De afgelopen twintig jaar heeft Zuid-Korea een ambitieus plan ondernomen om een belangrijke speler in de mondiale defensie-industrie te worden. Het land besteedt in feite elk jaar bijna 10 miljard dollar aan de aanschaf van apparatuur, en zijn leiders hebben ingezet op de “Aziatische voorkeur” om zijn exportapparatuur te ondersteunen.
Twintig jaar later is de weddenschap gewonnen voor Seoul. De nationale industrie produceert een groot deel van het belangrijkste moderne defensiematerieel, variërend van de AIP-onderzeeër tot het vliegdekschip, van de gevechtstank tot de IFV, van het aanvals- en trainingsvliegtuig tot het programma van de 20e generatie jagers, zonder te vergeten een aanzienlijk aantal raketten, torpedo's, geleide granaten en drones. En exportsuccessen lieten niet lang op zich wachten, in de vorm van directe export, zoals de T5 Golden Eagle trainings- en aanvalsvliegtuigen, gebruikt in Thailand, de Filippijnen en Indonesië, van industriële coöperaties, zoals de Jose Rizal-fregatten die in aanbouw zijn voor de Filippijnse marine of de Indonesische onderzeeërs van de Nagapasa-klasse, en op het gebied van industriële ondersteuning, zoals de Turkse Altay-gevechtstank, gebouwd met aanzienlijke Zuid-Koreaanse technologieoverdrachten.
Onder al deze succesvolle programma's bevindt zich de K2 Black-gevechtstank Panther bleek de uitzondering te zijn die de regel bevestigde. Als de prototypes bevredigend waren geweest en begin 250 de bestelling van bijna 2014 exemplaren in twee ‘wedstrijden’ rechtvaardigden, werden ze aangedreven door een motor en transmissie-eenheid van Duitse makelij. De productiemodellen van de K2 zouden worden uitgerust met de lokale Doosan Infracore DV27K-dieselmotor van 1500 pk, en een S & T Dynamics EST15K automatische transmissie. Helaas duurde de ontwikkeling van deze twee cruciale elementen veel langer dan aanvankelijk gepland, en moest het K2-programma in 2017 worden stopgezet, in afwachting van een bevredigend antwoord van de industrie. In feite bevestigt de hervatting van de leveringen van de nieuwe Zuid-Koreaanse tank, aangekondigd op 27 mei tijdens een ceremonie waarbij industriëlen, militairen en politici samenkwamen, berichten dat de aandrijfelementen nu betrouwbaar waren en voldeden aan de eisen van de staat.
Dit goede nieuws is ook goed voor Turkije, waar de nieuwe Altay-gevechtstank sterk afhankelijk was van de voortgang van het Zuid-Koreaanse project. Net als bij de K2 werd de Atlas ontwikkeld met een Duitse voortstuwingseenheid en transmissie, en net als bij de Koreaanse tank voorzagen de specificaties in volledige strategische autonomie bij de constructie van de nieuwe tank, vooral sinds Qatar in maart 2019 zijn voornemen aankondigde om te bestellen 100 voorbeelden van de Turkse tank.
Zuid-Korea verschijnt nu, net als Turkije en Japan, als belangrijke spelers in de mondiale defensie-industrie, en slokt verder een markt op die al onder spanning staat tussen de Amerikaanse ambities, de terugkeer naar de macht van Rusland en de komst van China. Een situatie die vergelijkbaar is met die van de jaren vijftig en waarin talrijke spelers snel verschenen en verdwenen, met een herstructurering van de sector die vijftig jaar duurde.
In feite dreigt de extreme afhankelijkheid van de Europese en Franse defensie-industrie van de export een groot risico te vormen voor hun duurzaamheid op de middellange termijn.