Sinds de aankondiging van de ingebruikname van de Kh47M2 Kinzhal hypersonische raket bij de Russische luchtmacht in april 2018 zijn hypersonische wapens en systemen om zich daartegen te beschermen de belangrijkste zorg van de Amerikaanse militaire autoriteiten geworden. En met goede reden! Hypersonische raketten zoals de Kinzhal, de toekomstige Tzirkon, maar ook moderne ballistische raketten zoals de Russische Iskander of de Chinese DF26, hebben inderdaad vluchtprofielen die hen beschermen tegen het Amerikaanse antiraketschild, noch de THAAD, noch de Patriot PAC-3 noch de met SM3 en SM6 uitgeruste Amerikaanse torpedobootjagers zijn in staat deze wapens effectief te onderscheppen. Bovendien kunnen ze, als ze op natuurlijke wijze kernkoppen kunnen vervoeren, ook worden uitgerust met conventionele militaire ladingen. Paradoxaal genoeg is het vooral dit laatste punt dat de westerse strategen voor ernstige problemen stelt.
Het risico van het gebruik van een ballistische raket uitgerust met een kernkop wordt aangepakt door de nucleaire responsmogelijkheden van de doctrines van westerse landen, zoals Frankrijk, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, die te allen tijde verschillende kernonderzeeërs hebben die raketten lanceren die ‘verdund’ zijn. in de diepten van de oceaan, en in staat om een massale nucleaire reactie te leveren op vijandige steden. Aan de andere kant zou het gebruik van dergelijke wapens grotendeels niet in verhouding staan tot het gebruik van conventionele aanvallen, aangezien de meeste westerse doctrines zich niet houden aan het concept van een nucleaire eerste aanval.
Of, hypersonische raketten zoals de KinzhalDoor hun snelheid en veronderstelde precisie maken ze niet alleen elke onderschepping onmogelijk of zeer onwaarschijnlijk, maar verkorten ze de reactietijden in die mate dat ze ideale ‘onthoofdingswapens’ vormen, om de militaire en civiele autoriteiten van de tegenstander uit te schakelen, evenals zijn communicatieposten, zijn logistieke knooppunten en zijn belangrijkste infrastructuren zoals marine- en luchtmachtbases. Met de juiste intelligentie kunnen ze ook de grond- en luchtcomponenten van het afschrikmiddel van de tegenstander uitschakelen, voordat er zelfs maar enige reactie kan worden overwogen. Met andere woorden, met voldoende Khinzhal en Tzirkon in dienst, ondersteund door Iskander-raketten, Kalibr en Novator zou Rusland in staat zijn een verwoestende eerste aanval uit te voeren op de Europese NAVO-landen, waarbij alle gecoördineerde respons- en defensievermogens worden geëlimineerd, zonder de nucleaire drempel te overschrijden.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Pentagon, voor wie dit scenario zowel in Europa als in de Stille Oceaan volkomen geloofwaardig is, zo snel mogelijk vergelijkbare systemen probeert te verwerven, en dat niet minder dan vier hypersonische wapenprogramma’s van verschillende typen, variërend van hypersonische Zweefvliegtuigen voor strategische wapens en precisiesystemen voor de korte en middellange afstand worden aan de overkant van de Atlantische Oceaan bestudeerd, met bijzonder korte deadlines. Het is ook niet verrassend dat de Missile Defense Agency twee programma's heeft gelanceerd die erop gericht zijn het Amerikaanse antiraketschild in staat te stellen deze wapens te onderscheppen.
Hiervoor zijn twee programma's gelanceerd, gehuld in een hoge mate van vertrouwelijkheid. Het programma “Valkyrie”. , waarvan de studie werd toevertrouwd aan Lockheed-Martin, is bedoeld om het THAAD-Patriot-paar te versterken, terwijl het SM3-Hawk-programma, toevertrouwd aan Raytheon, het moet voorzien van hypersonische raketonderscheppingsmogelijkheden voor torpedobootjagers en kruisers. Elk programma ontving een budget van ruim 4 miljoen dollar voor de voorstudiefase en moet zijn conclusies tegen de zomer van 2020 indienen.
Rusland zou ook hebben ondernomen, de ontwikkeling van verdedigingssystemen die hypersonische raketten kunnen onderscheppen. Europa daarentegen heeft momenteel geen programma dat vergelijkbaar is met de Valkyrie of de SM3-Hawk. De Aster30 Block 1NT-standaard die momenteel wordt ontwikkeld, zal het mogelijk maken om traditionele ballistische trajecten voor ballistische raketten voor de middellange afstand te onderscheppen, maar zal niet in staat zijn om hypersonische trajecten te onderscheppen.