Dat is niet wat er staat, maar daar gaat het om! De regering-Trump heeft dat gedaan riepen de Europeanen op om “de problemen rond het Open Sky-verdrag op te lossen”Als dit niet gebeurt, zullen de Verenigde Staten zich binnen een relatief kort tijdschema terugtrekken, aangezien er in januari 2020 een besluit wordt genomen. Het verdrag “Open Sky”, of Open Sky, dat in 1992 na het einde van de Koude Oorlog werd ondertekend, staat de 34 lidstaten om surveillancevluchten uit te voeren boven het grondgebied van een ander lid, om de naleving van internationale verplichtingen op defensiegebied te valideren en, indien nodig, procedures uit te voeren in geval van niet-naleving. Het verdrag is ontworpen op basis van het wederkerigheidsbeginsel: wanneer het ene land vluchten over zijn grondgebied toestaat, krijgt het toestemming om over het grondgebied van het andere land te vliegen.
Volgens de Amerikaanse autoriteiten is Rusland zou de clausules van dit verdrag niet respecteren, door vluchten over bepaalde gebieden, zoals de enclave Kaliningrad, en grensgebieden met Georgië te verbieden. Aan de andere kant zou zij zelf profiteren van een grote vrijheid van toegang. Bovendien vertegenwoordigt dit verdrag volgens Washington een onnodige kostenpost, omdat met moderne satellieten de benodigde informatie op een veiligere en systematischere manier toegankelijk is dan met inachtneming van de beperkingen van het verdrag. En in oktober van dit jaar kondigde Donald Trump zelfs zijn voornemen aan om de Verenigde Staten uit het verdrag terug te trekken, waarmee hij zijn doodvonnis ondertekende.
Voor Europeanen wordt dit verdrag echter als zeer belangrijk beschouwd. Het maakt het niet alleen mogelijk informatie te verzamelen over Russische strijdkrachten waartoe zij anders geen toegang zouden hebben, omdat zij niet over het satellietsysteem van Washington beschikken, maar ook door een communicatie- en onderhandelingskanaal met Moskou over dit onderwerp in stand te houden. Het Kremlin hekelt op zijn beurt de systematische ontrafeling van alle mechanismen die voortkomen uit de post-Koude Oorlog, met het einde van het INF-verdrag over middellangeafstandsraketten dit jaar, en de dreigementen van Washington aan het onderwerp van het START-verdrag. over strategische wapens, die in 2021 afloopt, en waar president Trump zich al op heeft gericht.
Door de verantwoordelijkheid bij de Europeanen te leggen om Moskou weer strikter te laten voldoen aan de overeenkomst, probeert de regering-Trump zichzelf te ontslaan van de verantwoordelijkheid voor deze geplande exit, die waarschijnlijk al op hoge plaatsen is vastgelegd, zoals hij zei. het Russische Novator-systeem als voorwendsel om uit het INF-verdrag te stappen. Door alle multilaterale mechanismen die in de jaren tachtig en negentig werden opgezet om de spanning tussen de blokken te reguleren te elimineren, wil het land profiteren van drie directe voordelen:
- Leid Rusland naar een nieuwe wapenwedloop, waarvan hij weet dat het Kremlin deze niet kan volgen zonder het land op korte termijn te ruïneren
- Bevrijd de Verenigde Staten van beperkingen om hun volledige militaire instrument in de strijd tegen China te versterken.
- Versterk de afhankelijkheid van de bondgenoten van de Verenigde Staten, of ze nu uit Europa, het Midden-Oosten of uit de regio Azië-Pacific komen, door het ‘toegangsticket’ voor de dreigende militaire race te vergroten.
Met andere woorden, het is een kwestie van het reproduceren van de strategie die R. Regan in de jaren 80 implementeerde en die, weliswaar, heeft bijgedragen aan de versnelling van de ineenstorting van het Sovjetblok (wat op de middellange termijn hoe dan ook onvermijdelijk was). , door aanzienlijke risico's te nemen die tot een nucleair conflict hadden kunnen leiden (Eurorakettencrisis in 1983).
Met deze nieuwe demonstratie van Amerikaans geweld tegenover zijn bondgenoten, die bovendien blijk geven van echte Europese cohesie in deze kwestie, zal Donald Trump alleen maar de vastberadenheid en zekerheden versterken van de meest sceptische mensen over de toekomstvisie van D. Trump, zoals Fransen. President E. Macron. We zullen echter moeten zien hoe de Europese kanselarijen, ondanks de vastberadenheid van Washington, in staat zullen zijn de huidige eenheid te handhaven en te proberen de Amerikaanse standpunten te beïnvloeden, die ook breed worden betwist door de Senaat en het Huis van Afgevaardigden in Washington. .