Dit zal de SCAF zeker niet aan het lachen maken. Volgens Defensenews.com websiteItalië, dat over het algemeen tamelijk goed geïnformeerd is, zou bereid zijn publiekelijk zijn deelname aan het nieuwe generatie Tempest-jagerprogramma aan te kondigen, dat Groot-Brittannië en Zweden al samenbrengt. En in tegenstelling tot de laatste, zou de deelname van Italië, en van zijn kampioen Leonardo die al bij het programma betrokken was, aanzienlijk verder kunnen gaan dan de uitwisseling van technologische bouwstenen, en rechtstreeks betrokken kunnen raken bij het ontwerp (en de aanschaf) van de apparaten van het programma.
Deze aankondiging zou morgen kunnen plaatsvinden op de DSEI-show, waar een nieuw model van de Tempest wordt gepresenteerd. En het is duidelijk dat dit model sterk lijkt op dat van het SCAF-programma dat Frankrijk, Duitsland en Spanje samenbrengt, dat deze zomer op de Paris Air Show werd gepresenteerd. Niet dat de twee programma's elkaar bespioneren, maar ze zijn allebei gepositioneerd op ontwerp- en gebruiksparadigma's, en op een zeer vergelijkbaar formaat.
Bovendien zou dit een tweede Europese staat zijn die deelneemt aan het Tempest-programma. Het enige wat daarom zal ontbreken is een nieuw lid van de EU, zoals Nederland, Polen of Griekenland, om het programma in aanmerking te laten komen voor Europese hulp, ondanks het feit dat het wordt gesteund door een land dat er binnenkort niet meer bij zal horen. aan de Europese Unie (hoewel…). Eén ding is zeker: wat tot voor kort werd gezien als een programma dat in de eerste plaats bedoeld was om Frankrijk en Duitsland te dwingen zich open te stellen voor hun Europese partners, presenteert zich nu als een groot programma dat alle kansen heeft om het einde te bereiken…
Uiteindelijk gaan de Europeanen er opnieuw naartoe de vervaardiging van twee zeer vergelijkbare apparaten, zowel vanuit het oogpunt van capaciteiten als prestaties, evenals de Rafale en Typhoon, waarbij elke massaproductie wordt verboden en de adresseringsmarkt wordt beperkt tot de gehele Europese BITD. Deze verdeeldheid wordt vooral georganiseerd door de behoefte van elke staat om zijn eigen capaciteiten op het gebied van industrieel onderzoek en productie op defensiegebied te behouden. Omdat de deelbare werklast voor hetzelfde programma beperkt is en elk programma het enige jachtprogramma voor de komende twintig jaar lijkt, proberen de landen vooral hun eigen investeringen en hun BITD's te consolideren.
Nochtans, zoals hier meerdere keren is gepresenteerd, voor de prijs van het Tempest-programma, opgeteld bij die van het SCAF-programma, zou het mogelijk zijn om een programmaprogramma te maken dat niet onze twee identieke vliegtuigen maar drie verschillende vliegtuigen zou ontwerpen: een lichte eenmotorige jager, een middelgrote jager, een zware superioriteitsjager Aerial. Deze aanpak zou niet alleen de markt uitbreiden die door de verschillende apparaten kan worden benaderd, met name naar landen die niet over de middelen beschikken om apparaten te implementeren die te duur zijn en die in Europa talrijk zijn, maar het zou ook een werklast opleveren voor de gehele Europese luchtvaartsector van het BITD. terwijl ze krachtige apparaten leveren, aangepast aan de behoeften en het dreigingsschema, en tegen een uiteraard zeer concurrerende prijs.
Zullen de Europeanen de feiten onder ogen zien en iets creëren dat een referentieprogramma voor de luchtvaart zou kunnen zijn? Niets is minder zeker….
