In de afgelopen jaren hebben verschillende bedrijven zich gespecialiseerd in het leveren van geavanceerde luchtdiensten aan legers over de hele wereld. Dit is met name het geval op een heel specifiek gebied, dat van RedAirs, namelijk privévliegtuigen die de rol van vijandige vliegtuigen spelen om de lucht-, zee- en landmacht te trainen om dit soort tegenstanders het hoofd te bieden. Dit fenomeen deed zich vooral voor een snelle hausse in de Verenigde Staten gedurende 5 jaar, aangezien de markt, die spelers als Draken of Atac samenbrengt, nu zijn volwassenheidsdrempel heeft bereikt in een markt die jaarlijks meer dan een miljard dollar overschrijdt.
Het moet gezegd worden dat dit soort dienstverlening voor de krijgsmacht veel belangen heeft. Enerzijds maakt het het mogelijk om middelen te behouden, zowel personeel als het potentieel van wapenvliegtuigen, waarvan we weten dat ze erg duur zijn, maar het biedt vooral flexibiliteit, wat des te belangrijker is gezien de omvang van de luchtvloten. gehalveerd, en soms drie, in de afgelopen 20 jaar. Daarom is het veel eenvoudiger en goedkoper voor een generale staf om een beroep te doen op een particuliere dienstverlener die een apparaat zal sturen om als een baas (gesimuleerd doelwit) te dienen om luchtafweerpersoneel of luchtdetectoren te trainen. Een gevechtsschip of een luchtmachtbasis, dan om een dergelijke missie op te zetten met de luchtmacht of de Naval Aeronautics, die bovendien al boven hun capaciteiten waren aangevraagd. Sterker nog, sommige bedrijven bieden nu aan om mee te integreren in het Agressor-systeem krachtige wapenvliegtuigen zoals de Mirage F1 of de Kfir, om deel te nemen aan gesimuleerde luchtgevechten tegen piloten in opleiding. Het belang van deze benadering is tweeledig, aangezien het vlieguur van een F1-luchtspiegeling 5 keer goedkoper is dan dat van een F35 en 2 keer goedkoper dan dat van een F16, en dat de apparaten kwaliteiten hebben die heel verschillende vliegpatronen hebben, waardoor de piloot in opleiding om zich aan te passen aan een jet die sneller en wendbaarder is dan hijzelf. Als dit je doet denken aan een passage uit de film "Top Gun", dan is dat normaal: de Fighter Weapon School of Miramar, gewoonlijk Top Gun genoemd, is niemand minder dan het eerste Western Aggressor Squadron dat is ontstaan.
Als RedAir bijna 10 jaar over de Atlantische Oceaan is vertrokken, is dit type service pas recentelijk in Frankrijk en Europa verschenen. Zo is sinds 2015 het Franse bedrijf SDTS biedt dit soort diensten aan, in het bijzonder voor plastron-missies ten behoeve van de Franse marine. Tegelijkertijd het vliegtuigonderhoudsbedrijf SECAERO heeft haar klantenportefeuille en haar knowhow ontwikkeld, met name op het gebied van het operationeel houden van gedemilitariseerde gevechtsvliegtuigen. Deze twee bedrijven hebben onlangs hun fusie aangekondigd om bevallen van het bedrijf ARES, wiens ambitie is om de komende jaren een van de belangrijkste spelers in RedAir in Europa te worden. Hiervoor vertrouwt het bedrijf op een vloot die bestaat uit 9 training Aermacchi MB339s, 1 Cessna 337 push-pull, 1 CTSW lichte vliegtuigen en 2 Merlin III tweemotorige vliegtuigen te huur. Bovenal kondigde ARES eerder deze week aan een akkoord te hebben verkregen voor verwerven 4 Mirage 2000 aan een van de exportklanten van het Franse vliegtuig.
De komst van Mirage 2000, waarvan de exacte oorsprong en het model nog onbekend zijn (en niet het feit dat illustraties van Griekse m2000 zijn gebruikt is geen verborgen boodschap), vertegenwoordigt een primeur in het Redair-universum op wereldwijde schaal, zijnde de eerste zo - "4e generatie" vliegtuigen genoemd om zich bij deze markt aan te sluiten. Bovendien zullen de door ARES verworven apparaten "emitterend" zijn, dat wil zeggen dat ze zullen worden uitgerust met hun radar en hun sensoren, en dat ze daarom perfect moderne tegenstanders kunnen simuleren, zonder dat de pod-wagen nodig is. . Naast Redair en luchtvaartonderhoud ontwikkelt ARES bovendien een nieuwe pool van uitmuntendheid op het gebied van optronica aan boord, om in de nabije toekomst passieve gevechten tegen zogenaamde gevechtsvliegtuigen van de 5e generatie te kunnen simuleren. Indien de eerste levering betrekking heeft op 4 mirage 2000, streeft ARES ernaar om op lange termijn een vloot van 18 vliegtuigen op te stellen, waarvan 8 tot 10 in vliegconditie zullen zijn, de andere dienen als bron van onderdelen.
Onderhoud vormt feitelijk de kern van de strategie van ARES. Hiervoor bundelde het bedrijf de krachten met de 4 grote spelers in het industriële ecosysteem Mirage 2000, Dassault Aviation voor het casco en vluchtsysteem, Safran voor de M53-reactor, Thales voor de radar (RDI?, RDY? RDY-2 ??? ) en MBDA voor boordwapens, want ook al zullen de vliegtuigen uiteraard geen actieve munitie aan boord hebben, de deelname van de Europese rakettenmaker zal het mogelijk maken om talloze scenario's te simuleren. Deze overeenkomst zal ARES in staat stellen haar klanten een kwaliteit van dienstverlening en een veiligheidsniveau te garanderen dat vergelijkbaar is met dat van de strijdkrachten, wederom tegen prijzen, beschikbaarheid en operationele flexibiliteit die in geen enkele verhouding staan tot het gebruik van vliegtuigen. deze missies uit. De deelname en inzet van Franse industriëlen aan dit avontuur kan ook nieuwe kansen bieden, aangezien verschillende luchtmachten, zoals de VAE, bij verschillende gelegenheden de orde van zaken in evenwicht hebben gebracht Rafale met de hervatting of tweedehandsverkoop van hun Mirage 2000. Het lijdt geen twijfel dat naast Ares ook andere spelers en met name grote Amerikaanse spelers als Atak en Draken geïnteresseerd zouden kunnen zijn in een soortgelijke dienst als de binnenlandse luchtvaartindustrie, waardoor de weg naar nieuwe zakelijke kansen voor de Rafale.
Het blijft aan ARES om de test te transformeren en buiten de Franse grenzen te verleiden om zijn model te valideren. De Europese dimensie vormt de kern van de strategie van het bedrijf, die dus dichter bij het Europees Defensieagentschap, gevestigd in Brussel, loopt zelf voorop bij het promoten van deze aanpak bij Europese legers. Het lijdt geen twijfel dat met een luchtvloot bestaande uit Mirage 2000, het industriële partnerschap met de Franse BITD en de ondersteuning van klanten zoals de Franse marine voor wie SDTS elk jaar 500 uur plastronagevluchten uitvoerde, de deuren snel open.