"De speciale militaire operatie in Oekraïne verloopt volgens plan". Zo presenteerde generaal Igor Konashenkov, woordvoerder van het Russische ministerie van Defensie, gisteren, donderdag 10 maart, zijn dagelijkse briefing na 15 dagen oorlog. Veel informatie spreekt deze verklaring echter radicaal tegen, en het lijkt er integendeel op dat deze militaire operatie, die slechts een formaliteit was voor het superkrachtige Russische leger, voor Vladimir Poetin een waar moeras wordt. Geconfronteerd met ontstellende verliezen aan mens en materieel, een moeizame opmars, opgezwollen lijnen, een veel efficiënter en vastberadener Oekraïens verzet dan voorzien, evenals een reactie en een westerse mobilisatie die de Europeanen zelf verraste, is het Kremlin nu gedwongen een beroep te doen op zijn laatste reserves, maar ook van Tsjetsjeense en Syrische hulptroepen om te proberen een steeds verder verwijderd militair besluit te winnen, en om opnieuw zijn krachtige propaganda te mobiliseren om de dreiging van het gebruik van massavernietigingsaanvallen te vormen. Kan Rusland onder deze omstandigheden nog hopen zich militair op te dringen in Oekraïne?
De naar voren gebrachte cijfers over de Russische verliezen fluctueren volgens de bronnen, de Oekraïners maken meer dan 12.000 doden bekend op basis van de analyses van video's gemaakt door drones, waar het Amerikaanse ministerie van Defensie voorzichtiger is met het aankondigen van 5.000 tot 6.000 doden in gevechten binnen de Russische legers. Andere indirecte bronnen afkomstig van Europese inlichtingendiensten schatten deze verliezen op meer dan 7000 man. Zelfs op basis van een lage aanname van 4.000 doden, impliceert dit dat bijna 20.000 Russische soldaten buiten werking zijn gesteld tijdens de eerste twee weken van de strijd, rekening houdend met de gewonden, gevangenen en deserteurs. Een dergelijk verlies is echter gelijk aan 10% van alle troepen die vóór de invasie rond Oekraïne waren verzameld, en meer dan 15% verlies voor de gevechtseenheden die in Oekraïne waren ingezet. Tegelijkertijd hebben OSINT-waarnemers het verlies van meer dan 1000 stuks Russische apparatuur in dezelfde periode gedocumenteerd, met meer dan 150 gevechtstanks en 400 gepantserde infanteriegevechtsvoertuigen en transport van vernietigde, achtergelaten of gevangengenomen Russische troepen, opnieuw een uitputtingspercentage van meer dan 15% in vergelijking met de aanvankelijk waargenomen inzet.
Zo'n verlies zou mogelijk acceptabel zijn voor Moskou, zelfs als het een uitputtingsslag vertegenwoordigt die groter is dan die welke werd opgetekend tijdens de Sovjet-interventie in Afghanistan gedurende meer dan een jaar, als de militaire beslissing dichtbij was. Maar dat is niet het geval, integendeel. Door de strategie van de Russische generale staf voor dit offensief, maar ook vanwege het tijdschema, zijn de Russische troepen inderdaad zeer verspreid op Oekraïens grondgebied en zijn ze niet in staat voldoende troepen te verzamelen om beslissende operaties uit te voeren tegen de fixatiepunten die rond de veel Oekraïense steden. Vanaf dat moment verliep de voortgang van de Russische strijdkrachten veel langzamer en moeilijker dan de Generale Staf had gedacht, zelfs op de belangrijkste offensieve assen zoals in het noorden richting Kiev, of in het noordoosten rond Charkov. Het Donbass-front is ook bevroren, terwijl de manoeuvre in het zuiden nu wordt geconfronteerd met kritieke massa- en logistieke problemen om de gelijktijdige offensieven tegen Mariupol, Zaporizja en richting Odessa uit te voeren, waarbij voor elk offensief de strijdkrachten van de andere twee beslissend moeten zijn.
Dit probleem van de kritische massa wordt nog verergerd door de moeilijkheden die de Russische strijdkrachten ondervinden bij het vasthouden van het veroverde terrein, als gevolg van het felle verzet van de Oekraïners, waaronder, en dit is waarschijnlijk een grote verrassing voor Moskou, in de gebieden met een hoge dichtheid aan Rusland. spreken. In feite zijn de Russische legers gedwongen om troepen te mobiliseren om de bevolking in deze gebieden te beheersen die verondersteld werden gevangen te zijn, bij gebreke waarvan het Oekraïense verzet opnieuw zou kunnen worden hersteld bij de eerste tekenen van zwakte van het Russische systeem. Zo hebben de inwoners van Cherson herhaaldelijk hun vijandigheid jegens de aanwezige Russische troepen geuit, zeker op een vreedzame manier, maar lieten ze weinig twijfel bestaan over de evolutie van de situatie als ze de stad zouden verlaten om het offensief op Odessa te steunen bijvoorbeeld.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks