De Amerikaanse site C4ISRnet.com, onderdeel van de sfeer van defensenews.com, publiceerde het verhaal dat Lockheed ertoe bracht zijn F35A's naar de Berlin Air Show in 2018, op het vliegveld, op de grond te laten verzenden. Schönefeld in de buurt van Berlijn, terwijl de NAVO en de Verenigde Staten er alles aan deden om Duitsland het stealth-apparaat te laten kiezen om zijn Tornado te vervangen. De Duitse radarontwerper Hensoldt maakte van dit evenement gebruik om zijn nieuwe passieve radar te testen TwInvis, om de prestaties op een breed scala aan apparaten te evalueren. En als de ontwerpers van TwInvis, niet gegeven aan het Duitse systeem, werden verwacht, de twee F35's die van Luke Air Force Base in Arizona kwamen, werden gedetecteerd en gevolgd door het systeem over bijna 150 km, tot het punt dat de Amerikaanse autoriteiten besloten om het vliegtuig op verdieping tijdens de show, waardoor Hensoldt alleen de terugvlucht overbleef om hun metingen te perfectioneren.
Geconfronteerd met het voor de hand liggende, stelde de fabrikant Lockheed zichzelf tevreden met het antwoord dat de twee vliegtuigen waren uitgerust met Luneburg-lenzen, kleine apparaten geïmplanteerd onder de vleugels om de radarreflectie van het vliegtuig ten opzichte van de naderingsradars te vergroten. primair. Maar, zoals Hensoldt terecht opmerkte, deze apparaten zijn effectief op traditionele radarbanden, terwijl passieve radar over een veel lager frequentiebereik werkt, waardoor Luneburg-lenzen, zo niet onbruikbaar, op elk moment ineffectief zijn. kijk naar de massa vertegenwoordigd door de F35.
In tegenstelling tot een traditionele radar, die elektromagnetische straling uitzendt met een bepaalde frequentie en de straling detecteert die wordt teruggestuurd wanneer de golf een object ontmoet, gebruiken passieve radars omringende elektromagnetische straling van menselijke oorsprong om een luchtkaart van de lucht te maken. , en afwijkingen detecteren om de aanwezigheid van apparaten te bepalen. Bronnen van straling kunnen televisiezenders, radiozenders, gsm-antennes en zelfs, maar in mindere mate, mobiele telefoons zelf zijn. Deze technologie heeft verschillende voordelen. De eerste is dat het apparaten kan detecteren die gebruikmaken van de huidige stealth-technologieën, zoals de F22 of de F35, vanwege de gebruikte frequentiebanden en de veelheid aan zenders. Het is in zekere zin een "de facto" versie van een groot aantal VHF-UHF-bandradars die in multi-droop werken.
In de tweede plaats heeft het gedetecteerde apparaat geen idee dat het dat was, aangezien het evolueert in het "elektromagnetische omgevingsbad" dat vrij normaal is voor de zone. Het is daarom gemakkelijk om een onderschepper in de staart van het beoogde vliegtuig te brengen, zonder dat het zijn luchtradar hoeft te gebruiken, en dus zonder het doel te signaleren dat het is achtervolgd, tot het vertrek van een mogelijke raket. Het is ook mogelijk om een grond-lucht raket dicht bij het stealth-vliegtuig te sturen, om zijn homing, radar of IR voor de onderschepping te laten zorgen. Deze technologie, hoe effectief ze ook mag zijn, heeft niet de precisie van een traditionele geleidingsradar en kan de raket niet tot een botsing brengen.
Deze technologie heeft nog een ander nadeel, en niet de minste, dat ze afhankelijk is van zenders die niet door de strijdkrachten worden gecontroleerd en daarom niet "gehard" zijn. Dus in het geval van een stroomstoring in een zone, stopt de overgrote meerderheid van de zenders met zenden, hetzij onmiddellijk, hetzij wanneer de generatoren al hun brandstof hebben opgebruikt. Als gevolg hiervan kan de luchtverdediging van een land ondanks de vele attracties niet alleen op deze technologie zijn gebaseerd. Aan de andere kant blijkt het zeer effectief te zijn voor versterkte bewaking vanuit de lucht in tijden van vrede of in tijden van crisis, om inbraken van verborgen apparaten te detecteren die niet door het hoofdsysteem worden gedetecteerd. Dit zou het met name mogelijk maken om invallen te onderscheppen van sluipende apparaten die preventieve aanvallen of eerstelijnsaanvallen willen uitvoeren.
Deze anekdote snijdt aan stukken, meer nog, de aura van onkwetsbaarheid die de F35 en zijn stealth vaak siert. Gezien de aanzienlijke investeringen die in de wereld zijn gedaan om stealth-technologieën tegen te gaan, zal het voordeel dat de F35 vandaag heeft, snel afnemen en niet langer relevant zijn aan het begin van de jaren 2030. Dit kan verklaren waarom zijn de belangrijke positiewijzigingen die de Amerikaanse luchtmacht deze week gaat aankondigen, met de waarschijnlijke ontwikkeling van een nieuwe zware jager in een versneld programma, en de terugkeer naar "kleine" series van meer gespecialiseerde, meer terugkerende vliegtuigen, en op veel kortere tijdsbestekken dan de F35. Het is bovendien waarschijnlijk dat de doelstelling van 1700 F35A, die de Amerikaanse luchtmacht al bijna 10 jaar naar voren heeft geschoven, geleidelijk wordt teruggebracht tot waarden die meer in overeenstemming zijn met de werkelijke behoefte aan een dergelijk apparaat.
