Bijna twintig jaar lang, na de verkoop van zeven A7 Avisos aan Turkije die niet werden vervangen, en vervolgens de ononderbroken inkrimping van de omvang van de oppervlaktestrijdersvloot, is de Franse marine gedwongen de operationele druk op de bemanningen van haar fregatten te verhogen. om tegemoet te komen aan de behoeften waarmee zij wordt geconfronteerd. Het was dus gebruikelijk om fregatten, met name de FLF van de Lafayette-klasse, meer dan 69 en soms zelfs 180 dagen per jaar op zee te zien doorbrengen. Deze buitensporige druk had opmerkelijke gevolgen voor de opleiding van de bemanningen, maar ook voor het moreel van het personeel, dat vaak te maken kreeg met aanzienlijke spanningen op het gebied van het gezinsleven.
Tegenwoordig heeft de Franse marine slechts 15 zogenaamde “1e rang” fregatten, waaronder 6 FREMM, 2 FDA Horizon, 1 luchtafweerfregat, 1 ASM-fregat en 5 lichte Stealthy-fregatten, die haastig opnieuw zijn geclassificeerd in deze categorie de kenmerken (afwezigheid van sonar, zwakke luchtafweercapaciteiten, enz.) vergeleken met 18 jaar geleden, na de terugtrekking van twee ASW-fregatten en een luchtafweerfregat, waarbij de leeftijdsgrens werd bereikt.
Deze verkleining, die gepaard gaat met de verkleining van de bemanning, een FREMM die slechts een bemanning van 130 man vervoert, vergeleken met 250 voor de Type 70 anti-onderzeeërfregatten die zij vervangen, stelt de Franse marine in staat te overwegen een deel van haar vloot te transformeren. vloot in de richting van een beheer met dubbele bemanning, naar het voorbeeld van wat al tientallen jaren wordt toegepast voor de onderzeeërs van de Royal Navy. Concreet zal elk schip, voor een fregat met een operationele beschikbaarheid die veel hoger is dan die van zijn bemanning, worden uitgerust met twee bemanningsleden, die elk het gebouw bemannen in een toerbeurt van vier maanden. Momenteel wordt een experimentele fase uitgevoerd op de fregatten Aquitaine in Brest en Languedoc in Toulon.
Door op deze manier te werk te gaan, schat de Franse marine dat zij haar FREMM-fregatten 180 dagen per jaar op zee zal kunnen houden, vergeleken met 110 vandaag, terwijl de bemanningen dat slechts 90 dagen zullen doen. Zij zal dus kunnen profiteren van een gelijkwaardige operationele vloot. van 10 FREMM vergeleken met 6 vandaag, en dit zonder zelfs maar het personeelsbestand uit te breiden, en ook zonder beter opgeleid personeel dat minder blootgesteld is aan spanningen. Het is moeilijk om niet alleen maar voordelen te zien in dit besluit, dat ook door sommigen naar voren is gebracht sinds de ingebruikname van de FREMM.
Als deze maatregel echter zeer effectief is in tijden van vrede of gematigde spanningen, dreigt deze maatregel een ernstige handicap te worden zodra zich aanzienlijke spanningen voordoen. De marine zal inderdaad niet over de capaciteit beschikken om haar middelen te vergroten in geval van een crisis, wat niettemin een van haar prioritaire missies is. Zo mobiliseerde de Royal Navy tijdens de Falklandoorlog 43 van haar 53 gevechtsschepen, of 80% van haar theoretische vloot, en 22 van de 24 schepen van de hulpvloot, of 90% van de theoretische strijdkracht. Tegenwoordig heeft het, als gevolg van de drastische vermindering van zijn formaat tot slechts 21 gevechtsschepen (18 fregatten en torpedobootjagers, 2 vliegdekschepen, 1 TCD), tijdens de tankercrisis slechts één fregat en één torpedobootjager in de Perzische Golf kunnen inzetten. dat wil zeggen 10% van de theoretische vloot. Ook de Europese bondgenoten waren niet in staat dit operationele tekort te overwinnen, omdat ze eveneens met hetzelfde probleem kampten.
In feite kan het concept van dubbele bemanning bevredigend lijken in vredestijd, en vooral om de prestaties van de bemanning op het hoogste niveau te houden, bijvoorbeeld tijdens periodiek onderhoud. Aan de andere kant kan het niet dienen als basis voor het ontwerpen van een operationeel format. Zelfs als de zes FREMM’s een dubbele bemanning hebben, zal de Franse marine nog steeds minstens drie eersteklas fregatten missen, en twaalf lichte fregatten of korvetten (evenals vier onderzeeërs, enz.) om het noodzakelijke formaat te bereiken om de risico’s aan te pakken. waarmee het land wordt geconfronteerd, en de beschermingsbehoeften van de overzeese gebiedsdelen en de Franse kusten.