Wanneer cyberoorlogvoering inbreuk maakt op biologische oorlogsvoering

Een van de meest opvallende lessen uit de Covid-crisis, die de wereld al meer dan twee jaar treft, is waarschijnlijk niet de kwetsbaarheid van menselijke samenlevingen voor het verschijnen van een nieuwe ziekteverwekker, een onderwerp dat al jaren wordt gedocumenteerd. . Aan de andere kant benadrukte deze crisis de immense afhankelijkheid van westerse samenlevingen van hun gezondheidssysteem en van de naleving van dit systeem door burgers. Het was dus nooit de incidentie, maar de alfa en omega van de epidemiologie, net zo min als het aantal doden, die de kern vormden van politieke beslissingen in Europa en de Verenigde Staten om de effecten van de pandemie in te dammen, maar inderdaad de bezettingsgraad van ziekenhuisbedden, zoals de verzadigingsgraad van de nood- en reanimatiediensten, die de belangrijkste indicatoren waren voor de politieke beslissing, en deze laatste maakte het bovendien mogelijk om geregionaliseerde strategieën te implementeren.

Om een ​​antwoord te bieden op de stijgende kosten van het volksgezondheidsbeleid in westerse landen, met een steeds ouder wordende bevolking en met een groeiende afhankelijkheid van gezondheidsdiensten, heeft de overgrote meerderheid van hen oplossingen toegepast op basis van digitale benaderingen, om de medische respons op bij een bepaalde patiënt om onnodige ontslagen te voorkomen en de relevantie en effectiviteit van het medisch aanbod te vergroten. Afgezien van dit aspect stonden in veel landen, waaronder Frankrijk, de effecten tijdens de Covid-crisis van mediacampagnes en op sociale netwerken, gedeeltelijk gelanceerd en/of doorgegeven door media onder controle van externe machten, op de voorgrond. van een deel van de bevolking naar de vaccins en de door de regeringen voorgestelde oplossingen, wat heeft geleid tot een nog steeds slecht geëvalueerde, maar meer dan significante oversterfte.

In beide gevallen is er een directe verbinding tussen de digitale omgeving en de volksgezondheidscapaciteiten van westerse landen, wat leidt tot zeer reële bedreigingen voor de economische activiteit en sociale stabiliteit van landen. Juist over deze dreiging gaat 3 Amerikaanse onderzoekers hebben alarm geslagen, waarbij scenario's worden belicht die even catastrofaal als waarschijnlijk zijn als een potentiële tegenstander het gezondheidszorgsysteem zou aanvallen via cyberactie als de schakel tussen dit systeem en de publieke opinie. Voor wetenschappers vormt het gezondheidssysteem tegenwoordig niets anders dan een van de grootste kwetsbaarheden van westerse samenlevingen voor een vastberaden tegenstander met bepaalde middelen. Bovendien, zoals de enorme toename van cyberaanvallen op medische informatiesystemen tijdens de Covid-crisis heeft aangetoond, die in de Verenigde Staten was verdrievoudigd, hoe meer het medische systeem onder druk staat, hoe meer het mogelijk wordt blootgesteld aan dit soort aanvallen. .

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement