Om dat te zeggen de Amerikaanse marine vaart nu met gegist bestek met betrekking tot de evolutie van zijn scheepsbouwprogramma's zou een understatement zijn. Tussen plan voor 355 marine-eenheden in 2030 die waarschijnlijk niet zal worden bereikt, degene die zich richtte op 450 schepen in 2045 gepresenteerd door een vertrekkende Trump-regering en die niet meer dan een paar dagen zal hebben overleefd als het team van Joe Biden eenmaal op zijn plaats is, de meerdere en herhaalde fouten met betrekking tot slecht bedachte en te dure programma's zoals de Zumwalt-vernietigers en de Littoral Combat Ships, en programma's die bij elke iteratie , hun prijzen exploderen, de Amerikaanse marine bevindt zich vandaag in een situatie van grote opwinding, terwijl tegelijkertijd haar belangrijkste concurrent, dede Chinese marine, past met methode en precisie een plan van machtstoename toe waardoor het binnen een paar jaar het overwicht in de Stille en de Indische Oceaan op de westelijke mariniers zou moeten krijgen.
Om deze uitdaging aan te gaan, vertrouwt de Amerikaanse marine, die binnen een paar maanden een nieuw plan voor industriële lading moet presenteren voor de vernieuwing van haar middelen in de komende 2 decennia, nu op vijf klassen schepen. een tijd nog, het voordeel ten opzichte van de oceanen: zware nucleaire vliegdekschepen van de Ford-klasse, nucleaire aanvalsonderzeeërs van de Virginia-klasse, LHA-aanvalshelikopterdragers van de Amerikaanse klasse, nieuwe fregatten van de Constellation-klasse en zware torpedobootjagers van de Arleigh Burke Flight III-klasse. De ultieme versie van de torpedobootjagers die de afgelopen 30 jaar de ruggengraat van de Amerikaanse marine hebben gevormd, de Burke Flight III's, als ze de missies van de Ticonderoga-kruisers in de terugtrekkingsfase als torpedobootjagers kunnen aannemen, zijn niettemin gearriveerd. grenzen van hun schaalbaarheid. Het Large Surface Combatant-programma, gelanceerd in 2015 na de stopzetting van het CG (X)-programma dat aanvankelijk de Ticonderoga moest vervangen en het falen van de Zumwalt-klasse van torpedobootjagers die beperkt zal zijn tot 3 eenheden, is precies bedoeld om deze schepen te vervangen om de kracht van zware aanval van de Amerikaanse oppervlaktevloot vanaf 2030.
Het is in deze context dat op 4 juni een discrete ceremonie werd gehouden om dit te vieren de oprichting van het nieuwe kantoor gewijd aan het DD (X)-programma en belast met het ontwerpen van de Arleigh Burke-vervanger(s) als Ticonderoga bij de Amerikaanse marine, nadat adjunct-secretaris voor Acquisitie en Onderzoek en Ontwikkeling, interim Jay Stefany, de grondwet officieel had goedgekeurd. La mission de ce bureau sera de préparer et d'encadrer les travaux visant à la conception puis à la fabrication de cette nouvelle classe de grands navires de surface combattants appelés à intervenir là ou les navires de format plus réduits, comme les frégates, ne pourront Gaan. Natuurlijk is er momenteel heel weinig informatie beschikbaar over wat deze toekomstige klasse zou kunnen zijn. In het beste geval weten we dat de Amerikaanse marine niet van plan is om het eerste schip voor 2028 te bestellen, en daarom zal de ingebruikname pas aan het begin van het volgende decennium plaatsvinden. Een punt wordt echter ruimschoots naar voren gebracht in de Amerikaanse mededeling over dit onderwerp, de geïntegreerde elektrische voortstuwing van het schip, die centraal zal staan in het programma en speciale aandacht zal krijgen.
Deze vorm van voortstuwing, die de komende jaren en decennia voor veel gevechtsschepen essentieel zal worden, scheidt enerzijds de productie van energie, in dit geval in de vorm van elektrische energie, van het gebruik ervan. Traditioneel drijven turbines en dieselmotoren die schepen uitrusten rechtstreeks de aslijn(en) aan die de schroeven aandrijven, en de elektrische voeding wordt ofwel opgewekt door generatoren of door dynamo's die een deel van de geproduceerde mechanische energie opvangen. In een geïntegreerde elektrische voortstuwing produceren turbines of dieselmotoren alleen elektriciteit, en inductie-elektromotoren aangedreven door deze geproduceerde energie drijven de aslijnen aan. Dit maakt het mogelijk om, althans theoretisch gezien, te allen tijde de energieproductie, en daarmee het brandstofverbruik, te optimaliseren voor de energiebehoefte van het hele schip, of het nu gaat om de voortstuwing of de voering. systemen.
Naast een voor de hand liggende energie-optimalisatie en een zekere conceptuele vereenvoudiging van het energiediagram van het schip, maakt Integrated Electric Propulsion het ook mogelijk om systemen te voeden die grote hoeveelheden elektrische energie vereisen zonder het schip onnodig te belasten door de energiebronnen te vermenigvuldigen. Het is met name een zeer efficiënte architectuur voor de integratie van wapensystemen met gerichte energie, zoals krachtige lasers, of voor elektrische kanonnen van het type Rail Gun, die beide een aanzienlijk elektrisch vermogen vereisen om te werken. Bovendien hebben de vorderingen die de afgelopen jaren zijn gemaakt in de opslag van elektrische energie met de nieuwe generaties batterijen, schepen in staat gesteld om in elektrische modus te werken, zoals bijvoorbeeld onderzeeërs met conventionele voortstuwing, dus van materiaal. energiereserve die klaar is om in zeer korte tijd op een dreiging te reageren, zelfs als de turbines niet actief zijn.
Het verbaast ons dan ook niet dat deze wijze van voortstuwing centraal staat in de doelstellingen van het DD(X)-programma, de Amerikaanse marine heeft nooit een geheim gemaakt van haar ambities op het gebied van gerichte wapens in de toekomst, met name om de bescherming tegen drones en raketten van haar schepen te waarborgen. Deze nieuwe voortstuwing, evenals de komst van nieuwe wapensystemen zoals hypersonische raketten die silo's nodig hebben die langer zijn dan de huidige Mk41's, en nieuwe radar / sonar detectie- en beschermingssystemen, kunnen niet worden aangepast aan de romp van de Arleigh Burke die al op verzadigingslimiet is in zijn Flight III-standaard. Het is daarom begrijpelijk de verklaringen van admiraal Gilday, de Chief of Naval Operations, die aangaf dat het ontwerp van de gevechtsschepen van de Amerikaanse marine voortaan zou gebeuren door uit te gaan van de systemen om een romp te definiëren, en niet door aanpassingen de bestaande enkelwandige systemen. In dit opzicht vertegenwoordigt het DD (X)-programma de karakterisering van dit nieuwe paradigma.
Het moet gezegd worden dat dit programma bijzonder moeilijke uitdagingen zal aangaan, terwijl Rusland en vooral China ook zijn begonnen met het ontwerp van hun nieuwe generatie torpedobootjagers. Voor Moskou zullen het de zware torpedobootjagers van de klasse Lider zijn, zeer zwaarbewapende en potentieel nucleair aangedreven schepen met een tonnage van meer dan 12.000 ton, bedoeld om de kruisers van de Slava- en Kirov-klasse vanaf het einde van het decennium te vervangen, als het plan vaag aangekondigd door Vladimir Poetin in 2019 kwam te respecteren. Aan de andere kant bouwen ze voor Peking Type 055A-torpedojagers, een evolutie van de reeds zeer opgemerkte Type 055's, die in de komende maanden zouden moeten beginnen. Er zijn slechts enkele geruchten weggefilterd over dit schip, dat groter zal zijn dan zijn oudste en dus meer dan 12.000 ton zal bedragen om te kunnen geschikt voor antiballistische scheepsraketten mogelijk afgeleid van Type 26 of 21D, en die ook zou moeten worden uitgerust met geïntegreerde elektrische voortstuwing naar krachtgestuurde energiewapensystemen en een Rail Gun die al enkele jaren door Peking is getest. In overeenstemming met de Chinese planning, die nog steeds zeer nauwkeurig is, zullen deze schepen vanaf 2025 in de vaart komen en hoogstwaarschijnlijk de krachtigste strijdende oppervlakteschepen van dit moment zijn.
Eén ding is zeker, het kleine kantoor dat verantwoordelijk is voor het DD (X)-programma dat zojuist is opgericht, zal niet langer de vrije tijd hebben om te falen, aangezien programma's als Zumwalt, LCS of CG (X) het zich nog konden veroorloven. . Van nu af aan wordt elk jaar dat verloren gaat aan technologische en/of budgettaire fouten, betaald in de Chinees-Amerikaanse zeemachtbalans, met het risico dat de Verenigde Staten en de Amerikaanse marine worden neergehaald door Peking en de Chinese marine, de laatste elk jaar meer vertrouwen en operationele capaciteiten kapitaliseren door de toepassing van een rigoureus, ambitieus industrieel en operationeel plan met een formidabele efficiëntie. Waarom zou het zichzelf ervan beroven, aangezien de PLA in 2021 meer nieuwe torpedobootjagers zal ontvangen dan de Amerikaanse marine schepen zal ontvangen, alle modellen samen.
