De Verenigde Staten zijn van plan hun afschrikkingsvermogen in Europa te versterken

De gezamenlijke afschrikking van de NAVO, die vanaf het midden van de jaren zestig, midden in de Koude Oorlog, op zeer vertrouwelijke wijze werd ingevoerd, stelde de legers van haar leden in staat Amerikaanse kernwapens te gebruiken, met een principe dat bekend staat als "dubbele sleutels", de Verenigde Staten en de Verenigde Staten. de leiders van de Europese legers die deze wapens inzetten, beschikken beide over een "sleutel" die het mogelijk maakt om de nucleaire ladingen te bewapenen, terwijl het aanwijzen van de doelen daarentegen de verantwoordelijkheid is van het geïntegreerde bevel van het Bondgenootschap, niet de staten zelf. In de loop der jaren is dit systeem geëvolueerd om op permanente basis slechts 60 leden van het Bondgenootschap, Duitsland, België, Italië, Nederland en Turkije samen te brengen, elk met kernwapens.De NAVO op haar grondgebied, in dit geval B- 5 zwaartekracht-kernbommen, maar ook apparaten die zijn aangepast om ze te implementeren, namelijk F-61 en Panavia Tornado.

Lang gekenmerkt door het zegel van geheimhouding, ook ten aanzien van de publieke opinie van de landen die aan deze missie deelnemen, was de gezamenlijke afschrikking van de NAVO echter volkomen bekend bij de Sovjetautoriteiten, aangezien Washington Moskou van deze missie op de hoogte had gesteld voorafgaand aan de eerste besprekingen over de beperking van strategische wapens in het begin van de jaren 70. Naast deze wapens hadden de Verenigde Staten ook op het grondgebied van enkele NAVO-leden, zoals Duitsland, Groot-Brittannië en Turkije, nucleaire capaciteiten onder Amerikaanse controle geplaatst, of het nu om Tomahawk-kruisraketten ging , de Pershing 2 ballistische raketten of luchtbommen, met name tijdens de zeer moeilijke euroraketcrisis tussen 1983 en 1986, toen Frankrijk en Groot-Brittannië ook over hun eigen nucleaire aanvalscapaciteiten beschikten, hetzij in de lucht, op zee of op het land, zonder dat een van deze capaciteiten gecontroleerd door de AlliantieAtlantische Oceaan zelf.

Met het einde van de Koude Oorlog werd de afschrikkende houding van zowel de NAVO als haar leden aanzienlijk verminderd. De Verenigde Staten hebben in 2009 hun laatste kernwapens van Europese bodem teruggetrokken, terwijl Frankrijk zijn grond-tot-grondcomponent van zijn nucleaire triade heeft verwijderd, en Groot-Brittannië van zijn kant de luchtcomponent van zijn afschrikmiddel heeft geëlimineerd om te voorkomen dat het alleen op zijn ballistische raket onderzeeërs. Zelfs de gezamenlijke afschrikking van de NAVO kwam onder vuur te liggen van critici toen de sluier van geheimhouding was verdord, en een deel van de publieke opinie beschouwde deze houding als achterhaald. De spanningen en daarna de oorlog in Oekraïne hebben opnieuw de situatie grondig omgekeerd, evenals de perceptie van de publieke opinie over dit onderwerp, waardoor Duitsland, net als Nederland, in het voordeel van de F-35A is uitgekomen. , België en Italië , het apparaat dat door de NAVO is gekozen om de nieuwe versie van de B-61Mod12-kernbom te dragen die bestemd is om de standaardmunitie voor gedeelde afschrikking te worden.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement