De torpedobootjager “Haguro”, de tweede eenheid van de Maya-klasse, werd op 17 juli gelanceerd door de JMU-scheepswerven (Japan Maritime United), nabij de stad Yokohama. Met een gewicht van meer dan 10.000 ton en een lengte van 170 meter is de Haguro een Japanse versie van de Amerikaanse zware torpedobootjager Arleigh Burke Flight III. De Haguro is, net als zijn zusterschip de Maya, uitgerust met het AEGIS-systeem en 96 verticale lanceersilo's met SM2ER-luchtafweerraketten, SM3- en SM6-antiraketten en ASROC-torpedoraketten, waaraan 8 lanceerinrichtingen voor Type 17 zijn toegevoegd. anti-scheepsraketten, 2 drievoudige torpedolanceerinrichtingen, 2 CIWS Phalanx en 1 127 mm kanon. Het gebouw beschikt naast de rompsonar over een sonar met variabele diepte, een krachtige SPY-1D-radar en maakt gebruik van een SH-60K-helikopter. In feite is de Haguro qua vuurkracht alleen maar inferieur aan de Ticonderoga-kruisers van de Amerikaanse marine, de Chinese Type 055 en een mogelijke Russische Kirov.
De Haguro is de 8e en laatste Japanse Aegis-vernietiger van de Kongo-familie die tot nu toe is gebouwd. Deze familie, dichtbij het Amerikaanse Arleigh Burkes, omvat de Kongo-klasse (9500 ton) met 4 eenheden gelanceerd tussen 1994 en 1998, de Atago-klasse (10.000 ton) met 2 eenheden die in 2007 in dienst kwamen, en de Maya-klasse, waarvoor deze behoort. , en waarvan de eerste eenheid vorig jaar werd gelanceerd. Deze zware torpedobootjagers markeren een diepgaande transformatie van de zeemacht van de Japanse zelfverdedigingstroepen, die zich vanaf 1990 ertoe verplichtten de vuurkracht, het tonnage en het aantal gebouwen te vergroten.
En vandaag de dag is de Japanse marine objectief gezien de derde machtigste marine ter wereld, vergelijkbaar met de Russische marine, na de Amerikaanse en Chinese marine, vooral dankzij de oppervlaktestrijdende component van 3 torpedobootjagers en fregatten. , 26 korvetten en 16 mijnenjagers, waaraan 30 LHD's en 4 aanvalsonderzeeërs zijn toegevoegd. Deze vloot wordt ondersteund door meer dan 19 P80- en P3-maritieme patrouillevliegtuigen, 1 helikopters en binnenkort 130 F40B's bedoeld om de twee helikoptervernietigers van de Izumo-klasse uit te rusten.
Deze modernisering is niet bedoeld om de tijd te markeren, vooral omdat China zijn zee- en luchtmacht in een zeer aanzienlijk tempo blijft uitbreiden, waarbij jaarlijks tussen de 130.000 en 180.000 ton militaire schepen wordt gelanceerd. De toekomst van de Japanse marine berust dus op twee gelijktijdige programma's:
- het 30DX-programma, bedoeld om de lichte torpedobootjagers van de Abukama- en Asagiri-klasse te vervangen, zal het meest productief zijn, met 22 fregatten van 130 meter en 5500 ton gepland om vanaf 2022 in dienst te treden. Net als een Franse FDI zal de 30DX worden uitgerust met 16 lanceersilo's voor langeafstandstype 03 luchtafweerraketten en 8 type 17 anti-scheepsraketten waaraan een Sea-RAM zelfbeschermingssysteem voor de korte afstand (24 raketten), 2 buizentorpedowerper en een 127 mm kanon. De schepen zullen worden uitgerust met een OPY-2 AESA-radar en een boegsonar gekoppeld aan een sonar met variabele diepte voor ASM-missies, evenals een ASM SH60K-helikopter.
- Het 33DD-programma is bedoeld om de torpedobootjager-escortes te vervangen en om de torpedobootjagers van de Asahi-klasse te versterken. Het definitieve model is nog niet definitief, maar de gebouwen zullen de nadruk leggen op luchtafweerverdediging en zeer onopvallende architectuur. De eerste eenheid moet in 2024 in gebruik worden genomen.
In 2030 zal de Japanse zeemacht een vloot op volle zee inzetten die bestaat uit acht zware torpedobootjagers, twaalf escortetorpedobootjagers en 8 fregatten, meer dan driemaal de Franse of Britse vloot van hetzelfde type, ondersteund door twintig onderzeeërs van het Soryu-type. en geavanceerde Soryu, duikboten van 12 tot 26 ton bij het duiken, en met prestaties die dicht bij die van een nucleaire aanvalsonderzeeër liggen, wederom drie keer groter dan de Franse onderzeebootvloot (3 SSN Suffren-klasse) of de Britse (20 Astute-klasse SSN).