In de afgelopen maanden is het programma Tijger 3, die Frankrijk, Spanje en Duitsland samenbrengt in het kader van permanente gestructureerde samenwerking, of PESCO, sinds november 2019, harde tegenwind tegenkomen, blijkt Berlijn steeds moeilijker te overtuigen om te investeren in de modernisering van de Europese gevechtshelikopter. Volgens de Bundeswehr zou het vliegtuig namelijk bijzonder moeilijk in operationele staat te houden zijn en onvoldoende beschikbaar zijn gezien de behoeften. Zonder ooit hun eigen onderhoudsprocedures in twijfel te trekken en de rol van het vlootformaat in het onderwerp leek Duitsland sindsdien meer en meer openlijk geïnteresseerd te zijn in de helikopter Boeing AH-64E Apache, wat niet zonder grote problemen zou leiden voor Frankrijk en mogelijk voor Spanje om hun eigen apparaten te ontwikkelen.
Te geloven Amerikaanse journalist Gareth Jennings, zou Boeing inderdaad de interesse van Duitsland voor zijn gevechtshelikopter hebben bevestigd en zelfs een verzoek om informatie hebben gestuurd naar de vliegtuigbouwer in Seattle. Probleem, dit verzoek zou zijn verzonden vóór de Covid-crisis, waarvan we ons herinneren dat deze in december 2019 begon. Daarom begrijpen we dat Berlijn in november 2019 tegelijkertijd in het kader van PESCO zou hebben toegezegd de Tiger 3 te ontwikkelen, en zonder iets te zeggen over aan zijn Europese partners, zou Boeing om informatie over de AH-64E Apache hebben gevraagd, op zijn best tegelijkertijd, in het slechtste geval voordat hij zich met Parijs en Madrid naar Brussel had gecommitteerd.
Dit vormt natuurlijk een groot geloofwaardigheidsprobleem met betrekking tot de methode die Berlijn in dit dossier heeft gevolgd, maar ook in alle samenwerkingsprogramma's met Parijs en Madrid. Als de Duitse autoriteiten permanent een uitweg uit de Verenigde Staten of andere Europese partners reserveren (we denken aan het Britse Tempest-programma dat concurreert met FCAS), begrijpen we waarom Berlijn zo onbuigzaam kan zijn tegenover Frankrijk in deze onderhandelingen, en in feite zeer voordelige regelingen voor zijn eigen industrie te verkrijgen, die verder gaan dan billijkheid zou rechtvaardigen. Bovendien verzwakken de Duitse autoriteiten, door twee hazen tegelijk te runnen, niet alleen de kracht van het Frans-Duitse partnerschap, maar ook de Franse legers zelf, die op deze programma's rekenen zonder alternatieven om hun toekomstige opkomst te plannen.
We denken hierbij natuurlijk aan het MAWS-programma, dat sindsdien is gestopt Berlijn kondigde zijn beslissing aan om de Amerikaanse P-8A Poseidon over te nemen, waardoor Parijs geen duidelijke oplossing heeft. Wat als deze methode zou worden toegepast op FCAS, zoals men zich kan voorstellen met de Amerikaanse NGAD of de British Tempest als alternatief, of op het MGCS-programma waarbij Groot-Brittannië, Zweden en Italië hardnekkig aan de deur kloppen? alleen hele delen van de Franse industriële en technologische capaciteiten neerschieten, maar plannen om de strijdkrachten te moderniseren ernstig ondermijnen, ook al blijft de veiligheidssituatie verslechteren.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat in het specifieke geval van de Tiger 3, gezien het industriële delen in het Tiger-programma zelf, Parijs en mogelijk Madrid gedwongen zouden zijn om Duitse industriële partners op te nemen voor de modernisering van hun eigen apparaten, zonder enige compensatie. uit Berlijn, hoewel het waarschijnlijk is dat Boeing zijn klant industriële compensatie zal verlenen, vooral omdat deze ook een bestelling zou kunnen plaatsen voor 53 zware transporthelikopters. Hoe dan ook, deze onthulling doet ongetwijfeld twijfel rijzen over de werkelijke wensen van Duitsland op het gebied van samenwerking met Frankrijk, en zou de Franse autoriteiten moeten oproepen om hun eigen toezeggingen te herzien, of zelfs om zich tot anderen te wenden. partners, waarschijnlijk minder fortuinlijk, maar veel betrouwbaarder .
Reacties zijn gesloten.