Russische S-70 Okhotnik-B gevechtsdrone zal sluipender zijn dan verwacht

In tegenstelling tot de Europese luchtmachten die van plan zijn om in de komende decennia te vertrouwen op bemande jagers en mogelijk op Remote Carrier-drones in de lucht voor jacht- en aanvalsmissies, heeft Rusland ervoor gekozen om naast zijn nieuwe generatie Su-57 en Su-75 straaljagers en Grom-luchtdrones, een zware gevechtsdrone die voorbestemd is om een ​​prominente plaats in de luchtinventaris in te nemen, ter vervanging van een deel van de jagers en lichtgewicht vliegtuigen, zoals de Mig-29 en Su-25. Deze drone, genaamd S-70 Okhotnik B (jager in het Russisch), werd voor het eerst onthuld tijdens de taxi- en vliegtests in 2019. Maar zijn vorm, en vooral zijn imposante reactor geleend van de Su-30, liet hem zweven enige twijfels over de werkelijke discretie ervan, zelfs als Russische industriëlen hadden aangedrongen op het tijdelijke karakter van deze architectuur.

Foto's waarop de nieuwe versie van de drone te zien is die vorige week zijn eerste taxitests uitvoerde op de site van Novosibirsk maakten een einde aan deze speculaties en toonden een volledig opnieuw ontworpen luchtinlaat en straaluitlaatmondstuk voor de turbojetmotor. ook infrarood van het tweede prototype, dat in de komende weken een testfase zou moeten beginnen, ook tijdens de vlucht. Zo versierd, de Okhotnik B 14 meter lang voor 19 meter spanwijdte, en waarvan het maximale startgewicht 20 ton bereikt, dat wil zeggen dat van een gemiddelde jager, in staat zal zijn om diepe aanvallen uit te voeren in het andere apparaat, maar ook samenwerken met bemande gevechtsvliegtuigen, in het bijzonder de Su-57 die alleen in staat zal zijn om 4 van deze drones te besturen, tegen het einde van het decennium.

De Okhotnik B komt niet alleen in de buurt van een jager door zijn afmetingen en zijn massa, hij heeft ook zijn prestaties, met een hoge subsonische kruissnelheid en vooral een indrukwekkend bereik van meer dan 3500 km, en twee wapenruimten die zijn ontworpen om plaats te bieden aan dezelfde munitie als die van de Su-57 en de toekomstige Su-75, die met name de luchtversie van de Tzirkon hypersonische anti-scheepsraket zullen kunnen huisvesten, de Larchinka-MD, net als de Gremlin-raket, of GZUR, compacte versie van de Kinzhal hypersonische raket. De combinatie van onopvallende radar- en infrarood-geoptimaliseerde drones, en hypersonische anti-schip- en lucht-grondraketten, zal de Russische luchtmacht een aanzienlijk tactisch voordeel geven, en dit in een relatief kort tijdsbestek dat de Europese luchtmacht niet toelaat. zichzelf op korte termijn effectief te beschermen.

Met de S-70 herwint de Russische luchtvaartindustrie duidelijk een dominante positie op het gebied van gevechtsdrones, ondanks een zekere aanvankelijke vertraging ten opzichte van China en de Verenigde Staten. De drone moet inderdaad bereiken zijn eerste operationele capaciteiten tegen het midden van het decennium, datum waarop het moet beginnen met de levering aan de Russische luchtmacht, samen met de Su-57 die de controle zal verzekeren. Dit is een soortgelijk schema als dat van de MQ-25 Stingray van de Amerikaanse marine, maar ook van de Chinese GJ-11, die elk echter gespecialiseerd zijn in verschillende missies. Anderzijds is het contrast op zijn zachtst gezegd opvallend met de inspanningen die de Europese industrie op dit gebied levert, die zich tot op heden niet heeft ontwikkeld geen programma vergelijkbaar met dat van de 3 wereldmachten, en die tegen 2027 net de eerste Euromale-systemen zal kunnen leveren, een MALE-drone die een generatie lijkt achter te lopen op de Amerikaanse, Russische en Chinese modellen die tegelijkertijd in dienst zullen gaan.

Men kan zich afvragen hoe lang Europeanen, waaronder Frankrijk, hun programma's zullen blijven ontwerpen om hun defensie-instrumenten te moderniseren op basis van industriële en economische behoeften, en zonder rekening te houden met de zeer snelle evolutie van de militaire vermogens die Rusland heeft en zal hebben, zowel kwantitatief als kwalitatief. Armata, Tzirkon, Su-57, Okhotnik B, S-500 .. zoveel systemen die geen equivalent of geen parade hebben in Europa of zelfs voor het grootste deel over de Atlantische Oceaan, en die binnen een paar jaar in gebruik moeten worden genomen , waardoor de Europeanen meer dan ooit overgeleverd zijn aan de genade van het Kremlin en de goodwill van het Witte Huis om hun verdediging te verzekeren. Wordt het nu niet tijd om ons te concentreren op de verdediging van Europa en de Europeanen, in plaats van een zeer hypothetisch Europa van defensie na te jagen?