Eerder deze week lanceerde het Franse defensie-innovatiebureau twee oproepen voor projecten om te ontwerpen zwervende munitiemodellen. Deze wapens, soms ten onrechte zelfmoorddrones genoemd, markeren het nieuws in het Oekraïense conflict, met: de komst van de Switchblade 300 en 600 modellen en mysterieus Phoenix Ghost speciaal ontworpen door de Amerikaanse defensie-industrie op verzoek van de Oekraïners. De effectiviteit van landlopermunitie kwam echter niet naar voren tijdens dit conflict, zelfs niet tijdens de oorlog in Nagorno Karabach in 2020, waarin de door Israël gemaakte Harops en Orbiters de Armeense verdedigingswerken verzadigden. Dit type munitie bestaat inderdaad al tientallen jaren, de Israëlische Harop bijvoorbeeld maakte zijn eerste vlucht in 2003, en het gebruik ervan is sinds het midden van de jaren 2010 een punt van zorg geworden, tot het punt van inspirerende filmscenario's. groot spektakel, zonder dat dit enige reactie oproept bij het leger en grote Franse industriëlen.
Helaas is het voorbeeld van de Franse ontstekingsvertraging in termen van zwervende munitie verre van anekdotisch, en andere recente voorbeelden op het gebied van drones, elektronische oorlogsvoering, actieve beschermingssystemen, CIWS en vele anderen tonen aan dat Frankrijk, dat zijn succes op zijn vermogen om te anticiperen op de opkomst van dit soort behoeften en er op een creatieve, innovatieve manier op te reageren, en gedifferentieerd van wat de Amerikanen, Britten en Duitsers boden, heeft blijkbaar afstand genomen van zijn traditionele opsmuk, tot het punt dat men zich kan afvragen of het land daadwerkelijk de durf en de geest van innovatie heeft verloren die kenmerkend waren voor zijn industriële benadering van defensie. In dit artikel zullen we de redenen bestuderen die tot deze situatie hebben geleid, maar ook de oplossingen om uit deze spiraal te komen die op de lange termijn zowel de nationale defensie-industrie als de strategische autonomie en internationale invloed van het land schaadt. evenals de slagkracht van de krijgsmacht in een context die toch steeds gespannener wordt.
De historische redenen voor het succes van Franse defensie-innovatie
Vanaf het begin van de jaren vijftig beloofde Frankrijk zijn defensie-industrie opnieuw op te bouwen en er een instrument van te maken in dienst van zijn soevereiniteit en zijn internationale invloed. Om dit te bereiken, heeft het een bijzonder winstgevende keuze gemaakt, namelijk te vertrouwen op een zeer dynamische en wendbare organisatie van zijn defensieprogramma's, waarbij innovatie voorop staat, om zich effectief te positioneren tegen de Amerikaanse en Sovjetreuzen, maar ook tegen de Britse industrie op dat moment nog erg aanwezig op het internationale toneel. Al snel toonden Franse fabrikanten deze durf op het gebied van innovatie, met bijvoorbeeld de komst van de Mirage III, Alouette-helikopters en AMX-pantservoertuigen. De inspanning ging door in de jaren zestig en zeventig, en Frankrijk positioneerde zich in andere geavanceerde sectoren, zoals raketten met de Magic, Exocet en Milan, of onderzeeërconstructie met nucleaire lanceeronderzeeërs.klasse Redoutable, en door nieuwe hoogwaardige gevechten te produceren vliegtuigen en helikopters, zoals de Mirage F50 en de Super Frelon-, Gazelle- en Puma-helikopters, de laatste in coproductie met Groot-Brittannië.
Deze neiging tot innovatie en durf bereikte een hoogtepunt in het begin van de jaren negentig, met de gelijktijdige komst van het programma Rafale, lichte stealth-fregatten, raketten als de MICA en Hades, de Tiger-helikopter en de Leclerc-gevechtstank, die allemaal zeer duidelijke voordelen bieden vergeleken met concurrerende Amerikaanse en Europese modellen. Zo waren de FLF La Fayette de eerste linieschepen die speciaal waren ontworpen om hun radarbeeld te verminderen; de MICA bood ongeëvenaarde capaciteiten en gebruiksflexibiliteit met zijn twee verwisselbare IR/EM-zoekers, en de Hades-ballistische raket volgde al een semi-ballistisch traject om de anti-ballistische verdediging van de Sovjet-Unie tegen te gaan, meer dan tien jaar vóór de Iskander. De Tiger, die destijds door de Army Light Aviation in 10 eenheden zou worden besteld, bood aanschaf- en gebruikskosten die ruim twee keer lager waren dan die van de Amerikaanse Apache, bij vergelijkbare prestaties. Uiteindelijk was de Franse industriële productie aan het begin van de jaren negentig volkomen concurrerend en bood zij innovatieve benaderingen die verschilden van die van de Verenigde Staten, waardoor het land zich kon profileren als de derde grootste exporteur van defensiesystemen ter wereld, na de Verenigde Staten. en Rusland.
Evolutie naar een conservatieve benadering van industriële defensieproductie
Er is nog 75% van dit artikel te lezen. Abonneer u om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame.
Meta-Defense viert haar 5-jarig jubileum!
- 20% op uw Classic- of Premium-abonnement, met de code Metanniv24
Aanbod geldig van 10 tot 20 mei voor het online abonnement op een nieuw Classic of Premium, jaar- of weekabonnement op de website van Meta-Defense.
[…] […]