De toekomstige jager van de Amerikaanse luchtmacht NGAD kost de eenheid "enkele honderden miljoenen dollars"

Het Next Generation Air Dominance-programma, gelanceerd in de vroege jaren 2010 toen de laatste F-22 van de productielijnen rolde, had als doel om tegen 2030 de vervanging van Lockheed Martin's luchtsuperioriteitsjager te ontwerpen en te produceren. Vanaf 2018, onder impuls van zeer dynamische Will Roper, toen directeur acquisities van de USAFevolueerde het programma tot de pijler van een nieuwe industriële benadering van het ontwerp en de productie van gevechtsvliegtuigen, vertegenwoordigd door de beroemde Digital Century-serie, die beloofde gespecialiseerde, goedkope apparaten te ontwerpen, in korte reeks en uitgerust metrelatief korte levensduur, het absolute tegenovergestelde nemen van de driften die het leven schonken aan faraonische programma's zoals de F-22 Raptor en de F-35 Lighting II. Na de overwinning van Joe Biden in 2020 werd Will Roper echter ontslagen en de komst van Franck Kendall als politiek directeur van de USAF maakte een einde aan deze ambitieuze aanpak die echter de goedkeuring van de generale staf van de Amerikaanse luchtmacht zelf en van haar stafchef, generaal Brown.

Gevraagd naar de toekomstige prijs van de toekomstige NGAD, gaf luchtmachtsecretaris Franck Kendall op 28 april aan dat het programma ongetwijfeld het duurste programma zou zijn dat ooit door de Amerikaanse luchtmacht is ontwikkeld en dat elk apparaat zou "enkele honderden miljoenen dollars" kosten voor een gevechtsvliegtuig van de zesde generatie dat ongekende capaciteiten zal bieden met een zeer hoge operationele toegevoegde waarde. In feite, en zonder enige twijfel, zijn alle oorspronkelijke aspecten die van het NGAD-programma een programma van programma's moesten maken, waardoor een familie van gespecialiseerde apparaten ontstond, geëlimineerd om terug te keren naar traditioneel programmatisch beheer voor de Amerikaanse luchtmacht, maar vooral voor de Amerikaanse industriëlen, gebaseerd op onevenredige technologische ambities gevoed door de belangrijke kredieten die Washington besteedt aan zijn verdediging.

Het is waar dat voor de grote Amerikaanse industriëlen de paradigma's die Will Roper in zijn tijd ontwikkelde verre van populair waren. Net als hun Europese tegenhangers hebben de Amerikaanse vliegtuigfabrikanten zich inderdaad perfect aangepast aan de beperkingen die het gevolg waren van de budgettaire spanningen van de periode na de Koude Oorlog, waardoor de realisatie van marges op onderzoeks- en ontwikkelingswerk in plaats van op industriële productie werd bevorderd. Bovendien blijven technologische excessen, die niettemin aanzienlijke budgettaire maar ook operationele excessen hebben veroorzaakt voor veel Amerikaanse militaire programma's, aanzienlijke steun genieten in het Pentagon. In feite liet de komst van Franck Kendall bij het luchtmachtsecretariaat, bekend om zijn conservatieve standpunten in dit gebied, weinig hoop dat Will Roper's oorspronkelijke ideeën na zijn afzetting zouden worden voortgezet.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement