Geïmplementeerd vanaf het midden van de jaren zestig, midden in de Koude Oorlog, en op een zeer vertrouwelijke manier, stelde de gedeelde afschrikking van de NAVO de legers van haar leden in staat om Amerikaanse kernwapens te gebruiken, met een principe dat bekend staat als "dubbele sleutels". de leiders van de Europese legers die deze wapens implementeren, hebben allebei een "sleutel" waarmee ze de nucleaire ladingen kunnen bewapenen, terwijl de aanwijzing van de doelen aan de andere kant de verantwoordelijkheid is van het geïntegreerde commando van het Bondgenootschap, niet van de staten zelf. In de loop der jaren is dit systeem geëvolueerd om op permanente basis slechts 60 leden van het Bondgenootschap, Duitsland, België, Italië, Nederland en Turkije, elk met kernwapens, samen te brengen.De NAVO op haar grondgebied, in dit geval B- 5 zwaartekracht-atoombommen, maar ook apparaten die zijn aangepast om ze te implementeren, namelijk F-61 en Panavia Tornado.
Lange tijd gekenmerkt door het zegel van geheimhouding, ook ten aanzien van de publieke opinie van de landen die aan deze missie deelnamen, was de gedeelde afschrikking van de NAVO niettemin volkomen bekend bij de Sovjetautoriteiten, aangezien Washington Moskou op de hoogte had gebracht van deze missie voorafgaand aan de eerste besprekingen over de beperking van strategische wapens in het begin van de jaren 70. Naast deze wapens hadden de Verenigde Staten ook nucleaire capaciteiten onder Amerikaanse controle ingezet op het grondgebied van enkele NAVO-leden, zoals Duitsland, Groot-Brittannië en Turkije, of het nu raketten, de Pershing 2 ballistische raket of luchtbommen, met name tijdens de zeer moeilijke eurorakettencrisis tussen 1983 en 1986, toen Frankrijk en Groot-Brittannië ook beschikten over hun eigen nucleaire aanvalscapaciteiten, hetzij vanuit de lucht, ter zee of over land, zonder een van deze capaciteiten gecontroleerd door de Atlantische Alliantie zelf.
Met het einde van de Koude Oorlog werd de afschrikkende houding van zowel de NAVO als haar leden aanzienlijk verminderd. De Verenigde Staten hebben in 2009 hun laatste kernwapens van Europese bodem teruggetrokken, terwijl Frankrijk zijn grond-tot-grondcomponent van zijn nucleaire triade heeft verwijderd, en Groot-Brittannië van zijn kant de luchtcomponent van zijn afschrikking heeft geëlimineerd om te voorkomen dat het alleen op zijn ballistische raket onderzeeërs. Zelfs de gedeelde afschrikking van de NAVO kwam onder vuur te liggen toen de sluier van geheimhouding wegviel, en een deel van de publieke opinie vond deze houding achterhaald. De spanningen en vervolgens de oorlog in Oekraïne hebben de situatie opnieuw grondig veranderd, evenals de perceptie van de publieke opinie over dit onderwerp, waardoor Duitsland zich net als Nederland, België en Italië heeft uitgesproken voor de F-35A. , het apparaat dat door de NAVO is gekozen om de nieuwe versie van de B-61Mod12-atoombom te dragen die bestemd is om de standaardmunitie te worden voor gedeelde afschrikking.
De rest van dit artikel is alleen voor abonnees -
Artikelen met volledige toegang zijn toegankelijk in de sectie 'Gratis artikelen'. Flash-artikelen zijn in volledige versie 48 uur geopend. Abonnees hebben volledige toegang tot de analyse- en samenvattingsartikelen. Artikelen in Archieven (ouder dan twee jaar) zijn gereserveerd voor Premium-abonnees.
- 15% op uw abonnement Klassiek of Premium (maandelijks of jaarlijks) met de code Terug naar school23
Alleen tot en met 30 september!
