Hebben Russische misstanden in Oekraïne een militair doel?

Sinds het begin van de terugtrekking van de Russische troepen rond en ten noorden van Kiev, zijn de getuigenissen en bewijzen van talrijke misbruiken door Russische soldaten tegen de burgerbevolking snel toegenomen. Als er vandaag nog tijd is voor het onderzoek, lijkt het er nu op dat dit niet het werk was van geïsoleerde soldaten, maar van een gecoördineerde actie die werd uitgevoerd met goedkeuring van het Russische commando. Tegelijkertijd zijn de directe aanvallen op de burgerbevolking, afgezien van enig militair doelwit, de afgelopen weken ook aanzienlijk toegenomen, met name in en rond Donbass. Terwijl het debat vandaag voornamelijk draait om wie verantwoordelijk is voor deze misstanden, of zelfs de zeer onwaarschijnlijke mogelijkheden dat het door de Oekraïners in scène wordt gezet, blijven de redenen die tot dergelijk gedrag hebben geleid het best over het hoofd gezien, door te stellen dat dit ontketenen van geweld de gevolg van de zeer gewelddadige methoden van toezicht en ontgroening binnen de Russische legers, een zeer weinig overtuigende verklaring.

Als dit inderdaad het geval was, en als dit de enige verklaring was, zouden de Russische misbruiken vanaf het begin van het conflict zijn begonnen. Het is echter duidelijk dat de Russische legers tijdens de eerste 3 weken van de oorlog een zekere terughoudendheid toonden tegen de burgerbevolking: als ze zich nauwelijks bekommerden om de burgerverliezen in het gebied van betrokkenheid, zoals in Irpin, Hostomel, Kharkiv of Mariopol, zijn er geen consistente en herhaalde meldingen van massale misbruiken tegen de burgerbevolking in gecontroleerde gebieden. Zo toonden de inwoners van Cherson herhaaldelijk hun verzet tegen de Russische invasie, zonder dat ze geconfronteerd werden met massale repressie, in ieder geval tot de 4e week van de gevechten. Toegegeven, met behulp van de gevechten hebben de soldaten aan beide kanten de neiging om radicaler te worden, en de toename van het geweld tegen burgers is in zekere zin een bekend kwaad van legers in het veld. Bloedbaden zoals die in Bouccha zijn waargenomen, gaan echter veel verder dan dit te verwachten niveau van dit soort misbruik, met name tegen ongewapende burgers die duidelijk geen onmiddellijke of uitgestelde bedreiging vormen voor de strijdkrachten. Het is daarom noodzakelijk om andere hypothesen in overweging te nemen om deze verschuiving in afschuw in het gedrag van de Russische legers, of in ieder geval van bepaalde eenheden, in de bezette zone te verklaren, en om te bepalen in welke mate, en zo ja, waarom het Russische Commando dergelijke misstanden georganiseerd.

Om deze vraag te beantwoorden, is het nuttig om terug te keren naar het gedrag van de Russische legers tijdens de eerste twee weken van het conflict. In die tijd meldde de Oekraïense communicatie talrijke krijgsgevangenen en toonde jonge soldaten vaak gedemoraliseerd, gedeeltelijk opgelucht en goed behandeld door de Oekraïners, die hen zelfs de mogelijkheid gaven om hun vrouw of moeder te bellen om gerust te stellen. Er zijn zelfs meldingen geweest van Russische soldaten die zijn overgelopen naar Oekraïense troepen, met een goed geoliede procedure om een ​​veilige overgave mogelijk te maken, inclusief het meenemen van zwaar materieel. Zelfs rekening houdend met het filter dat de Oekraïense propaganda vertegenwoordigt, leek het erop dat het moreel binnen de Russische legers bijzonder laag was en dat veel soldaten strijdlust en motivatie ontbeerden. Dit lage moreel was ook naar voren gebracht als een van de redenen voor de slechte prestaties van de Russische strijdkrachten tegen Oekraïense troepen, die daarentegen een zeer sterk moreel vertoonden.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement