Hoewel helikopters sinds het einde van de jaren veertig in gevechten worden gebruikt, met name tijdens de Koreaanse oorlog, waarin ze voor het eerst een beslissende rol speelden bij evacuatiemissies van slachtoffers en het bergen van uitgeworpen piloten, duurde het tot 1967 voordat een bewapende helikopter, speciaal ontworpen voor aanvalsmissies, deelnam aan een gewapend conflict. Dit was de Amerikaanse Bell AH-1 Cobra helikopter van het Amerikaanse leger tijdens de Vietnamoorlog.
Sindsdien hebben aanvalshelikopters zich ontwikkeld tot een essentieel instrument in de inventarisatie van moderne legers, en de Mi-24 Hind, de AH-64 Apache en andere Tigers hebben actief deelgenomen aan talloze conflicten, variërend van de Sovjet-interventie tot Afghanistan tot de eerste De Golfoorlog, van de interventie in Libië in 2011 tot de spanningen tussen Oekraïne en Rusland nog maar een paar weken geleden.
Deze apparaten zijn snel, wendbaar en krachtig bewapend en weten hoe ze voordeel kunnen halen uit terreinmaskering om hun doelwit te naderen en te vernietigen voordat ze een reactie ontvangen. Beetje bij beetje vervingen ze luchtsteunvliegtuigen in veel legers.
Met de komst van nieuwe munitie, zoals hangmunitie, en nieuwe sensoren en communicatiemiddelen zullen de prestaties van moderne gevechtshelikopters de komende jaren verder toenemen en een belangrijk onderdeel blijven vormen van de luchtgevecht.
AH-64E Apache (Boeing - Verenigde Staten)
In alle eerlijkheid moesten we dit panel beginnen met de onbetwiste koning van deze categorie vliegtuigen, de Boeing AH-64 Apache, die vandaag de dag nog steeds de meest geproduceerde westerse gevechtshelikopter ter wereld is, met 2400 exemplaren, die ternauwernood toegeeft aan de Sovjet-Unie. Mi-24 met een piek van 2650 geproduceerde vliegtuigen.
Aanvankelijk had de Apache echter nooit het levenslicht mogen zien. Het werd inderdaad pas ontwikkeld op verzoek van het Amerikaanse leger als onderdeel van zijn BIG 5 superprogramma in 1972, na het stopzetten van het AH-56 Cheyenne-programma, terwijl de Amerikaanse luchtmacht de partij overnam om de A-10 Thunderbolt te ontwikkelen. II en het Amerikaanse Korps Mariniers de Harrier II, waardoor het Amerikaanse leger geïsoleerd bleef om zijn eigen roterende vleugel te ontwikkelen.
De concurrentie zag het prototype Bell YAH-63 en de Hughes YAH-64 botsen, waarbij de laatste op bijna alle gebieden won, ten koste van zijn concurrent. De pre-productie van de Apache begon in 1981 en het eerste vliegtuig arriveerde in 1984 in Europa, op het hoogtepunt van de Euromissile-crisis.
Sindsdien is het commerciële en operationele succes van de AH-64 nooit afgenomen, en ondanks zijn 40 jaar blijft hij bestellingen ontvangen voor zijn meest geavanceerde versie, de AH-64E.
Het moet gezegd worden dat “het beest” serieuze argumenten naar voren kan brengen, met een maximaal startgewicht van meer dan 10 ton, zijn volledig gepantserde tandem Glass-cockpit en zijn twee GE T-700-turbines die elk meer dan 1900 ontwikkelen. pk vermogen, waardoor het vijf ton laadvermogen kan vervoeren, inclusief piloten, brandstof en munitie.
Aan de bewapeningszijde beschikt het over een zeer effectief 30 mm M230-kanon, voorzien van 1200 kogels en gekoppeld aan het helmvizier van de wapensysteemofficier op de voorstoel van het vliegtuig, evenals een reeks raketten, raketten en zelfs extra tanks gemonteerd op de 2 aanvalspunten van elk van zijn vleugelstronken.
In antitankconfiguratie kan een AH-64E, uitgerust met een AN/APG-78 radar op de mast, tot 16 AGM-114 Hellfire II-raketten vervoeren, waardoor hij een formidabele vuurkracht heeft. Naast het Hellfire kan de Apache Israëlische Spike-antitankraketten, Stinger lucht-luchtraketten en 70 mm-raketten afvuren.
Ondanks zijn leeftijd blijft de AH-64 Apache het speerpunt van de luchtgevechtsmacht van het Amerikaanse leger, evenals van 16 strijdkrachten over de hele wereld, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Griekenland in de NAVO, Japan en Zuid-Korea in de Stille Oceaan. Saoedi-Arabië, Israël, Qatar en Egypte in het Midden-Oosten. Deze laatste jaren, Ook Groot-Brittannië, Australië en Marokko hebben de Boeing-toestellen besteld, die nog tientallen jaren in dienst zal blijven.
AH-1Z Viper (Bell – Verenigde Staten)
De definitieve versie van de AH-1 Cobra, de eerste aanvalshelikopter die ooit betrokken was bij een conflict in 1967, Bell's Ah-1Z Viper heeft niet veel meer gemeen met de eerste versies van zijn voorvader. Geen configuratie met één motor en tweebladige rotor meer, de Viper is nu uitgerust met twee General Electric T-2-GE-700C-turbines van elk 401 pk, voor een maximaal startgewicht van 1800 ton, en een vierbladige rotor met zoals de meeste moderne helikopters.
De Viper ontkent echter zijn erfgoed niet, met name door zijn frontale doorsnede van nauwelijks meer dan een meter, waardoor hij bijzonder moeilijk te spotten en te richten is als hij tegenover de tegenstander staat.
Met deze functie kan de primaire gebruiker, het US Marines Corps, de voetafdruk van het vliegtuig verkleinen zodra de rotor is ingeklapt, wanneer deze wordt ingezet vanaf Amerikaanse aanvalsschepen.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks