Defensietechnologieën die in 2021 het nieuws haalden

Ondanks de crisis die verband houdt met de Covid-19-pandemie, werd het nieuws in 2021 vaak gekenmerkt door bepaalde defensietechnologieën, in een geopolitieke context van toenemende spanningen en kritieke crises. Van de verrassende annulering door Australië van het bevel voor in Frankrijk gebouwde conventioneel aangedreven onderzeeërs om over te schakelen op Amerikaans-Britse onderzeeërs voor nucleaire aanvallen, tot hypersonische raketten; van onderwaterdrones tot het nieuwe fractionele orbitale bombardementssysteem van China; deze defensietechnologieën, die lang op de achtergrond van de wereldmediascène stonden, kwamen dit jaar in het nieuws en soms in de krantenkoppen. In dit tweedelige artikel zullen we de technologieën presenteren die in het jaar 2021 de meeste impact hebben gehad op het gebied van Defensie, om hun uitdagingen en toepassingen te begrijpen.

1- Nucleair aangedreven onderzeeërs

Annulering van het Australische contract voor het ontwerp en de fabricage van 12 conventionele onderzeeërs van het type Shortfin Barracuda van de French Naval Group, was dit jaar ongetwijfeld de belangrijkste gebeurtenis op defensiegebied in Frankrijk. Maar Canberra's keuze om zich te wenden tot Amerikaanse of Britse nucleaire onderzeeërs was de belangrijkste gebeurtenis op het wereldtoneel in 2021. Inderdaad, voor de eerste keer, het taboe dat voortvloeit uit een stilzwijgende overeenkomst tussen de 5 permanente leden van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, om nucleair aangedreven onderzeeërs te verkopen aan een derde land werd gehackt door het besluit van Joe Biden, Boris Johnson en de Australische premier Scott Morrison. En daarmee opende een deur op het internationale toneel voor veel landen die zich ook wilden uitrusten met dit type schip dat unieke prestaties biedt, omdat het een zeer belangrijke en bijna onbeperkte energiebron heeft. .

Sindsdien, als het Australische programma zelf is steeds meer onder vuur van critici, ook in Australië, wegens extra kosten en zeer belangrijke deadlines, uiteraard, tot nu toe niet onder de knie door de Australische regering zijn verschillende landen in de bres gesprongen die is geopend door Joe Biden en zijn twee acolieten, met name door zich te wenden tot Frankrijk, dat over zeer geschikte technologieën en knowhow beschikt om deze opkomende markt te veroveren. Toch zal het voorbeeld dat Canberra in dit geval geeft ongetwijfeld sporen achterlaten, want verder Zuid-Korea, India of Brazilië, zouden andere landen ook kunnen proberen deze capaciteit te schenken door zich tot minder oplettende partners op dit gebied te wenden, waardoor een wegloper zou ontstaan ​​die het einde zou kunnen betekenen van de internationale inspanningen op het gebied van non-proliferatie.

We kunnen ons daarom afvragen in hoeverre de Amerikaanse beslissing in deze kwestie zorgvuldig is overwogen, en of alle ongetwijfeld negatieve gevolgen die daaruit zullen voortvloeien, zijn afgewogen voordat we aan een dergelijk project met meerdere gevaren begonnen, ook voor Australië zelf, dat wel eens zou kunnen worden beroofd van een effectieve onderzeeërvloot gedurende tien jaar voordat ze in het beste geval de eerste nucleaire onderzeeërs "na 2040" ontvingen, en dit terwijl het vooruitzicht van een conflict in de Stille Oceaan volgens een veel compacter schema viel.

2- Hypersonische raketten

In 2019 was de stafchef van de nationale marine, admiraal Prazuck, bij het beantwoorden van vragen van Franse parlementariërs van mening dat de aankondigingen over Chinese en Russische hypersonische antischeepswapens niet meer alarm zouden moeten wekken dan de nationale vertegenwoordiging. Volgens hem verhinderden de beperkingen met betrekking tot deze raketten die de snelheid van Mach 5 overschrijden, met name in het thermische en elektromagnetische veld, het gebruik van geleidingssystemen die het mogelijk zouden maken om schepen op zee en in verplaatsing te raken. Slechts 2 jaar later, aangespoord door grote vorderingen uit Rusland met de 9-S-7760 Kinzhal-raketten die al in dienst waren, en 3M22 Tzircon anti-schepen die in 2022 in gebruik wordt genomen, het ontwerp van hypersonische raketten prioriteit is geworden van de meeste van 's werelds grootste legers, inclusief en vooral over de Atlantische Oceaan, ofwel lopen er niet minder dan 5 programma's tegelijkertijd op dit gebied, met als doel om vanaf 2024 in dienst te treden.

Het moet gezegd worden dat hypersonische raketten, met name op het gebied van anti-scheepswapens, ernstige problemen vormen voor westerse marines, aangezien geen van de luchtafweer- en antiraketsystemen die momenteel in gebruik zijn, of in de buurt komen, dat niet doen. kan hopen zo'n vector te onderscheppen. Bovendien worden door deze buitengewone snelheid, die soms meer dan 8000 km / u of meer dan 2 km per seconde bedraagt, de tijden tussen detectie en impact om te hopen een tegenmaatregel te implementeren aanzienlijk verkort. Anderzijds zijn de vluchttijden zeer kort, waardoor de kans om door de manoeuvre aan een schot te kunnen ontsnappen of de snelheid tussen het moment van detectie en de aankomst van de raket ook sterk wordt verminderd. Tot slot, naast de militaire lading die door deze wapens wordt gedragen, die soms nucleair kan zijn in het geval van de Russische Kinzhal of de Chinese DF-26, is de kinetische energie die vrijkomt bij de impact van de raket op zijn doelwit meestal voldoende om het doelwit te ontwrichten. , behalve in het geval van zeer grote schepen zoals vliegdekschepen.

Met andere woorden, met een bereik van enkele honderden tot enkele duizenden kilometers, verschijnen hypersonische raketten, althans voor een tijdje, de meesters van het luchtslagveld, evenals het wapen bij uitstek voor preventieve aanvallen. Om dit te beantwoorden hebben westerlingen twee soorten programma's gelanceerd. In de eerste plaats hebben ze zich er ook toe verbonden zichzelf uit te rusten met gelijkwaardige raketten, in een logica van wederzijdse afschrikking. Aan de andere kant zijn er verschillende programma's gelanceerd om antiraketonderscheppingscapaciteiten te verwerven die deze dreigingen tijdens de vlucht kunnen vernietigen voordat ze hun doelen bereiken, zoals in het geval van het Europese TWISTER-programma. Het feit blijft dat Moskou en Peking vanaf 2022 gedurende minstens een paar jaar de capaciteit zullen hebben om de westerse zeestrijdkrachten terug te dringen tot buiten een vergrote perimeter, zonder dat deze laatste de capaciteit hebben om zichzelf ertegen te beschermen. Dit is zonder twijfel een groot tactisch voordeel dat het Westen toekent aan hun twee grote geopolitieke rivalen, dat de komende jaren waarschijnlijk belangrijke gevolgen zal hebben.

3- De F-35 versus concurrentie Rafale

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement