Moet de Europese militaire steun aan Oekraïne worden verhoogd?

Zeer weinigen, zelfs de best geïnformeerden, hadden gedacht dat de Russische Speciale Militaire Operatie na vijf weken strijd zo in bedwang zou worden gehouden door de Oekraïense verdedigers, en dat de Russische legers ook materiële en menselijke verliezen zouden hebben geleden. Tegenwoordig is het echter het Russische leger, ondanks zijn buitengewone vuurkracht en luchtmacht, dat op vele fronten een defensieve positie inneemt en zich zelfs terugtrekt bij bepaalde Oekraïense tegenaanvallen, vooral rond Kiev. Deze perceptie die zowel door de westerse media als door de zeer effectieve Oekraïense oorlogscommunicatie wordt gegeven, stelt ons echter niet in staat om de echte problemen te begrijpen waarmee de Oekraïense legers vandaag worden geconfronteerd, die, als ze nu ervaren strijders en grote aantallen hebben, zijn reserves van zwaar materieel onverbiddelijk verminderd, waar de Russische strijdkrachten hoeveelheden overtollig materieel hebben, en een Nationale Garde klaar om de menselijke verliezen te vullen.

In deze context begrijpen we waarom president Zelensky, ondanks de recente successen die zijn legers hebben geboekt, intensieve diplomatieke activiteiten blijft uitoefenen in een poging het conflict door middel van onderhandelingen te beëindigen, zelfs als dit betekent dat Rusland aanspraken die tot nu toe uitgesloten waren, moet worden ingewilligd. afstand doen van het NAVO-lidmaatschap, de erkenning van de Krim en de onderhandelingen over een autonome status voor Donbass. Als een veel wijzer staatshoofd dan een aantal geïmproviseerde commentatoren die gespecialiseerd zijn in de kwestie op sociale netwerken, ook in Oekraïne bovendien, weet Zelensky dat de Russische legers vandaag een defensieve strategie kunnen toepassen waartegen hij zeer moeilijk te bestrijden zou zijn, en die zou Oekraïne uiteindelijk zijn leger en vervolgens zijn onafhankelijkheid kunnen kosten. Met andere woorden, vandaag, en contra-intuïtief, is het inderdaad het Kremlin, en niet Kiev, dat in een sterke positie verkeert voor de huidige onderhandelingen. Er is echter een alternatief voor het afstand doen van Oekraïens grondgebied en dat zou uiteindelijk slechts de erkenning zijn van een immense strategische overwinning voor Poetin, zelfs ten koste van enkele tienduizenden van zijn soldaten en enkele duizenden gevechtsvoertuigen. Als de Europeanen hun militaire steun aan Oekraïne zouden vergroten, zou het machtsevenwicht, zelfs in een offensieve strategie, inderdaad in het voordeel van de Oekraïners kunnen uitslaan. In dit artikel bestuderen we deze alternatieven uit Europa, maar ook hun risico's in termen van uitbreiding van het conflict, evenals hun gevolgen voor de naoorlogse veiligheidssituatie op het oude continent ten opzichte van Rusland.

Terwijl de media en de politieke aandacht al lang gericht zijn op de hypothese van een levering van Poolse Mig-29-jagers aan Oekraïne, moet nu worden opgemerkt dat het in de huidige operationele context waarschijnlijk een van de faciliteiten is met de grootste risico- uitkeringsratio voor Oekraïne en Europeanen. Het is nu inderdaad duidelijk dat de hele Oekraïense lucht wordt afgesloten door de luchtafweer van beide kanten, en dat gevechts- en aanvalsluchtvaart slechts een oppervlakkige rol kan spelen bij het uitvoeren van militaire operaties. Bovendien, als het erom gaat Oekraïne offensieve capaciteiten te geven, zouden nieuwe gevechtsvliegtuigen weinig effect hebben tegen het verdedigingssysteem dat de Russen niet hebben nagelaten om hun posities te verdedigen. Aan de andere kant zouden de Oekraïense legers grotendeels profiteren van een toename van vuurkracht, mobiliteit en bescherming door nieuwe gepantserde voertuigen uit Europa te ontvangen.

Er moet aan worden herinnerd dat als de gedocumenteerde verliezen vandaag voornamelijk betrekking hebben op Russisch materieel, dit op geen enkele manier vooruitloopt op de echte Oekraïense verliezen op dit gebied, omdat de soldaten en de Russische communicatie veel spaarzamer zijn in hun publicaties op het openbare toneel dan de jagers en de Oekraïense bevolking. Met andere woorden, zonder de realiteit van Russische verliezen in twijfel te trekken, kan men objectief twijfelen aan de relatieve zwakte van Oekraïense verliezen op het gebied van bepantsering of luchtafweer, bijvoorbeeld zoals gerapporteerd door OSINT-analisten, die zichzelf elders waarschuwen voor deze analytische vooringenomenheid. Bovendien heeft Rusland, zoals eerder vermeld, een veel grotere voorraad materieel dan Oekraïne, evenals een militair-industrieel complex dat niet is aangetast door de gevechten, ook al lijkt het erop dat de westerse sancties deze productie belemmeren. Met andere woorden, in het spel van wederzijdse uitputting heeft Rusland een veel sterkere ruggengraat dan een geïsoleerd Oekraïne dat op eigen bodem vecht. En juist hier kan de steun van Europeanen de doorslag geven.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement