Australië zou naar verluidt overwegen om nieuwe conventionele onderzeeërs van Collins te bestellen als een 'hold-oplossing'

Toen Scott Morrison afgelopen september de annulering aankondigde van het contract voor de bouw van conventionele voortstuwingsonderzeeërs van de Attack-klasse van de Franse marinegroep, rust jezelf uit met Amerikaanse of Britse nucleair aangedreven onderzeeërs, wezen veel waarnemers erop dat de timing van een dergelijk besluit ernstige problemen zou opleveren voor de Royal Australian Navy. Inderdaad, de 6 conventionele onderzeeërs van de Collins-klasse die momenteel in dienst zijn en die tussen 1996 en 2003 in dienst zijn getreden, zouden alle moeite van de wereld hebben om tot 2050 in actieve dienst te blijven, een optimistische datum voor de levering van de laatste. aanvalsonderzeeër bedoeld om hen te vervangen. Sindsdien zijn er veel hypothesen rondgegaan, zoals: de verhuur van Amerikaanse kernonderzeeërs of de levensverlenging van de Collins, maar geen van beide is echt in staat om te voldoen aan de operationele behoeften van de snel verslechterende geopolitieke context in de Stille Oceaan.

Het lijkt erop dat na het grotendeels buitensporige enthousiasme van de Australische autoriteiten na de aankondiging van deze koerswijziging, de realiteit van de feiten begint te zegevieren in Canberra, en de opties die zich nu voordoen, zijn op zijn minst ver weg. , zowel militair als economisch. Inderdaad, volgens de website van Financial Review, zouden de Australische autoriteiten voortaan een tussenoplossing bestuderen op basis van de aanschaf van nieuwe onderzeeërs met conventionele voortstuwing, met name die van nieuwe onderzeeërs van de Collins-klasse in een gemoderniseerde versie…. Om de 6 onderzeeërs die momenteel in dienst zijn na 2030 te brengen, had Australië al een moderniseringsprogramma van $ 6 miljard aangekondigd dat bedoeld was om deze schepen op basis van technologieën uit de jaren 80 in staat te stellen hun missie de komende 15 jaar te blijven garanderen. De aldus gedefinieerde nieuwe norm zou het daarom mogelijk kunnen maken om nieuwe schepen te ontwerpen met een kleinere budgettaire voetafdruk in termen van O&O, om de tussentijdse opstelling te verzekeren door de huidige schepen te verhogen in afwachting van de hypothetische atoomaangedreven onderzeeërs die eraan komen.

Deze zeer theoretische benadering zou echter verre van relevant zijn, en dit in veel opzichten. Zoals eerder vermeld, zijn de Collins gebouwen ontworpen in de jaren 80, gebaseerd op het Zweedse Vâstergötland-model, twee generaties achter moderne onderzeeërs zoals Zweedse Blekinge, Japanse Taïgei of Franse Shortfin. Veel groter dan het originele model, stuitte de Australische Collins op immense technische problemen toen ze in gebruik werden genomen, problemen die uiteindelijk pas na vijftien jaar werden opgelost met de hulp van miljarden $. Bovendien hebben schepen altijd te lijden gehad van een beperkte akoestische discretie, veel lager dan die van andere schepen uit die tijd, zoals de Duitse Type 209 of de Franse Agosta. Als dit defect gedeeltelijk werd verholpen door een groot deel van het schip, inclusief de sonarkoepel, opnieuw te ontwerpen, blijft het niettemin achter bij de huidige normen die worden gedragen door moderne schepen zoals de Japanse Soryu, Duitse Type 212 en Franse Scorpene, evenals, en dit is problematisch, de Chinees 039A-type:, precies degenen waar Chinese anti-onderzeeëroorlogseenheden mee trainen.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement