Een artikel van Demetri Sevastopulo en Kathrin Hille dat dit weekend is gepubliceerd op de website van de Financial Times, heeft de westerse defensiegemeenschap in rep en roer gebracht. We hebben namelijk vernomen dat volgens de informatie die door de twee journalisten is verzameld, China in de maand augustus van dit jaar zou zijn overgegaan tot het testen van een nieuw strategisch hypersonisch wapensysteem dat waarschijnlijk de reeks detectiesystemen en Westerse antiraketverdediging, en meer specifiek Amerikaans, met behulp van een Fractionated Orbital Bombardment System, of FOBS volgens het Engelse acroniem. Het lijkt er inderdaad op dat een dergelijk systeem in een baan om de aarde werd gebracht ter gelegenheid van de 77e lancering van de Long March 2C-raket, en dat het zijn geplande orbitale vluchtplan volgde tot zijn atmosferische terugkeer en zijn impact in de Chinese Zee. Het enige nadeel is dat het erop lijkt dat precisie nog niet essentieel is, aangezien het hypersonische voertuig zijn doel met ongeveer twintig kilometer zou hebben gemist.
De informatie is reden tot bezorgdheid, vooral omdat, zoals sommige functionarissen van het Pentagon hebben toegegeven, niemand had gedacht dat Peking zo'n grote vooruitgang had geboekt op het zeer specifieke gebied van FOBS, bovendien door het te associëren met een hypersonisch zweefvliegtuig van atmosferische terugkeer. En met een goede reden! Als zo'n technologie operationeel zou worden, zou Peking de mogelijkheid hebben om strategische systemen in een baan om de aarde te brengen die zijn uitgerust met kernkoppen die dan in een baan rond de planeet kunnen evolueren, tot de beslissing om aan te vallen, of tot de beslissing om aan te vallen. '' dat ze een optimale positie hebben bereikt om dit uit te voeren, bijvoorbeeld door niet door de Noordpool te gaan om Amerikaans grondgebied aan te vallen, waar de antiballistische detectie- en onderscheppingssystemen precies zijn gepositioneerd, maar niet de zuidpool, zonder de Amerikaanse anti- -ballistische verdedigingen kunnen ingrijpen. Bovendien, wanneer het afvuren van een ballistische raket snel wordt gedetecteerd door de Amerikaanse of westerse bewakingssystemen, kan het in een baan om de aarde brengen van een dergelijk systeem onopgemerkt blijven, wat in feite een ongeëvenaard first strike-wapen vormt.
Het principe van fractioneel orbitaal bombardement is strikt genomen niet nieuw. De Sovjet-Unie had zich er dus toe verbonden om in de jaren 80 een dergelijk systeem te ontwikkelen om het valse "Strategic Defense Initiative" van Ronald Reagan tegen te gaan. Destijds ging het erom een voertuig te plaatsen dat in staat is om onafhankelijke atmosferische terugkeersystemen MIRV in een baan om de aarde te brengen, om ze in zeer korte tijdspannes en zo nodig op onvoorspelbare trajecten te kunnen inzetten. In het geval van Chinese technologie zou de MIRV, die een eenvoudig, niet-manoeuvrerend ballistisch voertuig blijft, zijn vervangen door een hypersonisch zweefvliegtuig dat in staat is om tijdens de hele terugkeerfase te manoeuvreren met behoud van hypersonische snelheid, en zo antiballistische systemen te vermijden gebaseerd op kinetische impactoren, waardoor het apparaat nog moeilijker te detecteren en bijna onmogelijk te bestrijden is met de antiballistische systemen die tegenwoordig bestaan.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks