Eind vorige week, en zoals verwacht, hebben de Finse autoriteiten aangekondigd dat zij selecteerde de Amerikaanse F-35A-jager om de F-18 . op te volgen binnen zijn luchtmacht, na de HX-competitie waarin de Amerikaanse jager opnieuw de confrontatie aanging met andere westerse modellen, F/A 18 E/F Super Hornet, Gripen, Rafale et Typhoon. Net als in Zwitserland zijn de conclusies van de Finse autoriteiten duidelijk: de F-35 lijkt op alle gebieden superieur aan andere concurrenten, ook op het gebied van budgettaire duurzaamheid. En net als in Zwitserland gaan er nu veel stemmen op om de numerieke waarden in twijfel te trekken die behouden blijven als onderdeel van deze evaluatie, en die komen niet overeen met die waargenomen door andere landen al de stealth-jager uit Lockheed-Martin, Noorwegen aan de leiding.
Het feit blijft dat de vloedgolf van de F-35 in Europa vandaag bijna absoluut is, het apparaat heeft zichzelf opgedrongen in alle competities waaraan het tien jaar heeft deelgenomen en is nu gekozen door niet minder dan 8 Europese landen : België, Denemarken, Finland, Italië, Groot-Brittannië, Nederland, Polen en Zwitserland, terwijl Spanje, Griekenland en Tsjechië zijn nu in het vizier Amerikaanse verkopers. We zien ook verschijnen met aandrang de hypothese van het annuleren van de toekomstige bestelling van F / A 18 E / F Super Hornet en EA-18G Growler om de Tornado van de Luftwaffe te vervangen, ten behoeve van het superstervliegtuig van de Amerikaanse industrie.
Overeenkomsten tussen de programma's F-35 en F-104
Natuurlijk kunnen we eindeloos juichen over de druk van de Verenigde Staten of zelfs van de NAVO zelf om de F-35 te promoten, op het gebrek aan oprechtheid van de cijfers naar voren gebracht door Lockheed-Martin in wedstrijden, of op het gebrek aan "Europees" gevoel voor Europeanen zelf. Maar deze debatten en argumenten zijn steriel en dienen alleen maar om het imago van de Franse luchtvaartindustrie op het internationale toneel te schaden. Aan de andere kant, overwegende de objectieve en erkende zwakheden van de F-35A, evenals de groeiende behoeften op het gebied van luchtbronnen voor zowel Europese legers als in de wereld, is het mogelijk om, met een minimum aan anticipatie en wil, om deze schijnbare ineenstorting van de Europese luchtvaartindustrie op eigen grond te maken, een kracht en zelfs een voorgebergte om de onvermijdelijke fase 2 voor te bereiden die in dit dossier vorm krijgt, en alles lijkt erop te wijzen dat het dicht bij wat de Europeanen wisten aan het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig zal zijn met de F-60 Starfighter, eveneens van Lockheed-Martin.
De vergelijkingspunten tussen de twee programma's zijn inderdaad zeer talrijk, tot op het punt van een zekere verontrustende kwestie. Zoals in het geval van de F-104 die alles in zijn ontwerp opofferde om de best mogelijke snelheid en stijgsnelheid te verkrijgen, offerde de F-35 van zijn kant veel aspecten van het gevechtsvliegtuig op ten behoeve van stealth, en de verwerkingscapaciteit van zijn sensoren. De twee vliegtuigen hebben dus een beperkte manoeuvreerbaarheid, een relatief laag draagvermogen en een beperkt actieradius, vooral omdat ze geen extra dropbare tanks kunnen vervoeren. Beiden voorzien perfect in een behoefte, de ene voor onderschepping, de andere voor het verwijderen van luchtverdediging, maar werden gepresenteerd als multifunctionele apparaten die in staat waren om alle gevechtsmissies te verzekeren. Ten slotte hebben beide hoge eigendomskosten, hoger dan die van de toestellen van het moment, zonder een geverifieerde doorslaggevende meerwaarde te bieden.
Reserves van de Amerikaanse luchtmacht
Zo besloot de Amerikaanse luchtmacht in 1965, na verschillende klinkende mislukkingen in Zuidoost-Azië, haar juwelen terug te trekken uit het Vietnamese theater nadat het vliegtuig was overtroffen door de Mig-17 en de Noord-Vietnamese DCA, waardoor het 'een van de weinige onderscheppers' werd. meer nederlagen dan overwinningen te hebben geboekt in luchtgevechten in de wereld. Hoewel de F-35A tot nu toe niet zulke redenen heeft gegeven om zijn operationele prestaties in twijfel te trekken, suggereren verschillende elementen dat het traject hetzelfde zou kunnen zijn. De Amerikaanse luchtmacht is dus al enkele maanden niet opgehouden met het benadrukken van: de mogelijkheid om je te ontwikkelen in het kader van het NGAD-programma die het mogelijk moet maken om tegen 22 de vervanger van de F-2030 te ontwerpen, een tweede, lichtgewicht vliegtuig dat bedoeld is om de F-16 te vervangen met een hoog prestatievermogen en eigendomskosten meer in lijn met de behoeften en middelen in de komende jaren.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Reacties zijn gesloten.