De huidige Russisch-Oekraïense crisis zal Moskou in staat hebben gesteld een buitengewone machtsvertoon in Europa te laten zien, tot het punt dat geen enkel Europees land, zelfs niet het dichtst bij Kiev, van plan is om naast de Oekraïense legers militair in te zetten in geval van een conflict. En het is duidelijk dat deze Russische legers erin zijn geslaagd om een honderdtal gecombineerde tactische bataljons, het Russische equivalent van de Franse inter-arms tactische groepen, d.w.z. 65% van hun operationele strijdmacht op land, te mobiliseren, te verplaatsen en samen te stellen, en dit tussen de van november en begin februari. Ter vergelijking: het Franse leger schat vandaag dat het in staat is om binnen zes maanden een gevechtsdivisie te mobiliseren, d.w.z. 3 brigades en een dozijn GTIA's, zonder rekening te houden met de verplaatsing van de eenheden naar hun inzetgebied, hoewel zij zijn op dit gebied ongetwijfeld de meest operationele strijdkrachten van de Europese legers.
Moskou heeft in feite ontegensprekelijk zojuist een buitengewoon gunstig machtsevenwicht in Europa gecreëerd, zonder zelfs maar zijn kernenergie in te hoeven zetten, waardoor de Europeanen onder grote druk komen te staan. Helaas voor hen zal deze stand van zaken de komende jaren niet gunstig evolueren, aangezien Moskou verschillende vooruitgangsgebieden heeft gepland om de macht van zijn strijdkrachten tegen 2030 aanzienlijk te vergroten en zo het machtsevenwicht nog verder te verdiepen. in Europa. Om precies te zijn, deze assen van vooruitgang zijn er vier in getal: de technologische evolutie van legers, de effecten van professionalisering, de Nationale Garde en, ten slotte, de effecten van wereldwijde geopolitieke herverdeling.
Toekomstige technologische ontwikkelingen binnen de Russische legers
De viering van de 70e verjaardag van het einde van de Grote Vaderlandse Oorlog, op 9 mei 2015, was een kans voor de wereld om veel nieuwe materialen te ontdekken die bestemd zijn om de Russische legers in de komende jaren te transformeren, zoals de gevechtstank van nieuwe generatie T-14 Armata, het T-15 zware infanterie gevechtsvoertuig, de Kurganet 25 medium rups-AFV/APC, de 8×8 Boomerang AFV/APC en het Koalitziya SV zelfrijdende kanon. In het luchtdomein ontwikkelde de Russische luchtvaartindustrie de Su-57 Felon maar ook de S-70 Okhotnik-B zware gevechtsdrone, en was ze bezig met de ontwikkeling van een stealth strategische bommenwerper en een nieuwe generatie. Een nieuwe generatie oppervlakteschepen, zoals de Admiral Gorshkov fregatten en project 20380/20385 korvetten, en onderzeeërs met de SSK Lada, SSN Yassen en SSBN Borei waren ook in aanbouw, terwijl de Super Gorshkov, de Leader nucleaire kruisers en de nieuwe generatie SSN Laïka markeerde de heropleving van de Russische marine. Zeven jaar later is het duidelijk dat veel van deze faciliteiten nog steeds niet in gebruik zijn, en dat sommige ervan niet significant vóór 7 of zelfs 2025 worden verwacht.
De Russische legers hebben echter sinds het begin van de hervormingen van 2008 na de Georgische oorlog een fase van intensieve modernisering ondergaan, waarbij de aanschaf van upgrades van bestaande apparatuur de voorkeur gaf in plaats van de ontwikkeling van een nieuwe generatie te versnellen. Zo ontvingen ze in iets meer dan tien jaar meer dan 2500 gemoderniseerde zware tanks T-72B3(M), T-80BVM en T-90M, evenals 400 gevechtsvliegtuigen Su-35, Su-34 en Su-30SM, allemaal een veel interessantere prijs-kwaliteitverhouding voor de modernisering van de Russische legers op dit moment. Daarbij, een T-14 Armata zou, volgens de verklaringen van de Russische industrie, bijna 5 miljoen $ per eenheid kosten, het equivalent van 2 T-90M en meer dan 3 T-72B3M. Een Su-57 zou op zijn beurt 2,5 keer meer kosten dan een Su-30SM, maar toch een apparaat dat al perfect in staat is. In feite hebben de Russische legers tussen 2008 en vandaag de voorkeur gegeven aan de aankoop van gemoderniseerde apparatuur in hoeveelheid boven die van nieuwe generatie apparatuur in kleinere hoeveelheden, om de doelstelling van 70% moderne apparatuur in 2021 te bereiken. gedekt door de Russische programmeringswet , en dit in slechts 10 jaar investering.
Vanaf nu is de situatie heel anders, en het einde van de huidige GPV zal markeren een duidelijke transitie naar de ingebruikname van nieuwe generatie apparatuur, zeker veel duurder, maar met een veel langere planning om het te verwerven nu de eerste modernisering is bereikt. In feite zullen de Russische legers tegen 2030 effectief zijn begonnen met de modernisering van hun eenheden in de richting van deze nieuwe generatie apparatuur, zoals gepantserde voertuigen van de families Armata, Kurganet en Boomerang, de Su-57 gevechtsvliegtuigen, de S-70 drone en mogelijk de Su-75 schaakmat lichte jager, Super Gorshkov destroyers evenals de S-350, S-500 en S-550 luchtafweer- en antiraketsystemen naast de S-400, Buk-M en Tor. Naast deze grote programma's zal ook veel extra apparatuur in gebruik worden genomen, zoals de Grom-luchtgevechtsdrone of de hypersonische anti-scheepsraket Tzirkon, waardoor de Russische legers niet alleen hun westerse tegenhangers technologisch en Europese Unies kunnen inhalen, maar soms zelfs overtreffen , met behoud van een aanzienlijke operationele massa als gevolg van eerdere programma's.
De effecten van de professionalisering van de legers
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Reacties zijn gesloten.