Sinds 2015 heeft de Amerikaanse luchtmacht voortdurend geprobeerd het A-10 Thunderbolt II-grondaanvalvliegtuig uit de inventaris te halen, omdat het ongeschikt en te kwetsbaar werd geacht voor de eisen van moderne gevechten.
Deze beslissing werd verschillende keren geannuleerd door het Amerikaanse congres, zowel vanwege het lobbyen van het Amerikaanse leger, waarvoor het apparaat essentieel blijft voor de nauwe ondersteuning van de grondtroepen, als vanwege de lokale gekozen functionarissen, vastbesloten om hun bases en hun industriële banen te beschermen. .
Hoe het ook zij, bij de voorbereiding van de begroting 2020 die dit najaar aan het Congres zal worden gepresenteerd, ziet de Amerikaanse luchtmacht af van het uit dienst nemen van het apparaat en kondigt aan dathet zal in dienst blijven tot 2030.
Als zodanig ontving de Boeing Company een nieuw contract ter waarde van ongeveer $ 240 miljoen om een set van 27 extra vleugels te produceren, naast de 173 eerder geproduceerde, om de operationele levensduur van het vliegtuig tot die datum te verlengen. In feite zullen 200 van de 290 A-10 Thunderbolt II's die in dienst zijn bij de Amerikaanse luchtmacht worden uitgerust met een nieuwe, versterkte vleugel om het komende decennium te kunnen blijven vliegen. Het is niet uitgesloten dat er een derde contract wordt getekend voor de resterende apparaten, geschat op bijna $ 1 miljard, hoewel er tot nu toe geen beslissing is genomen.
Men kan zich echter afvragen wat de plaats is van zo'n apparaat in het Amerikaanse arsenaal, wetende dat de Amerikaanse luchtmacht een grote verschuiving is begonnen om zich voor te bereiden op conflicten met hoge intensiteit waarbij China of Rusland betrokken kunnen zijn. dus elimineert veel oude apparaten die zij ongeschikt acht voor dit soort conflicten.
Het is in dit opzicht dat de wedstrijd over het light close-ondersteuningsapparaat is opgehangen, voordat het werd geannuleerd, werd een dergelijk apparaat als te kwetsbaar beschouwd voor moderne luchtafweergeschut. Feit is dat voorbeelden van recente conflicten hebben aangetoond dat een hoofdrolspeler met een moderne luchtafweer de luchtmacht van zijn tegenstander zou kunnen neutraliseren, ook al heeft hij zelf geen luchtmacht. .
Dit is bijvoorbeeld het geval in de Donbass, waar de door Rusland gesteunde en uitgeruste separatisten het overvliegen van de zone naar Oekraïense vliegtuigen verbieden door het gebruik van verschillende soorten luchtafweersystemen, zoals de korteafstandssystemen Tor en Pantsir. S1, of het BUK-systeem voor de middellange afstand dat de MH117-ramp veroorzaakte.
Andere voorbeelden laten echter zien dat de luchtmacht in staat was deze luchtafweer te neutraliseren, zoals de Israëlische luchtmacht in Syrië meermaals heeft aangetoond.
Uit alle recente voorbeelden blijkt dat hoe dichter een vliegtuig bij de grond komt, hoe meer het wordt blootgesteld aan een groot aantal bedreigingen, waarbij kanonnen, korteafstandsluchtafweerraketten en draagbare luchtafweerraketten worden gecombineerd, waardoor het vliegtuig gedwongen wordt om vliegen de meeste weersomstandigheden boven de 5000 m en verbieden daarom het principe van luchtsteun.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees -
Artikelen met volledige toegang zijn toegankelijk in de sectie 'Gratis artikelen'. Flash-artikelen zijn in volledige versie 48 uur geopend. Abonnees hebben volledige toegang tot de analyse- en samenvattingsartikelen. Artikelen in Archieven (ouder dan twee jaar) zijn gereserveerd voor Premium-abonnees.
- 15% op uw abonnement Klassiek of Premium (maandelijks of jaarlijks) met de code Terug naar school23
Alleen tot en met 30 september!
