Un rapport gepubliceerd door het zeer serieuze Royal United Services Institute, formuleert een compromisloze observatie over de werkelijke vuurkracht waarover het Britse leger beschikt, dat niet in staat wordt geacht zich te meten met bijvoorbeeld een tegenstander als Rusland. Na het markeren van deZwakke punten van de Royal Navy in de onderzeebootbestrijdingen de Royal Air Force in termen van superioriteit in de lucht, is het de beurt aan het Britse leger, het Britse leger, om het onderwerp te zijn van een harde analyse door een denktank over zijn effectieve middelen en over zijn capaciteiten om hoge druk te weerstaan. intensiteit van de strijd, vooral met betrekking tot het flagrante gebrek aan artilleriesystemen.
Aujourd'hui, l'armée britannique ne dispose en effet que de 2 régiments équipés d'obusiers automoteurs de 155mm et 39 calibre AS90 entrés en service au milieu des années 90, à hauteur de 24 obusiers par régiment, ainsi que de 2 batteries aéroportées d'obusiers tractés de 105 mm L118, équipés de 6 pièces chacune, mises en oeuvre par la 16th Air Assault Brigade et par les 3 Commando Brigades, soit un total de seulement 96 « tubes » pour une des deux principales forces armées européennes, avec Frankrijk. Hieraan toegevoegd zijn 35 gepantserde Guided Multiple Launch Rocket System- of GMLRS-raketwerpers met verouderde prestaties met moderne jammogelijkheden ou aan raketwerpers die door Rusland worden gebruikt.
Hoewel deze vuurkracht echter voldoende was in de context van asymmetrische gevechten zoals in Afghanistan of Irak, twee strijdtonelen die het Britse leger zwaar op de proef hebben gesteld, is ze in elk opzicht onvoldoende in de context van een gevecht met hoge intensiteit. van de Russische strijdkrachten, die in het rapport als voorbeeld worden genoemd. Eén enkele Russische gepantserde brigade beschikt over 81 mobiele artilleriesystemen, variërend van 152 mm gemotoriseerde kanonnen zoals de Msta tot meerdere raketwerpers zoals de Smerch of de Grad. Zo heeft de 4e Pantserdivisie van de Garde, voor een sterkte van 12.000 man, 130 gemotoriseerde kanonnen 2S19 Msta en 2S3 Akatsiya van 152 mm, en meer dan 24 Grad- en Uragan-raketwerpers. Het beschikt ook over 320 T80U's, twee keer zoveel als de 160 Challenger 2's in dienst bij het Britse leger, en zijn 63.000 man.
Volgens de Britse denktank zou het op zeer korte termijn essentieel zijn dat het Britse leger zichzelf zou uitrusten met ten minste 72 gemotoriseerde kanonnen van het kaliber 155 mm/52, een regiment moderne LRM's en ten minste één batterij gevechtsvliegtuigen. 120 mm zelfrijdende mortieren per gevechtseenheid, om minimale vuurkracht te herwinnen en rampzalige uitputting bij een gevecht te voorkomen. Bovendien moeten de antitankcapaciteiten op zeer korte termijn ook worden versterkt, met ten minste één batterij op voertuigen gemonteerde antitanksystemen per gevechtseenheid, vergelijkbaar met de gevechtsformaten die aan het einde van de Koude Oorlog werden gebruikt.
Merk op dat het Britse leger in april een verzoek om informatie heeft gepubliceerd over de aanschaf van zelfrijdende artilleriesystemen als onderdeel van de lancering van een programma in deze richting. Het Britse BAe, het Franse Nexter, de Duitse Krauss Maffei Wegman en het Zuid-Koreaanse Hanwha Defense Land System hebben al hun interesse getoond.
Dit rapport doet denken aan het waargenomen tekort aan zelfrijdende artilleriemiddelen in het Franse leger. Om dit te compenseren voorziet de LPM 2019-2025 in de aanschaf van 36 extra CAESAR gemotoriseerde kanonnen, als aanvulling op de 77 die al in dienst zijn, evenals 54 2R2M zelfrijdende mortieren op VBMR Griffon-voertuig. Er moet echter worden opgemerkt dat ondanks deze bevelen de artillerievuurkracht van het hele Franse leger nauwelijks groter zal zijn dan die van een enkele Russische pantserdivisie. De Bundeswehr beschikt slechts over 108 2000 mm PzH 155 gemotoriseerde kanonnen op rupsbanden en 38 MLRS meervoudige raketwerpers. Tegelijkertijd hebben Frankrijk en Duitsland een programma opgestart, het Common Indirect Fire System, gericht op het ontwerpen van vervangingen voor de 2000 mm CAESAR / PzH 155 in de twee landen, maar het tijdschema daarvoor is nog niet duidelijk gedefinieerd. Het is duidelijk dat artillerie in Europa, net als het aantal gevechtstanks, zeer ontoereikend is om te voldoen aan de werkelijke vuurkrachtvereisten voor gevechten met hoge intensiteit.