Sinds het begin van de jaren zeventig is er een technologische wedloop ontstaan tussen de ontwerpers van steeds efficiëntere passieve sonar en de fabrikanten van onderzeeërs, die steeds meer discrete duikboten wilden produceren, dwz zo min mogelijk geluid van mechanische of menselijke oorsprong uitstralen. Geleidelijk aan zag de anti-onderzeeëroorlog de beroemde "knal" van actieve sonar, beroemd gemaakt door vele films, vervangen door hooggevoelige hydrofoons, steeds krachtigere computersignaalverwerkingsalgoritmen en de beroemde "gouden oren", onhandig in de schijnwerpers gezet in de film "Le chant du loup". In de afgelopen jaren en de komst van bijna absolute discretie van nieuwe onderzeeërs, zoals de British Astutes, American Virginia of French Suffren, heeft passieve detectie soms zijn grenzen bereikt, en als we meer of minder weten dan een onderzeeër die op de loer ligt, de informatie die door passieve sonar wordt verzameld, is onvoldoende nauwkeurig om een afvuuroplossing tegen de tegenstander te bepalen.
Onder deze omstandigheden is het enige alternatief het gebruik van de goede oude actieve sonar, die een krachtige geluidspuls uitzendt om naar de echo's te luisteren en zo de exacte positie van het doel te bepalen. Als het gebruik van een actieve sonar ook de positie van zijn oorsprong onthult, stelt de komst van gesleepte helikopter-sonar en nog meer nieuwe actief-passieve akoestische boeien in het bijzonder een fregat in staat om de tegenovergestelde onderzeeër te vinden zonder zijn positie te hoeven onthullen. Het is duidelijk dat de discretie van de onderzeeërs, zelfs wanneer ze tot het uiterste worden gedreven, vandaag onvoldoende blijkt om de veiligheid van het schip te garanderen. Het is in deze context dat de wereldkampioen van de onderzeeërs met conventionele voortstuwing, de Duitse TKMS, zich ertoe heeft verbonden om, in het kader van het Duits-Noorse samenwerkingsprogramma rond van het model Type 212CD, een nieuwe onderzeeër die niet alleen discreet zou zijn, maar ook onopvallend.
Concreet is het voor de Duitse ingenieurs een kwestie van vertrouwen op een technologie die vergelijkbaar is met die welke wordt gebruikt voor stealth-vliegtuigen zoals de F-117 of de F-35, namelijk om te proberen de richting van de sonar-echo te veranderen. de romp van de onderzeeër. Hiervoor, en net als in de luchtvaart, is het noodzakelijk om deze prachtige bochten die een onderzeeër vormden te negeren, ze te vervangen door platen die zo groot en georiënteerd zijn dat het sonarsignaal wordt teruggestuurd in een richting waarin de zender het niet kan ontvangen en dus om zijn doel te lokaliseren. Er worden dan enorme beperkingen opgelegd aan het ontwerp van het schip, met name in termen van vormen, materialen, maar ook afmetingen, om het signaal effectief te kunnen veranderen over de hele golflengte, en niet alleen over een deel ervan. En in feite zal de Type 212 CD, die in veel opzichten zijn eigen naam verdient, 17 meter langer, 3,2 meter breder en 1000 ton zwaarder zijn dan de Type 212A die momenteel in dienst is bij de Duitse marine, een toename van het tonnage van bijna 65% .
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
[…] van F-35A's besteld door de Luftforsvaret, oplopend van 38 naar 52 vliegtuigen, evenals de bestelling van 4 nieuwe Type 212CD onderzeeërs in samenwerking met Duitsland, en de vervanging van ongeveer 55 M109 zelfrijdende kanonnen die nog in gebruik zijn op die datum uiterlijk op 28 […]