Er zijn tekenen die nooit falen. Amper een week na de aankondiging bestelling van 80 Rafale door de luchtmacht van de Verenigde Arabische Emiraten, die de zestig Mirage 2000-9 eind jaren negentig door het land heeft verworven en die precies moet worden vervangen door de Rafale besteld, zou al een koper gevonden hebben. Volgens verschillende informatiebronnen lijkt het erop dat Egypte, maar ook Marokko, Abu Dhabi hebben benaderd met het oog op de aanschaf van deze gevechtsvliegtuigen, die nog steeds een opmerkelijk operationeel potentieel hebben. Als het verzoek van Caïro niet verrassend is, gebruikt de Egyptische luchtmacht al zo'n twintig Mirage 2000's en beschikt daarom over de vaardigheden en infrastructuur om de nieuwe vliegtuigen te implementeren, die ook veel moderner zijn dan de vliegtuigen waarover ze beschikken. Rabat, dat dit model gevechtsvliegtuig nooit in zijn bezit heeft gehad.
Volgens de beschikbare informatie, de Verenigde Arabische Emiraten zouden overwegen om 34 Mirage-2000-9 te "lenen" of mogelijk te leasen aan de Marokkaanse luchtmacht, ter ondersteuning van de vijftig F-16's en de ongeveer dertig gemoderniseerde F1-luchtspiegelingen die momenteel in dienst zijn, in een bijzonder gespannen context zowel aan de Algerijnse grens in het oosten als in de Westelijke Sahara in het zuiden. De komst van de 34 Emirati-jagers zou Rabat in staat stellen de machtsverhoudingen in evenwicht te brengen met zijn Algerijnse buur, die onder andere ongeveer vijftig Mig-29's en ongeveer zestig Su-30's heeft, evenals 13 Mig-25, en die nieuwe moderne jachtbommenwerpers zoals de Su-34 uit Moskou zou hebben besteld. Het feit blijft dat de "lening" van apparaten die zo complex en efficiënt zijn als de Mirage 2000-9 niet kan worden voorgesteld zonder een belangrijk onderdeel van training en logistiek, vooral omdat Rabat niet over de middelen beschikt om een vloot te onderhouden, en dat de De komst van een nieuw vliegtuig van dit type gaat doorgaans gepaard met een belangrijk ondersteuningssysteem. We kunnen er daarom van uitgaan dat Abu Dabi, naast de vliegtuigen zelf, ook van plan is zich te gaan bemoeien met de verdediging van het Marokkaanse koninkrijk tegen Algerije, wat niet zonder spanningen zal gaan.
We kunnen er ook van uitgaan dat deze lening is verstrekt met toestemming van Parijs, en haar steun kan zijn, met als doel de soms verwijde banden tussen Frankrijk en het Marokkaanse koninkrijk te versterken. Als zodanig is de aankondiging van de mogelijke overname door de Marokkaanse luchtmacht vaneen dozijn Franse H225M Caracal transporthelikopters zou kunnen lijken op een teken dat deze richting uitgaat, zonder dat Frankrijk openlijk lijkt in te grijpen naast zijn bondgenoot in Noord-Afrika. Als de aankondiging wordt bevestigd, zullen de Marokkaanse legers dan beschikken over uitgebreide luchtmobiele manoeuvreercapaciteiten, met name dankzij de uitbreiding van de Caracal die veel groter is dan die van de Puma die momenteel in dienst is.
Het feit blijft dat deze twee aankondigingen de neiging hebben om de zekere behoefte van de markt aan te tonen voor krachtige en zuinige vliegtuigen, zoals de Mirage 2000, maar ook de F-16. Wat dit laatste betreft, waren het de Roemeense autoriteiten die vorige week een verzoek om informatie naar Oslo hebben gestuurd met het oog op de aanschaf van een dertigtal tweedehands F-16’s van de Koninklijke Noorse Luchtmacht, die deze uit dienst heeft genomen en vervangen door F-35’s. XNUMXAs. In deze gevallen lijkt zowel de aantrekkelijke prijs van gebruikte vliegtuigen als de mogelijkheid om het vliegtuig snel in bezit te nemen doorslaggevend, zoals ook het geval was in de zaak Rafale in Griekenland. Het lijkt daarom voor Frankrijk relevant om deze parameters in overweging te nemen omdat het opportunistisch is op de internationale markt, vooral omdat, zoals blijkt uit de klanten van Rafale die eerder 80% van de Mirage 2000 had verworven, is voorrang op dit gebied een kritische factor.
In plaats van de operationele capaciteiten van de legers te ondermijnen door tweedehands apparaten uit hun toch al kleine vloot te halen om toegang te krijgen tot internationale markten, zou het zelfs relevant kunnen zijn om een "buffer" in te voeren die het mogelijk maakt om te compenseren door te anticiperen op de release van apparatuur die op de secundaire markt wordt verkocht, terwijl het op het internationale toneel bijzonder ingrijpend is. Deze aanpak, al ontwikkeld in dit artikel, zou effectief blijken te zijn voor zowel de defensie-industrie als de strijdkrachten, maar ook op het gebied van de internationale betrekkingen, zonder dat daarvoor bijzondere budgettaire inspanningen nodig zijn, afhankelijk van de manier waarop het aanbod wordt geformuleerd. Zo geïmplementeerd, een uitgebreid aanbod op basis van Rafale Het gebruikte toestel zou een alternatief kunnen vormen voor de afwezigheid van lichte en zuinige gevechtsvliegtuigen, althans voor een tijdje, in de catalogus van Franse fabrikanten.
Reacties zijn gesloten.