Zijn we getuige van een laat, maar welkom bewustzijn van de noodzaak van elektronische oorlogsvoering en luchtverdedigingsonderdrukkingscapaciteiten in Europa? Hoe dan ook, in één week tijd werden er in Europa drie belangrijke aankondigingen gedaan over de ontwikkeling van in vliegtuigen gemonteerde technologieën voor elektronische oorlogvoering.
De eerste aankondiging is van Duitse oorsprong. Airbus DS heeft inderdaad voorgesteld een elektronische oorlogsversie van zijn Typhoon, geïdentificeerd als Typhoon ECR, een apparaat gespecialiseerd in elektronische oorlogsmissies en het onderdrukken van vijandelijke luchtafweer, of SEAD. Bedoeld om de paar te vervangen 28 Tornado ECR in dienst bij de Luftwaffe, maakt het deel uit van de poging van de Europese fabrikant om de Duitse aanbesteding voor de vervanging van zijn Tornado-vloot te winnen, en waarop het Europese vliegtuig zich verzet tegen de Boeing F/A18 E/F Super Hornet, en de versie voor elektronische oorlogsvoering, deEA18G Growler. Het nieuwe vliegtuig zal worden ontworpen door Airbus DS, dat leiding zal geven aan een consortium gevormd door Hensoldt, MBDA, MTU, Premium Aerotec en Rolls-Royce.
Tegelijkertijd presenteerde Saab vorige week zijn Elektronische aanvalstoorzenderpod, of EAJP, een jamming-pod bedoeld om de jager uit te rusten JAS 39 E/F Gripen, en waarvan de kenmerken het niet alleen mogelijk zouden maken om de zelfbescherming van het apparaat te garanderen, maar om deze bescherming uit te breiden naar naburige vliegtuigen, waardoor de Gripen ook zou kunnen transformeren in een apparaat voor elektronische oorlogsvoering, vooral in de tweezitsversie F.
Maar de grootste verrassing komt vandaaneen project dat gezamenlijk door Frankrijk, Italië en Spanje is gelanceerd in het kader van PESCO, het Europese permanente gestructureerde samenwerkingsprogramma, bedoeld om een elektronisch aanvalssysteem in de lucht te ontwerpen (Airborne electronic attack system of EAE in het Engels), om de vliegtuigen van de strijdkrachten van de 3 landen uit te rusten, evenals die van andere Europese strijdkrachten. Duitsland en Zweden zijn ook belanghebbenden bij het programma. Er wordt een contract verwacht voor 2020, en het is de Spaanse Indra, eveneens door Spanje aangewezen als referent op het niveau van het SCAF-programma, die het programma zal leiden, samen met het Italiaanse Electronicca, het Duitse Hensoldt, het Franse Thales en het Zweedse Saab. Dit programma gaat verder dan de ambities van de twee voorgaande initiatieven, omdat het niet alleen om de ontwikkeling van een instrument gaat, maar ook om een basis van kennis en technologische samenwerking op Europese schaal, voor alle aspecten van elektronische oorlogvoering, inclusief de dimensies Cyber. We zien ook dat het landen samenbrengt die tot het programma behoren SCAF evenals het programma Stormen kan daarom idealiter een gezamenlijke basis vormen voor het samenbrengen van de twee Europese programma's.
We merken ook op dat Duitsland, en in het bijzonder de specialist op het gebied van defensie-elektronica Hensoldt, deelneemt aan twee van deze drie programma’s, wat erop wijst dat Berlijn weinig van plan is omverlaten de Typhoon ten behoeve van de F18 Super Hornet om zijn Tornado te vervangen. Hoe het ook zij, we kunnen alleen maar tevreden zijn als we zien dat de Europeanen eindelijk lijken serieus over deze kwesties van elektronische oorlogvoering nadenken. Feit blijft dat het, afgezien van het puur technologische ontwerp van de apparatuur, nog vele jaren zal duren voordat we echt effectieve apparatuur op elkaar kunnen afstemmen.reeks signalen waarmee deze apparatuur te maken kan krijgen. Zoals vaak wordt gezegd, duurt het slechts een paar jaar voordat een leger een operationeel vermogen verliest, terwijl het vaak meer dan tien jaar duurt om het te verwerven, of opnieuw te verwerven.
