Jaarlijks brengt het Government Accountability Office, het Amerikaanse equivalent van de Rekenkamer, een rapport uit over het F-35-programma en sinds 2012 waarschuwt dit rapport elk jaar voor de budgettaire muur die het onderhoud van het vliegtuig zal vormen. zodra het op grote schaal in dienst zal zijn getreden bij de Amerikaanse legers, en in het bijzonder bij de Amerikaanse luchtmacht, die van plan is 1.763 eenheden aan te schaffen. En het rapport van dit jaar was geen uitzondering, aangezien het bureau schat dat, in de staat van de prognoses van de onderhoudskosten, dat wil zeggen door rekening te houden met de in de toekomst geplande verlagingen bij toepassing van de methoden. het onderhoud van de Amerikaanse F35's zal in 6 een budgettaire opslag van $ 2036 miljard opleveren, inclusief $ 4,4 miljard voor de Amerikaanse luchtmacht alleen, wanneer het vliegtuig zijn operationele hoogtepunt zal hebben bereikt in de 3 Amerikaanse strijdkrachten die het uitvoeren, de USAF met de F-35A, de Amerikaanse marine met de F-35C en de VS Korps Mariniers met de F-35B.
Maar één ding wijkt dit jaar sterk af van voorgaande jaren. Inderdaad, de Amerikaanse luchtmacht, die tot nu toe haar vliegtuigen en haar doelstellingen met hand en tand had ondersteund, heeft duidelijk haar gezicht gekeerd, niet alleen door geloof te hechten aan de projecties van de GAO, maar door eraan toe te voegen dat zoals het op dit moment is, het enige middel dat hij tot zijn beschikking heeft om zijn vloot van F-35's te ondersteunen, zou zijn ofwel het volume te verminderen door het aantal vliegtuigen te verminderen, ofwel het in activiteit te verminderen door het aantal vliegtuigen te verminderen. van elk vliegtuig. En om hieraan toe te voegen dat er volgens haar geen toepasbare oplossingen meer zijn die de onderhoudskosten van de F35 aanzienlijk zullen verlagen, waardoor het mogelijk wordt om de duurzaamheidsprognoses van deze vloot op te pikken, en sluit zich aan bij deze de mening van generaal Kelly, de commandant van de Amerikaanse jager, slechts een week geleden.
Het is duidelijk dat geen van deze oplossingen in feite acceptabel is voor de Amerikaanse luchtmacht, die zich nu moet voorbereiden om het hoofd te bieden aan de ontluikende Chinese luchtmacht, evenals de heroplevende Russische luchtmacht. Het verminderen van het aantal F35's om algehele duurzaamheid te bereiken, d.w.z. meer dan 700 vliegtuigen om het tekort van $ 4,4 miljard te compenseren tot $ 6,1 miljoen per vliegtuig per jaar, zou het volume van de vloot in feite met 25% verminderen. de behoefte aan inzet zal de komende jaren toenemen en dat de "massa" opnieuw een belangrijk aandeel zal worden in het aangezicht van de twee supermachten, Chinees en Russisch. Het verminderen van het aantal jaarlijkse vlieguren van elk vliegtuig zou een nog rampzaliger oplossing zijn, wat de verkopers van Lockheed-Martin ook mogen zeggen, aangezien de Amerikaanse luchtmacht heel goed weet dat de efficiëntie ervan grotendeels afhangt van de uitmuntendheid van de opleiding en training van piloten, en verschillende rapporten die de afgelopen jaren over de Atlantische Oceaan zijn gepubliceerd, benadrukken de beslissende rol die de opleiding van de bemanning op dit gebied speelt.
Ce Verandering van houding van de Amerikaanse luchtmacht, die brutaal kan lijken, is eigenlijk het gevolg van:een strategie die al meerdere jaren wordt uitgevoerd om, naar alle waarschijnlijkheid, onder de verplichting van 1.763 vliegtuigen te komen en een deel van de F-35A te vervangen door een vliegtuig dat veel beter is aangepast aan de behoeften en operationele vereisten waarmee het nu wordt geconfronteerd, met name in de Stille Oceaan. De afgelopen jaren heeft de USAF inderdaad het industriële en technologische model van het F-35-programma, de duurzaamheid van de kosten, zijn optredens in het Pacific Theatre, en is zelfs begonnen met het aanbieden van outputalternatieven, hetzij door de ontwikkeling van een nieuw apparaat van de middengeneratieOfwel door nieuwe F-16's te bestellen, hetzij door de reikwijdte van het NGAD-programma uit te breiden, allemaal zonder ooit frontaal dit programma onder ogen te zien, dat natuurlijk niet langer geschikt is voor de komende conflicten.
Laten we niet vergeten dat de hoofden van de Amerikaanse luchtmacht soldaten zijn, en als zodanig hebben ze enige noties van strategie. Ze weten heel goed dat het F-35-programma een zeer belangrijke industriële en vooral politieke steun, en dat het een buitengewoon krachtig hefboomeffect heeft, met name in termen van banen, in de dichtstbevolkte staten van de Verenigde Staten, zoals Californië, Texas of Florida, die ook de staten zijn met het grootste aantal vertegenwoordigers in het Congres. Vanaf dat moment, een machtsverhoudingenstrategie zou weinig kans van slagen hebben, aangezien de politieke steun voor het programma groot is, vooral richting hun congres-tegenhangers die er kritischer over zijn. Dientengevolge beloofde de USAF om methodisch alle takken af te snijden waarop de steun van de F35 was gebaseerd, door de kosten aan te vallen, maar ook de prestaties, vooral tegen China in de uitgestrektheid van de Stille Oceaan, openlijk twijfelend aan de publieke ambities van het programma, en vooral door de deur open te zetten voor niet één, maar meerdere alternatieven, waarbij het apparaat duidelijk van het voetstuk viel waarop het twee decennia lang had gestaan.
We kunnen ook verwachten, binnen twee of drie jaar, wanneer de druk op het programma maximaal zal zijn, dat de Amerikaanse luchtmacht, in het kader van het NGAD-programma, een op vertrouwelijke manier ontwikkelde demonstrator presenteert, die precies zou voldoen aan alle van zijn behoeften om de luchtsuperioriteitsjager te voltooien die de F22 zal vervangen die ook binnen dit programma is ontwikkeld. Het is ook best grappig, en nauwelijks moeilijk, om je voor te stellen wat de kenmerken zullen zijn van een dergelijk apparaat, dat dicht bij de 5e generatie moet zijn (een classificatie die elke dag meer van zijn betekenis verliest), namelijk om discreet en in staat te zijn om in samenwerking te vechten, die een uitgebreid actieradius tot 1.200 nm zal moeten hebben om effectief te zijn in de Stille Oceaan, waarvan het onderhoud en de implementatie zullen worden vereenvoudigd en economisch (tussen 15 en 20 uur onderhoud en huidige $ 17.000 tot $ 20.000 per vlieguur), en die een groot aantal missies zal kunnen voltooien dankzij een maximale snelheid in de buurt van Mach 2 en supercruising, aanzienlijke manoeuvreerbaarheid op grote en lage hoogte en een groot laadvermogen (meer dan 6 ton) . Een configuratie met twee motoren zou ook de voorkeur hebben voor het Pacific-theater. U heeft ongetwijfeld een idee van een toestelmodel dat al aan deze specificaties zou voldoen.
Het feit blijft dat naast de puur Amerikaanse problematiek met betrekking tot het programma, de F35 ook werd gekozen door 14 luchtmachten in de wereld, waarvan 8 Europese, en dat het apparaat verondersteld wordt een van de pijlers te vormen van de verdediging van de oude continent voor de komende 40 jaar. De vermindering van het aantal bestellingen van de Amerikaanse luchtmacht, die tot op heden 50% van het totale volume aan te produceren vliegtuigen vertegenwoordigt, zal echter gevolgen hebben voor Europese luchtmachten zoals de Amerikaanse luchtmacht en de Amerikaanse marine. Tegenwoordig wordt in het Pentagon vaak het cijfer van 1.200 F35A voor de Amerikaanse luchtmacht naar voren gebracht, maar sommigen zouden liever 800 tot 850 vliegtuigen overwegen, dwz een vermindering van 50% van de geplande vloot en van 25% van het volume van vliegtuigen te produceren. Het is bovendien deze laatste veronderstelling die moet worden gehandhaafd als men hoopt een aanzienlijk deel van de 4,4 miljard $ aan extra kosten van de Amerikaanse luchtmacht per jaar te besparen door een apparaat voor 33.000 $ per vluchtuur te vervangen door een vliegtuig voor $ 18.000. 2021 (in $ 200) per vlieguur over 4,4 jaarlijkse vlieguren. Opgemerkt moet worden dat om diezelfde $ 65 miljard per jaar aan extra kosten te compenseren, enkel en alleen uitgaande van een vermindering van het aantal vlieguren per vliegtuig, het noodzakelijk zou zijn om 120 vlieguren per jaar per cel te verminderen, wat niet zou dan meer dan XNUMX uur per jaar vliegen, waardoor de USAF een luxe vliegclub zou worden.
Uiteraard zouden dergelijke verschillen het programma en de kostenstructuur ervan grondig verstoren, met een waarschijnlijke stijging van de aanschafkosten, het onderhoud en vooral de evolutionaire onderhouds- en R&D-kosten, die automatisch met ten minste 20 tot 25% per jaar zouden toenemen. een zaak. Het is ook waarschijnlijk dat Lockheed-Martin-klanten binnenkort met dezelfde duurzaamheidsproblemen zullen worden geconfronteerd als de budgettaire inspanning om hun eigen vloot op te zetten, en dat Nederlandse, Noorse, Deense of Belgische vliegtuigen en piloten, ook zij komen om het aantal uren te beperken gevlogen om de defensiebegroting van hun land niet op te drogen en tegelijkertijd bij te dragen aan een aanzienlijke vermindering van de efficiëntie van de Europese luchtmacht, hoewel de geostrategische situatie in wording precies het tegenovergestelde zou vereisen. Dit alles is natuurlijk een nieuwe klap voor de geloofwaardigheid van de argumenten van de Zwitserse autoriteiten en Armasuisse, zowel met betrekking tot de economische, operationele als risicobeheeraspecten. zijn arbitrage een week geleden uitgesproken in het voordeel van het Amerikaanse vliegtuig American.