Op 3 oktober 2021 zag de aanvalshelikopterdrager Izumo van de Japanse marine, na een moderniseringsprogramma van een jaar, voor het eerst een United States Marine Corps F-35B Lightning II straaljager die opstijgt vanaf zijn cockpit (foto in hoofdafbeelding), zo'n 76 jaar nadat het laatste vliegtuig van het Japanse rijk het dek van een vliegdekschip van de Japanse Keizerlijke Marine verliet.
Na de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Italië is het het vierde land dat de Amerikaanse stealth-jager bestuurt met verticale of korte start en landing vanaf Lockheed-Martin vanaf een vliegdekschip, maar niet het laatste sinds Zuid-Korea bereidt een vliegdekschip voor dat speciaal voor dit gebruik wordt gebruikt, en dat algemeen wordt verwacht dat Spanje het vliegtuig ook zal verwerven om zijn Harriers te vervangen en zijn marineluchtvaartcapaciteit te behouden.
Dankzij het mondstuk dat bijna 90° kan worden gedraaid en een stabiliserende ventilator achter de cockpit kan de F-35B, net als de Harrier, opstijgen vanaf een springplank, maar ook vanaf een recht dek van een vliegdekschip terwijl het behoud van een aanzienlijke belasting dankzij de 180 KN stuwkracht geleverd door de Pratt&Whitney F-135-PW-600-reactor, uitgerust met een liftsysteem dat speciaal is ontwikkeld door het Britse Rolls-Royce, de grondlegger van de beroemde reactor Pegasus of the Harrier.
En zelfs als de F-35B minder brandstof vervoert dan versie A geïmplementeerd vanaf landbanen, of C vanaf vliegdekschepen uitgerust met katapulten, beperkt zijn korte/verticale start en landing zijn maximale startgewicht, en dus zijn vermogen om munitie en brandstof te vervoeren, En dat het moeite heeft om Mach 1 . te overschrijdenToch blijft het tot op heden een toestel met unieke eigenschappen.
Deze maken het mogelijk een gevechtsvliegtuig te implementeren dat op veel gebieden vergelijkbaar is met gevechtsvliegtuigen op het land, van vliegdekschepen zonder katapulten en stopplaatsen, en daarom veel goedkoper dan vliegdekschepen die door de Verenigde Staten en Frankrijk zijn geïmplementeerd.
De prestaties van de F-35B, in het bijzonder zijn stealth en zijn brede scala aan sensoren en informatieverwerkings- en communicatiemogelijkheden, maken het een vliegtuig dat geschikt is voor twee missies, namelijk de ondersteuning van amfibische aanvalstroepen en de luchtbescherming van de marinegroep.
Door zijn stealth in de frontale sector kan het apparaat in feite de vijandelijke luchtafweer uitschakelen en vervolgens de nodige vuursteun bieden aan de strijdkrachten op het land, terwijl het de marinesteun coördineert dankzij de datafusie.
Deze zelfde detectie- en datafusiecapaciteit maakt het een waardevol bezit voor de bescherming van de marinegroep bij afwezigheid van een apparaat dat luchtbewakingsvliegtuigen en gevechtsvliegtuigen combineert, zelfs als het Amerikaanse vliegtuig niet het bereik heeft om luchtgevechtsmissies uit te voeren, of CAP , zoals het geval is met vliegtuigen die de veiligheid van Franse of Amerikaanse vliegdekschepen garanderen.
Ten slotte blijft de F-35B, ondanks zijn lage snelheid en lagere manoeuvreerbaarheid dan veel moderne gevechtsvliegtuigen, een formidabele tegenstander in luchtgevechten, vooral op lange afstand en wanneer hij in een coöperatieve omgeving opereert, waardoor hij kan profiteren van de beste voordelen die worden geboden door stealth en datafusie.
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf € 1,99. Abonnementen Premium ook toegang verlenen archief (artikelen ouder dan twee jaar)
[…] hij weet dat hij kwetsbaar is voor massale preventieve stakingen. Dit is precies waar de F-35B, waarschijnlijk de meest succesvolle versie van het vliegtuig van Lockheed-Martin, mogelijkheden biedt die geen enkel ander vliegtuig […]