De Russische president Vladimir Poetin vertelde op de jaarlijkse conferentie van de Valdai Discussion Club dat Rusland China zou helpen bij het ontwerpen van een antistrategisch raketbewakingssysteem, een gebied waarop Russische ingenieurs aanzienlijke expertise hebben. Deze aankondiging opent echter talloze implicaties op het gebied van de technologische samenwerking tussen Rusland en China, aangezien Moskou tot nu toe altijd heeft geweigerd gevoelige technologieën, zoals die welke verband houden met antiraketverdediging, over te dragen aan Peking.
Sinds 1971 beschikt Rusland over een antiballistisch raketsysteem dat de belangrijkste metropolen van het land, zoals Moskou en Sint-Petersburg, beschermt tegen ballistische raketaanvallen op middellange of middellange afstand. Het aanvankelijk ingezette A-35-systeem werd in de jaren negentig vervangen door het A-90-systeem. Er wordt een nieuw systeem ingezet, de A-135, dat in staat zal zijn doelen op meer dan 235 km afstand te onderscheppen op een hoogte van 1.500 km en met een snelheid van meer dan Mach 800. Het zal op de schouder worden gemonteerd, op korte afstand (in de ballistische zin) door het S-20-systeem dat volgend jaar in gebruik zal worden genomen. Naast rakettechnologie zijn de A-500- en A-135-systemen gebaseerd op een gespecialiseerde antiballistische radar, de Don-235N, die sinds de jaren zeventig voortdurend wordt gemoderniseerd.
De Don-2N is een PESA UHF-radarsysteem dat bestaat uit 4 trapeziumvormige zijden van 130 meter lang en 33 meter hoog en biedt 360°-bewaking over 2000 km. Het bevindt zich in de buurt van Moskou en het informatiesysteem wordt bestuurd door een Elbrus-supercomputer van Russische makelij. Het is deze technologie die, zo lijkt het, gedeeld zal worden met China, en het is duidelijk hoe cruciaal deze is voor Moskou. Omdat China, door een diepgaande visie te hebben op het antiraketsysteem dat Moskou, Sint-Petersburg of Irkoetsk beschermt, heel goed technologieën zou kunnen ontwikkelen om dit te omzeilen.
Deze verklaring is het directe gevolg van de nieuwe defensiesamenwerkingsovereenkomst die deze zomer tussen de twee landen is ondertekend, een overeenkomst die qua inhoud de reikwijdte van deze samenwerking, die tot nu toe beperkt was tot de uitwisseling en export van wapensystemen, aanzienlijk uitbreidt. Van nu af aan zullen Russische en Chinese strijdkrachten, naast een zeer versterkte technologische samenwerking, regelmatig bi- of multilaterale oefeningen uitvoeren, zoals het geval was tijdens de Tzcentr 2019-oefening, of tijdens de strategische aanval die gezamenlijk werd uitgevoerd door Russische Tu-95’s en Chinese H-6's in de Chinese Zee en rond Japan twee maanden geleden.
Deze versterkte samenwerking kan snel problematisch blijken voor het Westen en voor Europa. Tegenwoordig hebben de twee landen op bepaalde gebieden vaardigheden van hoog niveau ontwikkeld, maar op andere gebieden zijn er kritieke tekortkomingen, waardoor er voor het Westen een comfortabele technologische marge overblijft om de digitale kloof in kracht te compenseren door zijn homogene technologische vooruitgang. Als China echter, met zijn capaciteiten op het gebied van digitale technologie en zijn industriële en economische macht, zeer nauw zou samenwerken met Rusland, dat over een unieke knowhow beschikt op het gebied van vliegtuigmotoren, bepantsering en raketten, en over aanzienlijke grondstoffenvoorraden, zal de technologische ontwikkeling maar ook de economische voorsprong van het Westen zou snel kunnen vervagen, waardoor er alleen maar ruimte overblijft voor een ongunstig numeriek machtsevenwicht….
Het lijkt nu urgent dat de Europeanen een standpunt moeten vinden dat hen in staat stelt een constructieve dialoog met Moskou te hervatten, zolang de Russische bevolking zichzelf als meer Europees dan Aziatisch blijft beschouwen, om zo een contract van begrip en samenwerking met Rusland te herdefiniëren. Anders lijkt de terugkeer naar de blokoppositie snel vorm te krijgen. Deze nieuwe houding kan alleen worden bereikt door een aanzienlijke versterking van de defensiecapaciteiten van de Europese landen, een essentiële voorwaarde voor het hervatten van een constructieve dialoog met het Kremlin zonder inmenging van Washington, terwijl laatstgenoemde de kans krijgt zijn middelen te concentreren om de Chinese macht in bedwang te houden. stroom. In plaats van je af te vragen hoe je de dubbele frontvergelijking kunt oplossen, zou het misschien beter zijn om de vergelijking te bestuderen die Rusland in staat zou stellen terug te keren naar Europa?