De Metavers, een defensie- en kritiek veiligheidsprobleem op middellange termijn

Op 28 oktober kondigde de president van Facebook, Mark Zuckerberg, de lancering aan van een enorm programma gericht op het maken van zijn bedrijf, bij deze gelegenheid omgedoopt tot "Meta", de wereldpijler op het gebied van metavers. Hoewel er strikt genomen geen specifieke aankondigingen waren tijdens deze persconferentie, noch qua project noch qua tijdschema, markeert deze ambitie duidelijk het begin van een volgende stap in de evolutie van de link die iedereen kan hebben met digitale technologie. Als zodanig bieden de Metavers op het gebied van defensie veel kansen voor degenen die ze kunnen grijpen, maar ook nieuwe bedreigingen, veel belangrijker dan die waarvoor de legers en de diensten die zich inzetten voor de bescherming tegen bedreigingen. vandaag.

Wat is een metaverse?

Hoewel het gebruik van het woord Metaverse relatief nieuw is, de term zelf verscheen in 1992 in een roman van Neal Stephenson, is het concept dat eronder valt dat niet. Het is in feite een volledig digitaal mondiaal sociaal universum, waarbinnen individuen via verschillende interfaces met elkaar omgaan. In die zin voldoen sociale netwerken, maar ook datingsites of zelfs multiplayer-games en in het bijzonder persistente universums aan deze definitie. De moderne term veronderstelt echter een evolutie van de interfaces zelf, met het gebruik van virtual reality-headsets of augmented reality-brillen, om het immersieve aspect van deze universums te vergroten.

Voor een bedrijf als Meta (ook bekend als Facebook) staat er natuurlijk veel op het spel, aangezien de loyaliteit en cognitieve efficiëntie van deze virtuele universums voor degenen die ze onderzoeken, volgens alle prognoses veel hoger zullen zijn dan die van de huidige systemen. met een steeds vager wordende grens tussen digitaal en realiteit, vooral in de perceptie zelf. Door over te schakelen van een scherm naar een virtual reality-headset, wordt het aantal zintuigen dat door de hersenen wordt gebruikt aanzienlijk verhoogd, om een ​​perceptie opnieuw te creëren die overeenkomt met die waarop ze sinds de geboorte zijn getraind. In feite zal de cognitieve belasting van een persoon die een Metaverse onderzoekt, onevenredig zijn aan die van een persoon die deelneemt aan een sociaal netwerk of aan een multiplayer-videogame.

Cognitieve belasting van de hersenen en de effecten ervan

Reeds vandaag genereren de huidige systemen, hoewel veel beperkter vanuit cognitief oogpunt, effecten die in de moderne samenleving niet gevoeliger kunnen zijn. Zo concludeerde een Amerikaans onderzoek dat bijna 40% van de paren die zich in 2019 hadden gevormd, hun oorsprong hadden gevonden op sociale netwerken of datingsites. Evenzo hebben de effecten van sociale netwerken op de radicalisering van individuen, zowel politiek als religieus, aanleiding gegeven tot tal van studies. En een schrijnend voorbeeld hiervan zagen we op 6 januari 2021 tijdens de aanval onder leiding van aanhangers van Donald Trump op het Capitool. Een recent Amerikaans onderzoek concludeerde dat bijna een derde van de Amerikanen ten minste één van de fundamentele overtuigingen van de Qanon-beweging onderschreef, terwijl slechts een ander derde van de Amerikanen dit geloofssysteem ronduit verwierp. Het fenomeen genereert zelfs extreme situaties, zoals de Nolife die lijdt aan cyberverslaving, met name aan de hardnekkige universums van videogames, of zelfs de Japanse Otaku, die zichzelf vrijwillig uitsluit van de echte samenleving om alleen in cyberuniversums te leven.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement