervlakte en onder water, om de detectie en begeleiding van raketten te garanderen, zullen kustbatterijen, die hun radars niet langer hoeven te activeren, zeer moeilijk te herkennen en dus moeilijk te vernietigen zijn.
Het artikel vermeldt ook de uitbreiding van deze capaciteiten naar de Tzirkon hypersonische anti-scheepsraket, die momenteel in Rusland wordt ontwikkeld. En deze informatie is, indien bewezen, meer dan interessant. Enerzijds bevestigt dit dat de Tzirkon inderdaad over een controleerbaar geleidingssysteem zal beschikken, in tegenstelling tot de voorbehouden die in het Westen zijn geuit.
Aan de andere kant werd de Tzirkon tot nu toe gezien als een raket dichtbij de Kinzhal, namelijk met een ballistisch traject. Om zijn doel te bereiken zal het moeten worden uitgerust met satellietbaancontrole in het achtergebied, waarbij begeleiding vanaf de voorkant zeer onwaarschijnlijk is, gezien de dikte van de thermische beveiliging die nodig is voor een raket die met deze snelheid vliegt. Om de raket te geleiden, moeten deze kleine schepen daarom in staat zijn om informatie over de doelpositie in realtime naar het satellietgeleidingssysteem te verzenden en daarom over een informatie- en communicatiesysteem te beschikken dat het hele theater bestrijkt. Het is niet alleen een coöperatief inzetsysteem, maar ook een zeer efficiënt systeem dat in staat is informatie te verwerken om hypersonische raketten te sturen, waarbij gebruik wordt gemaakt van satellietcommunicatie.
Als de informatie werd bevestigd, wat nog moet gebeuren, is Izvestia een geloofwaardig medium, maar het heeft vaak informatie doorgegeven die als bewezen werd gepresenteerd toen het nog een hypothese was. Dit zal veronderstellen dat Rusland in een positie verkeert om de technieken voor coöperatieve betrokkenheid verder te beheersen. , wat niet langer een tactisch voordeel zal vormen voor de westerse strijdkrachten.