De Verenigde Staten vrezen de banalisering van Russische en Chinese “chantage om af te schrikken”

Terwijl de spanningen blijven toenemen, lijkt het gebruik van chantage als afschrikking een praktijk te zijn geworden die steeds vaker wordt gebruikt door Russische, maar ook Noord-Koreaanse en zelfs Chinese leiders, terwijl westerlingen geen antwoorden op dit gebied hebben.

Nauwelijks een paar dagen na het begin van de militaire operaties in Oekraïne gaf Vladimir Poetin met veel publiciteit het bevel aan zijn stafchef en zijn minister van Defensie om Russische strategische troepen op scherp zetten, als reactie op de eerste ronde van sancties van de Verenigde Staten en Europa tegen Rusland als reactie op deze agressie.

Sindsdien heeft Moskou herhaaldelijk zijn strategische bedreigingen herhaald in een poging om te voorkomen dat het Westen zich in het aanhoudende conflict zou mengen, en om de Oekraïners steeds meer te steunen.

Als dit de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en veel Europese landen er niet van weerhield om steeds zwaardere bewapening te leveren naarmate het Oekraïense verzet sterker werd, overtuigde deze houding het Westen er niettemin van om de levering van bepaalde geavanceerde apparatuur zoals gevechtsvliegtuigen, luchtafweersystemen op te geven. of langeafstandsartillerie, evenals militair ingrijpen in het conflict, bijvoorbeeld door een vliegverbod boven het land in te stellen.

Voor admiraal Charles Richard, commandant van het US Strategic Command, het is nu te verwachten dat dit soort chantage om af te schrikken zich zal vermenigvuldigen in het machtsevenwicht tussen het Westen en Rusland, maar ook ten opzichte van China.

Ondanks verdragen die korte- en middellangeafstandswapens met kernwapens in Europa verbieden, heeft Moskou zich inderdaad uitgerust met talloze systemen met dubbele capaciteit, die zowel conventionele als nucleaire ladingen kunnen vervoeren, die waarschijnlijk voor dit soort chantage zullen worden gebruikt.

Dit is met name het geval bij 9M273 Iskander-M ballistische korteafstandsraket in staat om een ​​nucleaire lading van 50 kiloton 500 km te dragen in een semi-ballistisch traject ontworpen om westerse antiraketverdediging te dwarsbomen, zoals de 3M-54/14 Kalibr kruisraket met een bereik van 1500 km aan boord van korvetten, Russische fregatten en onderzeeërs (precies om het INF-verdrag tegen te gaan dat alleen betrekking had op landraketten), of zelfs de 9M729 Iskander-K kruisraket die leidde tot de terugtrekking van de Verenigde Staten uit het INF-verdrag.

Evenzo zijn de nieuwe Russische hypersonische raketten ook dubbel geschikt, zoals de Kinzhal met een bereik van 2000 km een nucleaire lading van 100 tot 500 kiloton kunnen vervoeren, en de 3M22 Tzirkon anti-scheepsraket in staat om een ​​nucleaire lading te dragen die wordt geschat op 200 kt.

Aan de Chinese kant geldt hetzelfde, met raketten zoals de DF-21 met een bereik van 1500 km en in staat om tot 6 autonome kernkoppen van 200 tot 500 kt te vervoeren, de DF-26 met een bereik van 4500 km, en de DF-17 met een geschatte actieradius van meer dan 2000 km en het dragen van een nucleaire lading in een hypersonische zweefvliegtuig.

Meer recent onthulde Beijing het bestaan ​​van ballistische raketten voor de zee en in de lucht van kracht en mogelijkheden vergelijkbaar met die van de DF-21. Bovendien hebben de Chinese strategische krachten de bouw vanten minste 360 ​​geharde silo's voor de nieuwe vloot van intercontinentale ballistische raketten vaste brandstof in de komende jaren, terwijl Peking twee jaar lang het aantal beschikbare kernkoppen heeft zien verdubbelen, tot verbazing van de Amerikaanse inlichtingendiensten die schatten dat het ongeveer tien jaar zou duren voordat China dit zou bereiken.

De rest van dit artikel is alleen voor abonnees

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
alle artikelen zonder reclame, vanaf € 1,99.

Nieuwsbrief abonnement