Hoe de oorlog in Oekraïne de kaarten over de dienstplicht en het reservaat opnieuw schudt?

Zoals veel westerse legers maakte Frankrijk in 1997 een einde aan de dienstplicht (technisch alleen opgeschort maar in feite beëindigd), om zich te wenden tot een volledig professioneel leger, naar een model geïnspireerd door Groot-Brittannië. Deze beslissing was zowel gebaseerd op de vermindering van de dreiging na de val van het Sovjetblok als op een herstructurering die werd opgelegd door de nieuwe missies die aan de Franse legers waren toevertrouwd, grotendeels gebaseerd op externe operaties waaraan dienstplichtigen niet konden deelnemen. Wat de bescherming van de natie betreft, deze werd in feite alleen toevertrouwd aan afschrikking, noodzakelijk en voldoende geacht om de bescherming van de nationale ruimte te waarborgen, maar ook van de vitale belangen van Frankrijk, in een vreedzame internationale context. Bovendien maakte het het mogelijk om professionele middelen vrij te maken die tot dan toe waren gewijd aan het toezicht en de opleiding van dienstplichtigen om zich aan te sluiten bij puur professionele eenheden, waardoor de Franse legers een capaciteit kregen voor internationale actie die al tientallen jaren ongeëvenaard was.

Parijs heeft er echter niet voor gekozen om het Amerikaanse model te reproduceren dat gebaseerd is op een professionele strijdmacht, maar ook op een grote reservemacht met de US National Guard (verbonden aan de Staten) en de US Army Reserve (federaal), en gaf de voorkeur aan het volledig professionele model met beperkte reservetroepen uit Groot-Brittannië. Helaas hebben de jaren 2000 en 2010, gekenmerkt door de beroemde voordelen van vrede, de capaciteiten van de Franse legers aanzienlijk uitgehold, waarbij het personeelsbestand in tien jaar meer dan 100.000 soldaten verloor als gevolg van opeenvolgende hervormingen tegen een achtergrond van budgettaire besparingen. onder druk van de Franse Generale Staf, terughoudend om een ​​extra reservemacht te verwerven en de voorkeur te geven aan puur professionele capaciteiten. Het is waar dat de technische bekwaamheid die van moderne strijders wordt vereist ver uitstijgt boven het opleidingsniveau van dienstplichtigen in de jaren tachtig, waardoor veel hoge officieren en Franse generaals toen en altijd dachten dat alleen professionele strijdkrachten geschikt zijn om te worden ingezet in een moderne hoog- intensiteitsbestrijding Externe operaties, hetzij in Mali, Afghanistan of Irak, hebben deze zekerheden in feite versterkt.

Sinds het begin van de Russische agressie tegen Oekraïne zijn deze zekerheden echter ernstig ondermijnd. In werkelijkheid, een leger dat voornamelijk bestaat uit dienstplichtigen en reservisten weet zich staande te houden, en soms te profiteren, tegen de 70% geprofessionaliseerde Russische gewapende macht, en in het bijzonder tegen haar professionele elite-eenheden. Sterker nog, naar de mening van veel gespecialiseerde waarnemers, toont het Oekraïense leger echt vermogen om engagementdoctrines te omarmen op basis van kleine eenheden die op een gecoördineerde manier werken en uitgebreid gebruik maken van zeer moderne mogelijkheden, zoals het gebruik van drones, om de numerieke voordeel en in termen van vuurkracht van de Russische legers. Met andere woorden, deze Oekraïense dienstplichtigen en reservisten, vaak minder goed uitgerust dan hun tegenstanders, slagen erin om met kracht, vastberadenheid en efficiëntie op te treden, perfect moderne concepten van betrokkenheid toe te passen en zich snel aan te passen aan moderne apparatuur die vanuit het Westen wordt gestuurd.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement