Invallen van de Chinese luchtmacht in de Taiwan Air Identification Zone komen al enkele maanden dagelijks voor. Maar sinds het machtsvertoon op 10 april met 52 vliegtuigen tegelijk in vlucht, waren deze missies tot nu toe beperkt in volume als in ambitie. De missie van 28 november was in meer dan één opzicht opmerkelijk. Inderdaad, niet alleen suggereerde ze 27 apparaten tegelijk, het hoogste aantal apparaten sinds april, maar voor het eerst een van de nieuwe Y-20U tankvliegtuig Chinese luchtmacht vergezelde de vijf H-6 bommenwerpers en zijn escorte van vier J-10C-jagers en twee zware jagers J-16 ver voorbij het gebruikelijke keerpunt voor Chinese jagers in het zuiden van het eiland, aangezien de vlucht 200 zeemijl langs de westkust van het eiland had voortgezet voordat het vliegtuig terugkeerde.
Door deze missie toonden de Chinese luchtmachten aan dat ze nu de capaciteit hadden om buiten de eerste cirkel van eilanden rond de Chinese Zee op te treden, en daarom dat ze niet alleen Taiwan konden aanvallen met verschillende vectoren, maar ook weerstand konden bieden aan de steun dat zou kunnen komen van Amerikaanse vliegdekschepen of vliegtuigen die in Japan zijn gestationeerd, en dit ruim stroomopwaarts van het eiland zelf. Met andere woorden, Peking wilde laten zien dat het nu de theoretische capaciteit had om een luchtblokkade op te zetten die een mogelijke zeeblokkade kan ondersteunen om elke actie van de Verenigde Staten ter ondersteuning van Taiwan te voorkomen.
Het is duidelijk dat deze manoeuvre vandaag vooral symbolisch is. Inderdaad, de Chinese luchtmacht heeft tot nu toe slechts een paar Y-20U-tanks tijdens de vlucht, een vloot die onvoldoende is om een luchtblokkade te ondersteunen. Bovendien zijn van de ongeveer 2000 gevechtsvliegtuigen die door Peking zijn opgesteld, slechts enkele van de 450 J-10 B/C's en de waarschijnlijke honderden J-16's die momenteel in dienst zijn, uitgerust met tankpalen. Bovendien zouden de piloten, naast de capaciteiten van de vliegtuigen zelf, ook gekwalificeerd moeten zijn voor deze delicate manoeuvre, vooral omdat deze capaciteit tot dan toe relatief vertrouwelijk was binnen de Chinese luchtmacht. Het toont echter niet alleen zijn ambitie op korte en middellange termijn, maar ook de dynamiek waarmee het deze nieuwe capaciteiten integreert in zijn operationele arsenaal.
Het doel van een dergelijke manoeuvre is ook politiek. Peking hoopt inderdaad nog steeds dat Taipei zich "zonder strijd" zal overgeven en zich bij de Chinese kudde zal voegen zonder dat enige militaire actie nodig is. Aangezien er vandaag de dag geen sprake meer is van mogelijke verleiding, zoals het geval was voor Hong-Kong, berust het enige alternatief voor de Chinese autoriteiten op de vernietiging van het moreel van de Taiwanezen zelf, die volgens Peking nauw met elkaar verbonden is. , op steunbetuigingen van de Verenigde Staten. Door te suggereren dat de PLA de Amerikaanse luchtmacht en de Amerikaanse marine op afstand kan houden, hopen de Chinese autoriteiten daarom dat de Taiwanese bevolking haar wil om weerstand te bieden zal verliezen en zich gehoorzaam zal onderwerpen aan de autoriteit van Peking. De taak zal echter erg moeilijk zijn voor Peking, aangezieneen recent onderzoek op het eiland toonde aan dat 85% van de Taiwanezen voorstander was van de "Status quo", dat wil zeggen van een eiland in democratisch zelfbestuur en verslagen van continentale controle.
Reacties zijn gesloten.